Για σχεδόν μία δεκαετία αποτέλεσε ένα από τα πιο συζητημένα ζευγάρια της σόου μπιζ μαζί με τον Ζαλ Πολ Μπελμοντό, ενώ για πολλά χρόνια υπήρξε το απόλυτο σύμβολο του ευρωπαϊκού ερωτικού κινηματογράφου. Ωστόσο η καριέρα της τελείωσε άδοξα και τελικά έφυγε από την ζωή εντελώς αγνώριστη και παντελώς ξεχασμένη από όλους.
Ο λόγος για την θρυλική Λάουρα Αντονέλι η οποία ήρθε σε αυτόν τον κόσμο ως Λάουρα Άντονατς στις 28 Νοεμβρίου 1941, στην πόλη Πόλα η οποία τότε αποτελούσε κομμάτι της Ιταλίας και σήμερα –ως Πούλα- ανήκει στην Κροατία.
Στη Νάπολη, όπου και μεγάλωσε, ασχολήθηκε κυρίως με την γυμναστική, κάνοντας και αντίστοιχες σπουδές στην Ακαδημία της Ρώμης και αργότερα διορίστηκε σε γυμνάσιο. Οι γονείς της ήταν εκείνη που την έστρεψαν προς την συγκεκριμένη κατεύθυνση, με την ίδια να δηλώνει κάποτε: «Με θεωρούσαν άσχημη, αδέξια κι αδιάφορη. Ήλπιζαν ότι κάτι θα βελτιωνόταν έστω και λίγο, αλλά αποδείχθηκε ότι ήμουν πολύ καλή».
Το υπέροχο κορμί της σε συνδυασμό με την φυσική ομορφιά ήταν και το διαβατήριο για να αφήσει οριστικά πίσω της την ζωή της δημοσίου υπαλλήλου και να μπει στο χώρο του θεάματος ως μοντέλο σε διαφημίσεις, πριν τελικά πάρει την πρώτη ευκαιρία της στο σινεμά το 1965.
Μετά το ντεμπούτο της συγκέντρωσε πάνω της το ενδιαφέρον σκηνοθετών του λεγόμενου ερωτικού κινηματογράφου, σε μια εποχή στα μέσα της δεκαετίας του 1960 που το είδος γνώριζε μεγάλη άνθιση στην Ιταλία. Το 1973 ήρθε και ο ρόλος που την καθόρισε στην ταινία «Malizia» που στα ελληνικά την γνωρίζουμε ως «Μοχθηρία» ή «Μνησικακία» στην οποία υποδύεται μια οικιακή βοηθό, που μετατρέπεται σε αντικείμενο του πόθου για ένα χήρο και τα τρία παιδιά του.
Εκείνα τα χρόνια βρίσκεται στο απόγειο της δόξας της και στέκεται στο πλευρό του σπουδαίου ηθοποιού και γνωστού γυναικοκατακτητή Ζαν Πολ Μπελμοντό, ενώ παράλληλα συμμετέχει σε ιταλικές και γαλλικές παραγωγές, ορισμένες εξ αυτών διαφορετικού (πιο… σοβαρού, αν προτιμάτε) σινεμά. Έτσι εμφανίζεται σε φιλμ όπως «Ο Αθώος» του Λουκίνο Βισκόντι και συνεργάζεται με άλλα μεγάλα ονόματα όπως οι Ντίνο Ρίζι, Έτορε Σκόλα, Λουίτζι Κομεντσίνι και Μάουρο Μπολονίν, με αποτέλεσμα να καταγράψει στο βιογραφικό της περίπου 50 ταινίες.
Κι ενώ βρίσκεται στο απόγειο της δόξας της και ετοιμάζεται να εισέλθει στην πιο ώριμη καμπή της ζωής και της καριέρας της, όλα γυρίζουν ανάποδα. Ο χωρισμός της με τον Μπελμοντό το 1982 ακολουθείται από μια σειρά αποτυχημένων αισθητικών επεμβάσεων. Η ανασφάλειά της για την εμφάνισή της την οδηγεί σε πλαστικούς χειρουργούς, με τα αποτελέσματα ουσιαστικά να την παραμορφώνουν και να την μετατρέπουν σε ένα πρόσωπο που δεν θύμιζε σε τίποτα το ερωτικό σύμβολο που υπήρξε μέχρι λίγα χρόνια νωρίτερα.
Δίχως προτάσεις για δουλειά μπαίνει σε φάση εσωστρέφειας η οποία θα αποτελέσει και την καταστροφή της. Το 1991 μάλιστα δέχεται και την χαριστική βολή στην φήμη της καθώς στις 27 Απριλίου εκείνου του έτους θα της απαγγελθούν κατηγορίες για κατοχή και εμπορία κοκαΐνης που βρέθηκε στην έπαυλή της.
Καταδικάστηκε και της επιβλήθηκε η ποινή του κατ΄οίκον περιορισμού, με την ίδια ωστόσο να επιμένει για την αθωότητά της και να συνεχίζει την μάχη για δικαίωση στα δικαστήρια. Αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο αφού τελικά το 2006 η αρχική απόφαση ανατράπηκε και η ίδια όχι μόνο αθωώθηκε αλλά έλαβε και 108.000 ευρώ ως αποζημίωση.
Φυσικά αυτή η δικαίωση δεν άλλαξε πολλά αφού πλέον στα 65 της θα ήταν αδύνατο να επανέλθει. Αντίθετα παρέμεινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας ζώντας στην Λαντσίπολη κοντά στην Ρώμη.
