Επ’ αφορμή τη συναυλία συμπαράστασης προς το Νοσοκομείο, που διοργάνωσε μια ομάδα καλλιτεχνών με τίτλο ‘’Εθελοντικά’’ αισθανόμαστε την υποχρέωση, ως Σύλλογος εργαζομένων να τοποθετηθούμε παραθέτοντας κάποιες σκέψεις μας.
Κατ’ αρχάς θεωρούμε μείζονος σημασίας το ρόλο που μπορεί να παίξει η τέχνη και κατ’ επέκταση οι καλλιτέχνες, ως φορείς της, μέσα στο εργατικό κίνημα. Η τέχνη ιστορικά έπαιξε και παίζει σπουδαίο ρόλο στο να αφυπνίζει συνειδήσεις και να κινητοποιήσει μάζες, διότι είναι μια μορφή κοινωνικής συνείδησης που μιλάει απευθείας στην καρδιά των εργαζομένων.
Το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα έχει δώσει πολλά παραδείγματα για το ρόλο και την επίδραση της τέχνης πάνω σε αυτό. Ογκόλιθοι όπως ο Μίκης Θεοδωράκης ο Γιάννης Ρίτσος, ο Κώστας Βάρναλης, ο Μάνος Λοΐζος, ο Τάσος Λειβαδίτης και πολλοί άλλοι καλλιτέχνες άφησαν ανεξίτηλο το αποτύπωμα τους πάνω στο εργατικό- λαϊκό κίνημα, στιγματίζοντας για πάντα τη συλλογική μνήμη της εργατικής τάξης στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι αυτοί, με τα τραγούδια τους και τα ποιήματά τους διαπαιδαγώγησαν και διαπαιδαγωγούν ακόμη τους εργαζομένους να κρατάνε ψηλά σφιγμένες τις γροθιές τους, διεκδικώντας τα όνειρα και τις ανάγκες τους.
Ποιος είναι άραγε και σήμερα ο ρόλος της τέχνης, ο ρόλος των σύγχρονων καλλιτεχνών; Ποια είναι η θέση τους στην σύγχρονη κοινωνική πραγματικότητα; Ακλόνητη πεποίθηση μας είναι πως και σήμερα, η θέση της τέχνης είναι πλάι στο εργατικό κίνημα, η τέχνη είναι εκείνο το εργαλείο που μπορεί να το σηκώσει, να το γιγαντώσει, να το κάνει να μοιάζει ανίκητο.
Η ενεργή συμμετοχή των καλλιτεχνών στους αγώνες του λαού μας είναι και σήμερα πολύτιμη. Φανταστείτε οι κινητοποιήσεις για το Νοσοκομείο, τα μπλόκα των αγροτών , οι απεργίες που γίνανε το προηγούμενο διάστημα στην περιοχή μας, να πλαισιώνονταν από συναυλίες συμπαράστασης ή άλλες καλλιτεχνικές παρεμβάσεις; Άλλο θα ήταν το μέγεθος τους και άλλο το τελικό αποτέλεσμα.
Οι σύγχρονοι καλλιτέχνες, όπως και οι προηγούμενοι έχουν ιστορική υποχρέωση να βρίσκονται στις επάλξεις του εργατικού-λαϊκού κινήματος γιατί η ίδια η τέχνη είναι οργανικά δεμένη με αυτό. Ο ρόλος της τέχνης είναι να διδάσκει το λαό να υψώνει, τη γροθιά του διεκδικώντας.
Γιαυτό λοιπόν,η συναυλία που πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο διάστημα, παρ’ όλες τις καλές προθέσεις των διοργανωτών της, το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν αντίστοιχο με τις λαϊκές προσδοκίες, μιας και το μήνυμα της εθελοντικής πρωτοβουλίας εκεί που το κράτος δεν υπάρχει, δεν είναι συμβατό ούτε με τις αγωνιστικές παραδόσεις του λαού μας και τελικά υπηρετεί την κυρίαρχη πολιτική που επιζητά να ξαναπληρώνουμε από την τσέπη μας για υπηρεσίες που το κράτος έχει υποχρέωση να τις παρέχει.
Γι όλους τους παραπάνω λόγους ο Σύλλογος εργαζομένων του Νοσοκομείου, καλεί όλους τους καλλιτέχνες της περιοχής μας να ενώσουν τις δυνάμεις με το ταξικό, εργατικό κίνημα, να εμπνευστούνε από αυτό και να συμβάλλουν στο να αποκτήσει τέτοιο μέγεθος που να μπορεί να καθορίζει τις εξελίξεις προς όφελος των εργαζομένων.
