Ο πιο θερμός Ιούνης πολλών ετών, είναι αυτός που διανύουμε σύμφωνα με τους ειδικούς. Ακόμα και οι συμμετέχοντες σε διαδρομές μεγάλων αντοχών, κυνηγοί ονείρων, σαστίζουν ορισμένες στιγμές και αποπροσανατολίζονται. Ναι, αυτοί που όταν ξεκινούσαν, δε σταματούσαν, τώρα κάνουν παύσεις για να ζυγίσουν καταστάσεις. Ευτυχώς στον ευλογημένο από τον Θεό και ευνοημένο από τη φύση τόπο μας, τον νομό Πρέβεζας, οι μεριές είναι πάντα εκεί και μας περιμένουν.
Ο χρόνος είναι αυτός που έχει σκεπάσει στιγμές, ανθρώπους, τρόπους ζωής, αλλά με τέτοιο τρόπο λες και τα προηγούμενα είτε ήταν άσχημα, είτε όχι κατάλληλα για τη θέα μας ή αν θέλετε για την θέα των πολλών. Η δική μου γενιά έζησε μια belle epoque με μουσικάρες, με πραγματική διασκέδαση, ακόμα και το φλέρτ ήταν δυνατό και το συναίσθημα ακόμα πιο δυνατό. Τώρα αν κάποιος προσπαθήσει να με πείσει ότι ο κυνισμός ακόμα και στην αγάπη ή τον έρωτα (διαλέξτε όποια λεξούλα θέλετε) είναι εξέλιξη, δεν θα με πείσει.
Την μεγαλύτερη μέρα του χρόνου ξεκινήσα να γράφω ένα ακόμα από εκείνα τα ιπτάμενα editorials, για να ξεδώσω, γιατί οι κυνηγοί σε ορισμένες περιπτώσεις είναι σαν να ψάχνουμε τη διαφορά της καρφίτσας από το διαστημόπλοιο κι ας είναι κραυγαλέα! Ευτυχώς υπάρχει το Youtube και είναι μια παρηγορία οι μουσικάρες των 60’s, 70’s, 80s, 90s’ και δεν συμμαζεύεται κι εκείνες οι Ροκιές που δεν έχουν βγεί ξανά παρόμοιες. Αυτές οι εποχές που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και στη μουσική, είναι ανεπανάληπτες μου είπε ο αδερφός μου σε ανύποπτο χρόνο και έχει απόλυτο δίκιο. Που είναι η μελωδία ρε, που είναι οι στίχοι, που είναι το μαγαζί για μας που μοιάζουμε με ξεχασμένους ταξιδιώτες σε λάθος προορισμούς.
Κι εκείνο το κορίτσι που έφερνε τα μπλουζ στην πόλη; Από όταν πήγε στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, δεν φάνηκε ξανά… και έλλειψε σε πολλούς το μπρίο της και η ζωηράδα της. Μα πιο πολύ η θετική της ενέργεια! Που είναι όλοι εκείνοι με τα τρανταχτά γέλια και τις απίθανες ιστορίες; Μοιάζει να βρήκαν ένα καβούκι ο καθένας το δικό του και να απομονώθηκε εκεί. Πάλι καλά που δεν επιτρέπω στον εαυτό μου, τέτοιες καταστάσεις…Έχω αναμνήσεις όπως όλος ο κόσμος, αλλά δε γουστάρω να ζω με αυτές, δεν γουστάρω το παρελθόν γιατί μοιάζει με πληγή, ζω για το σήμερα και ονειρεύομαι το μέλλον.
Με τις σκέψεις να καίγονται κι αυτές από τις υψηλές θερμοκρασίες, αναζητούμε ξανά τους δρόμους της ελπίδας και της θετικής ενέργειας, αν τους συναντήσετε, θα μας βρείτε στα σίγουρα εκεί. Ευτυχώς δεν μείναμε λίγοι, είμαστε αρκετοί, για να μην πω… πολλοί.
Με τις σκέψεις να καίγονται από τις υψηλές θερμοκρασίες…-Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού…
Σπύρος Πλέουρας
