Έρκος στην αρχαία Ελληνική Γραμματολογία σημαίνει φραγμός, σημείο ελέγχου. «Έρκος οδόντων» ονόμαζαν οι αρχαίοι πρόγονοί μας τις οδοντοστοιχίες που, αν δεν υπάρχει λόγος, είναι κλειστές, και αν δεν ανοίξουν τίποτε δεν μπορεί να μπει ή να βγει από το στόμα. Και όταν κάποιος μιλούσε άπρεπα, τον επέπλητταν λέγοντάς του: τι λόγια ξέφυγαν από το «έρκος των οδόντων σου».
Το ανοιγοκλείσιμο των οδόντων γίνεται βεβαίως με εντολή εγκεφαλική και τα εκστομιζόμενα φιλτράρονται από τη λογική μας. Πολλές φορές όμως από βιασύνη ή αυθορμητισμό αυτό γίνεται σχεδόν μηχανικά και αυτόματα, με αποτέλεσμα ο έλεγχος των φράσεων που εκστομίζονται να εκφεύγουν καμιά φορά της λογικής και της ευπρέπειας. Γι’ αυτό όλοι μας πρέπει να προσέχουμε τι βγάζουμε από το στόμα μας, αλλά και να είμαστε λογικά αυστηροί αλλά και λογικά επιεικείς στις κρίσεις μας για όσα τυχόν άστοχα ή άπρεπα κάποιοι εκστόμισαν. Η γλώσσα μας πάντως διαθέτει πλούτο λέξεων για να εκφράσουμε την άποψή μας ή να κρίνουμε τις απόψεις των άλλων – με τρόπο ευγενικό και σύμφωνο με τους κανόνες του πολιτισμένου δημοκρατικού διαλόγου.
Πολύ περισσότερο πρέπει να είναι προσεκτικοί στο σημείο αυτό όσοι κατέχουν υπεύθυνες θεσμικές θέσεις στην κοινωνία (Δημόσια Διοίκηση & Πολιτική).
Και επικεντρώνω τώρα αναφερόμενος στην πολυσυζητημένη φράση του αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Στ. Κασσελάκη, που ειπώθηκε στην πόλη μας (Πρέβεζα) προ ολίγων ημερών,
«Πάρτε με τηλέφωνο για περιπτώσεις πολιτικής δίωξης και θα τους ξεσκίσω».
Η φράση ασφαλώς αδικεί το θεσμικό του ρόλο και δεν ανεβάζει το κύρος του, γιατί και το απειλητικό ύφος και το ρήμα, αλλά και το πρώτο ενικό πρόσωπο τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα. Και κρίθηκε ασφαλώς υπερβολικά αυστηρά από τους αντιπάλους του, αλλά και προσεκτικά και μετρημένα και από συντρόφους του.
Προσωπικά πιστεύω ότι δεν το εννοούσε και ότι ήταν μια άτυχη στιγμή του. Φανερώνει, όμως, υπέρμετρη αυτοεκτίμηση, τάση αυταρχισμού και επίδειξης λεονταρισμού, νεανικό αυθορμητισμό και έλλειψη πολιτικής εμπειρίας, αλλά και ασέβεια στις δημοκρατικές και πειθαρχικές διαδικασίες.
Κανένας, βέβαια, δεν μπορεί να ισχυρισθεί ότι διαχρονικά και διακομματικά δεν υπάρχουν συμπεριφορές εύνοιας ή δυσμένειας στην άσκηση και διαχείριση της κρατικής εξουσίας και της Δημόσιας Διοίκησης. Πολλές φορές, όμως, αξιοκρατικές επιβραβεύσεις ή υπηρεσιακές προωθήσεις εύκολα μπορεί να χαρακτηρισθούν ως πολιτική εύνοια. Αντίστοιχα, μια απλή σύσταση σε κάποιον να είναι συνεπής στις υπηρεσιακές του υποχρεώσεις ή μια μετακίνηση κάποιου σε άλλο γραφείο ή αλλαγή αντικειμένου για λόγους επιβεβλημένης υπηρεσιακής ανάγκης μπορεί να καταγγελθεί ως πολιτική δίωξη.Και χωρίς να ξέρω αν έγιναν καταγγελίες για πολιτικές διώξεις ή αυταρχικές συμπεριφορές, δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες, στον κ. Κασσελάκη στις συναντήσεις του με συνδικαλιστικούς φορείς της πόλης μας, με την εμπειρία που διαθέτω λόγω μακράς διαδρομής και μεγάλης ηλικίας, θα συμβούλευα όχι μόνο τον φέρελπι για το κόμμα του κ. Κασσελάκη, αλλά και κάθε πολιτικό ηγέτη και όταν κυβερνά και όταν αντιπολιτεύεται να μην αποδέχεται άκριτα ό,τι του μεταφέρεται ή του καταγγέλλεται, να μη λειτουργεί άμεσα και απερίσκεπτα, να ελέγχει το θυμικό του και να έχει πάντα υπόψη του το αρχαίο ρητό που επί λέξει συμβουλεύει:
«Μηδενί δίκην δικάσης πριν αμφοίν μύθον ακούσης».
Ευχαριστώ όσους με διαβάσατε.
*Ο Σταύρος Μπόκιας είναι Πρόεδρος του Συλλόγου Συνταξιούχων Δημοσίου Πρέβεζας, έχει θητεύσει σε καίριες θέσεις της Εκπαίδευσης και της Αυτοδιοίκησης, υπήρξε για σειρά ετών μέλος Δ.Σ. της Π.Ο.Π.Σ. και δημοσιοποιεί ενίοτε τις απόψεις του για επίκαιρα κοινωνικο-πολιτικά θέματα. Email: spsdprevezas@gmail.com
