Έτσι γίνεται πάντα, μόλις το καλεντάρι γράφει 1η Ιούνη, οι σκέψεις και η καρδιά κάνουν καταδύσεις για τους θησαυρούς που κρύβονται, στα απλά, στα ανθρώπινα, στα αληθινά.
Έρχεται η πρώτη μέρα της πιο όμορφης- κατά πολλούς-εποχής του κόσμου. Καλό μήνα λοιπόν και καλό καλοκαίρι σε όλους και όλες εσάς!
Εκεί κρύβεται όλο το μεγαλείο κι εκεί βρίσκουν τους χώρους και τους τρόπους αυτά τα editorials που χρόνια γράφω, είτε στην έντυπη, είτε στη διαδικτυακή ΤΟΜΗ στην Ενημέρωση.
Μερικές φορές είναι “Ιπτάμενα” άλλες φορές είναι πιο cool, γράφονται όμως και σερβίρονται με αγάπη και αισθάνομαι πραγματικά τυχερός που πολύς κόσμος το έχει αντιληφθεί αυτό και το νιώθει.
Αυτή είναι η εποχή που πάντα υπόσχεται και στις περισσότερες των περιπτώσεων τηρεί τις υποσχέσεις της. Χωρίς να έχεις προγραμματίσει καν, έρχεται και σου αλλάζει τη διαδρομή και σε πάει στα ενδότερα. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να αφεθείς στα καλοκαιρινά παιχνίδια.
Είναι στιγμές που θες τόσα πολλά να πεις, τόσα πολλά να γράψεις είτε με μελαγχολικό τόνο νοσταλγικό, είτε με χαρούμενο και όλα καθαρίζουν με μια εκόνα ενός χαμόγελου που έρχεται στο μυαλό σου και ισορροπεί τα πάντα. Εκεί δηλαδή που πας να υποχωρήσεις ή να προχωρήσεις περισσότερο από όσο χρειάζεται, υπάρχει αυτη η εικόνα, αυτή η σκέψη, που ότι κι αν γίνει κρατάς ως φυλακτό στην καρδιά και το μυαλό . Ενός ανθρώπου που έχει “φύγει” ενός ανθρώπου που είναι αλλού, ενός ανθρώπου που λες είναι κρίμα που δεν είναι εδώ, αλλά και ενός ανθρώπου που λες κρίμα που δεν είναι καν αλλού. Ή είναι κάπου που ακόμα δεν γνωρίζεις και δεν μπορείς να περιγράψεις.
Κοινότυπο μεν, αλλά ρεαλιστικό δε, υγεία αγαπητοί μου αναγνώστες και αγαπητές μου αναγνώστριες και για το καλοκαίρι του 2020 που μόλις ήρθε, το γράφω και το ξαναγράφω είναι η αφετηρία, είναι η βάση για οτιδήποτε. Κι όπως πάντα, σκεφτόμαστε θετικά, γιατί πολύ απλά δε γίνεται αλλιώς. Όσες μπόρες κι αν έχεις περάσει, είναι ο ήλιος που σου βγάζει υγεία, αρκεί να μην είναι στη φάση που μοιάζει ανακριτικός και σου ζητά να τα ομολογήσεις όλα! Που σου ζητά να γνωρίζει ακόμα και τα ανείπωτα, αυτά που μόνο ο εαυτός σου γνωρίζει, ακόμα και τα πιο καλά, που ίσως κάποιο φεγγάρι γνωρίζει, γιατί δεν είχε πολύ φως σε κείνες τις ακρογιαλές που είχες συναντηθεί με την απελευθέρωσή σου.
Άντε οι πιο αργοπορημένοι να ξεκινήσουμε και τα μπάνια, ήδη ο Λάμπρος έχει κάνει με τη μητέρα του μια 12άρα, εγώ το βλέπω μές στην εδβομάδα που μόλις ήρθε. Βέβαια στην ηλικία του Λάμπρου, ο πατέρας του λίγο έλειψε να διακόψει την πτήση από Στοκχόλμη-Αθήνα, γιατί δεν είχε και πολύ κέφι να μπει στο αεροπλάνο και να ταξιδέψει και στήθηκε ολόκληρη επιχείρηση για να πραγματοποιηθεί η πτήση και να πειστεί να μπει στο αεροπλάνο και να ακολουθήσει τους γονείς του. LOL να τα λέμε κι αυτά…
Είναι γεγονός ότι στον ευλογημένο από το Θεό και ευνοημένο από τη φύση τόπο μας, το καλοκαίρι έχει πάντα μερικές από τις καλύτερες παραστάσεις του. Αυτές μας ταξιδεύουν, αυτές μας κλείνουν πονηρά το μάτι, μας απλώνουν το χέρι κι εμείς απλώς ακολουθούμε. Φασαρίες θες; από ατολμία διακατέχεσαι; Μη διστάζεις! Κάνε αυτό το ταξίδι μέσα στο καλοκαίρι, είναι ένα ταξίδι στα σίγουρα.
Σχεδόν ποτέ δεν κάνει λάθος. Κλείνεις τα μάτια κι ακολουθείς. Να το αγαπάς γιατί κάθε φορά ελπίζεις ότι μπορεί να φέρνει μαζί του το τυχερό σου αστέρι. Μάθε όμως πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου κι ας έχεις υπάρξει αυστηρός μαζί του, αν δεις ότι έχει βελτιωθεί τόσο πολύ, αγάπα τον περισσότερο, γιατί το αξίζει. Κι επίσης πρέπει να αγαπήσεις τον εαυτό σου, για να μπορέσεις να αγαπήσεις και τους άλλους.
Οι θερμοκρασίες μέχρι την τελευταία μέρα του Μάη, ειδικά τα βράδια κάθε άλλο παρά καλοκαιρινές ήταν, όσο όμως η θερμοκρασία θα παίρνει τα πάνω της, τόσο πιο ανάλαφρα θα γίνονται όλα. από το ντύσιμο, μέχρι τη διάθεση.
Ένα τραγούδι από παλιά, που μας το φέρνουν με άλλο τρόπο διασκευασμένο είναι το κάθε καλοκαίρι και ποτέ δεν μοιάζει το ένα, με το άλλο. Ποτέ δεν είναι το ίδιο κι εκεί κρύβεται το μυστικό της καλοκαιρινής περιπέτειας.
Αξίζει το αθάνατο εληνικό καλοκαιράκι να το πιείς σαν ένα δροσιστικό νέκταρ μέχρι την τελευταία του σταγόνα!
Όσο για το σλόγκαν που με μια παρέα είχε γράψει ιστορία: Γιατί, τι είναι η ζωή; Ένα αεράκι!
Κι αν είναι και καλοκαιρινό, ακόμα καλύτερα…
Η πιο όμορφη εποχή του χρόνου είναι εδώ! Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι αδέρφια!
Σπύρος Πλέουρας
