Περνουν οι ωρες οι μερες και οι νυχτες βασανιστικες και ατελειωτες
και να περασαν τρια χρονια
και συ στεκεις εκει απεναντι να μας κοιτας με τα γαλαζια ματια σου
και καποια στιγμη ακουω τη μανα σου να σε ρωταει
Σταυρο μου,ψυχη μου τι εχεις και δεν μου μιλας
μονο μια λεξη αγορι μου για ναντεξω την απουσια σου!
ολοι εμεις προσπαθουμε να την καταλαβουμε μα μονο εκεινη ξερει!!
Νατση χρυσουλα
