Δε συγκρίνεται αυτός ο μήνας με κανέναν άλλον μήνα του χρόνου, λέω σε παρέες κάθε φορά που τυχαίνει να το συζητάμε. όλες μας τις τρέλες, όλο το κανονικό ξεφόρτωμα των αναστολών μας, φεύγουν όπως το νερό από πάνω μας που φεύγει κι έρχεται, όσο κάνουμε εκείνη τη βουτιά της εξιλέωσης, του εξαγνισμού. Αύγουστος, ο μήνας της απελευθέρωσης.
Όλες τις τρέλες μαζεμένες τις κάνεις τον Αύγουστο μου είπε μια πολύ καλή φίλη. Ήταν κι εκείνοι οι Αύγουστοι που ήσουν αποφασισμένος από την αρχή να… χάσεις το στόχο γιατί δεν είχες να αντιμετωίσεις αυτά που βαραίνουν τη σκέψη και τη διάθεση και η ζωή συνεχίζονταν.
Κι όλα ήταν σαν πρώτη φορά. Κι εκεί νομίζω ότι είναι κάποια από τα συστατικά για τον Σκανδαλιάρη Αύγουστο. Μπορείς να ζεις ξανά και ξανά τα όμορφα πράγματα σαν την πρώτη φορά; Τότε θα είναι όλα μαγικά και ονειρεμένα. Προς Θεού δεν ισχυρίζομαι ότι ο δρόμος είναι εύκολος, αλλά αξίζει τη διαδικασία να μπεις και να το δοκιμάσεις κι αν σου βγει, σου βγήκε, αν δεν, εσύ την έκανες την προσπάθεια. Έρχονται ιδέες στο μυαλό μου όταν συζητώ με της φυλής μου τους πολύχρωμους ανθρώπους και μιλάω για θεότρελες ιδέες, αλλά κάθε φορά σκέφτομαι και τον γιό μου, που γίνεται 9 χρονών 12 του μηνός.
Καλό μήνα είπαμε; Να πούμε όπως να πούμε και το “Αύγουστε καλέ μου μήνα, να’ σουν δυο φορές τον χρόνο.” Είναι πολλά τα χρόνια που αυτός ο μήνας με εξιτάρει και δεν τον χορταίνω και πράγματι θα ήθελα να υπήρχε δύο φορές τον χρόνο. Και με πιάνουν και ανησυχίες ότι είναι ο τελευταίος μήνας του καλοκαιριού, μόνη παρηγοριά όταν ο Σεπτέμβρης είναι ο “Χάρτινος Σεπτέμβρης της καρδιάς μας” από το αριστούργημα του Ξανθούλη.
Ξέρω ότι πολύς κόσμος -γιατί μιλώ μαζί του- ότι έχει βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια και έχω μια ιδέα που αν οι δικοί μου έχουν χώρο, χρόνο και διάθεση θα είναι δυνατό το σκηνικό, σε κάποια παραλία της Πρέβεζας ή της Πάργας, το έχω …οραματιστεί.
Γιατί κι ο Αύγουστος τι να σου κάνει αν δεν βιαστείς, ένας μήνας είναι και κρατάει λίγο, σαν τις μεγάλες αγάπες, τους μεγάλους έρωτες που έλεγε ένας φίλος σε κάποια ταινία, κάποτε.. .
όπως επίσης και την ατάκα: “γνωρίζω τα έργα σου, γνωρίζω πως νομίζεις ότι ζεις αλλά κατά βάθος είσαι κενή. Ξύπνα λοιπόν όσο είναι καιρός για να στηρίξεις αυτά που μας απέμειναν, πριν πάνε κι αυτά κατά διαβόλου.”
Είναι και εκείνα τα τραγούδια που δεν αφήνουν την σκέψη και την καρδιά να είναι και τόσο cool μέσα στο κατακαλόκαιρο, είναι κι εκείνο το ατέλειωτο ταξίδι που όποιος κι αν είναι ο προορισμός, μεγαλύτερη αξία είχε, έχει και θα έχει πάντα η διαδρομή. Είναι και ταξίδια που θα πάμε στο εξωτερικό φέτος και μακάρι να είμαστε τυχεροί με την ομάδα, να βγούμε κάπου που να αξίζει, όπως εκείνο το το ταξίδι στο Μιλάνο, ή ακόμα καλύτερα εκείνο το ταξίδι στο Άμστερνταμ.
Όνειρα κάνω, αγαπώ τον Αύγουστο, όπως αγαπώ καθετί που βγάζει θετική ενέργεια, κολλώ πάνω του όπως η πεταλούδα στο φως. Α, ξέχασα 10 του μηνός είναι και εκείνη η συναυλία του Σωκράτη του Μάλαμα στο Zero festival, στη λίμνη του Ζηρού 10 Αυγούστου που αξίζει πραγματικά.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, σας εύχομαι μόνο τα καλύτερα!
Σπύρος Πλέουρας
