Τη Μεγάλη Παρασκευή 14 Απριλίου 2017, τη μέρα του απόλυτου Πένθους με την κορύφωση του Θείου δράματος, έγινε η περιφορά των Επιταφίων με πολυπληθείς παρουσίες, στην Πρέβεζα. Πλήθη πιστών είχαν κατακλύσει τις ενορίες στην Πρέβεζα εφτά τον αριθμό, που συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Ανδρούτσου, η οποία είχε γεμίσει από πιστούς από άκρη σε άκρη, της ακολουθίας χοροστάτησε ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης κ. Χρυσόστομος. Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας ψάλθηκαν σε τρεις στάσεις (μέρη) τα λεγόμενα Εγκώμια, μικρά τροπάρια πολύ αγαπητά στο λαό, αγνώστου ποιητή, όπως «Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ», «Αἱ γενεαὶ πᾶσαι» και «Ὢ γλυκύ μου ἔαρ». Η Φιλαρμονική Ορφέας Πρέβεζας παιάνιζε πένθιμα τα Εγκώμια , ενώ ανάμεσα στους πιστούς ήταν οι δύο βουλευτές του νομού Κώστας Μπάρκας και Στέργιος Γιαννάκης, η πρώην ευρωβουλευτής και πρώην βουλευτής του νομού Πρέβεζας Μερόπη Καλδή, ο πρώην βουλευτής του νομού Γιώργος Τρυφωνίδης, ο δήμαρχος Πρέβεζας Χρήστος Μπαίλης, ο Περιφερειακός σύμβουλος Περικλής Βασιλάκης, ο πρόεδρος του Εμπορικού Επιμελητηρίου Πρέβεζας Γιάννης Γιαμάς, ο πρώην δήμαρχος Πρέβεζας Μιλτιάδης Κλάπας κ.α. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι σπουδαστές της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού Ηπείρου που εδρεύει στην Πρέβεζα, έκαναν την περιφορά του Επιταφίου, του ιερού Μητροπολιτικού ναού του Αγίου Χαραλάμπους. Λίγο πριν οι επιτάφιοι επιστρέψουν στους ιερούς ναούς, ο ουρανός της παραλίας της Πρέβεζας, γέμισε με φαναράκια που έδωσαν κατανυκτικό φως, στη βραδιά της Μεγάλης Παρασκευής στην Πρέβεζα.
Το βράδυ της ίδιας ημέρας ψάλθηκε ο όρθρος του Μεγάλου Σαββάτου και η υμνολογία είναι σχετική με την ταφή του Κυρίου από τους Ιωσήφ και Νικόδημο και την κάθοδο της ψυχής Του στα σκοτεινά βασίλεια του Άδη.
Ἡ ζωὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης Χριστέ, καὶ Ἀγγέλων στρατιαὶ ἐξεπλήττοντο συγκατάβασιν δοξάζουσαι τὴν σήν.
Ἡ ζωὴ πῶς θνῄσκεις; πῶς καὶ τάφῳ οἰκεῖς; τοῦ θανάτου τὸ βασίλειον λύεις δέ, καὶ τοῦ ᾅδου τοὺς νεκροὺς ἐξανιστᾶς.
Μεγαλύνομέν σε, Ἰησοῦ Βασιλεῦ, καὶ τιμῶμεν τὴν Ταφὴν καὶ τὰ Πάθη σου, δι’ ὧν ἔσωσας ἡμᾶς ἐκ τῆς φθορᾶς.
Μεγαλύνομέν σε, Ἰησοῦ Βασιλεῦ, καὶ τιμῶμεν τὴν Ταφὴν καὶ τὰ Πάθη σου, δι’ ὧν ἔσωσας ἡμᾶς ἐκ τῆς φθορᾶς.
Ἄξιον ἐστι, μεγαλύνειν σε τὸν Ζωοδότην, τὸν ἐν τῷ Σταυρῷ τὰς χεῖρας ἐκτείναντα, καὶ συντρίψαντα τὸ κράτος τοῦ ἐχθροῦ.
Ἄξιον ἐστι, μεγαλύνειν σε τὸν πάντων Κτίστην· τοῖς σοῖς γὰρ παθήμασιν ἔχομεν, τὴν ἀπάθειαν ῥυσθέντες τῆς φθορᾶς.
Ἄξιον ἐστι, μεγαλύνειν σε τὸν πάντων Κτίστην· τοῖς σοῖς γὰρ παθήμασιν ἔχομεν, τὴν ἀπάθειαν ῥυσθέντες τῆς φθορᾶς.
Αἱ γενεαὶ πᾶσαι, ὕμνον τῇ Ταφῇ σου, προσφέρουσι Χριστέ μου.
Καθελὼν τοῦ ξύλου, ὁ Ἀριμαθαίας, ἐν ταφῶ σε κηδεύει.
Μυροφόροι ἦλθον, μύρα σοι Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως.
Καθελὼν τοῦ ξύλου, ὁ Ἀριμαθαίας, ἐν ταφῶ σε κηδεύει.
Μυροφόροι ἦλθον, μύρα σοι Χριστέ μου, κομίζουσαι προφρόνως.
Ὢ γλυκύ μου ἔαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, ποῦ ἔδυ σου τὸ κάλλος;
Θρῆνον συνεκίνει, ἡ πάναγνός σου Μήτηρ, σοῦ Λόγε νεκρωθέντος.
Γύναια σὺν μύροις, ἥκουσι μυρίσαι, Χριστὸν τὸ θεῖον μύρον.
Θάνατον θανάτῳ, σὺ θανατοῖς Θεέ μου, θείᾳ σου δυναστείᾳ.
Θρῆνον συνεκίνει, ἡ πάναγνός σου Μήτηρ, σοῦ Λόγε νεκρωθέντος.
Γύναια σὺν μύροις, ἥκουσι μυρίσαι, Χριστὸν τὸ θεῖον μύρον.
Θάνατον θανάτῳ, σὺ θανατοῖς Θεέ μου, θείᾳ σου δυναστείᾳ.
