Come Vorrei… Καλό καλοκαίρι αδέλφια…

Πάντα αυτή η εποχή από τον ερχομό της μέχρι τον αποχαιρετισμό της, είχε να σου διηγηθεί, να σου διξάξει πολλά και  είχε πάντα τον μοναδικό τρόπο να σου γεμίζει την ψυχή και τις σκέψεις με αναμνήσεις που κρατάνε μια ζωή.

Ένα ατέλειωτο ταξίδι που σε πάει μόνο του, χωρίς να έχεις μπει στη διαδικασία να το προγραμματίσεις. Σε … προγραμματίζει αυτό και μέχρι να το καταλάβεις έχεις ήδη ταξιδέψει.

Έτσι είναι το καλοκαίρι στον ευνοημένο από τη φύση και ευλογημένο από τον Θεό, τόπο μας. Από τις εποχές των Παμπ και των Ντίσκο, μέχρι τα 90’ς και ξανά… μανά! Απλά εκείνες τις εποχές χρειαζόσουν περισσότερο χρόνο για να τα προλάβεις όλα, να μη χάσεις τίποτα. Να μη χάσεις τις μέρες, αλλά να μην χάσεις κι εκείνες τις καλοκαιρινές νύχτες. Θεωρώ ότι εγώ και κάτι τύποι, είμασταν … επιστήμονες στη διαχείριση του καλοκαιρινού χρόνου.

Και δουλειά και παραλία και … νυχτοπερπατήματα στα πολλά τότε καλοκαιρινά στέκια. Και η διαχείριση του καλοκαιρινού χρόνου ήταν, ενδεχομένως να εξακολουθεί να είναι και στις μέρες μας, σπουδαία υπόθεση. Είναι πολύ σπουδαίο το προσόν μέσα στο καλοκαίρι να είσαι… μέσα σε όλα! Τώρα, στις μέρες μας το πράγμα είναι πιο… φλατ. Είναι συγκεκριμένα τα πράγματα κι ας πασχίζεις να δυσκολεύεις τον εαυτό σου, ανακαλύπτοντας και νέες επιλογές που είτε αγνοούσες είτε σνόμπαρες. Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου, όποιο δρόμο και να πάρεις, το καλοκαίρι θα οδηγεί τις πράξεις σου και τα βήματά σου σε κάποιες από τις υπέροχες παραστάσεις του.

Ξυπνάς μία ωραία πρωία και είναι… καλοκαίρι, δε θες και πολύ χρόνο να συνειδητοποιήσεις τι ακριβώς σημαίνει αυτό και αμέσως το πρώτο πράγμα που κυριεύει τον νου είναι εκείνη η βουτιά του εξαγνισμού και της εξιλέωσης σε κάποια από τις ακτές που αγαπάς, για να αποτινάξεις τη σκουριά του βαρύ και ασήκωτου χειμώνα και να μπεις στο κλαμπ των… Shiny Happy People που τραγουδούσαν κάποτε οι REM. Δεν σε πτοούν οι καύσωνες, δε σε πτοούν οι υποχρεώσεις γιατί πολύ απλά είναι καλοκαίρι και εμείς που είμαστε και λίγο…κτητικοί με τις ακτές μας, το καλοκαίρι δεν το αλλάζουμε με καμία άλλη εποχή του χρόνου. Αυτά τα κείμενα, τα ιπτάμενα όπως σοφά τα έχει χαρακτηρίσει μία φίλη που θα με διαβάζει στο μπαλκόνι της κάπου στο κέντρο της Αθήνας, γίνονται πιο ανήσυχα το καλοκαίρι.

Θέλουν να βγουν από τα κοινότυπα και τα τετριμμένα, να αποφύγουν τα συνηθισμένα, να μιλήσουν, να σωθούν και να απελευθερωθούν. Και αλήθεια υπάρχει τίποτα καλύτερο από την καλοκαιρινή απελευθέρωση; Δεν με πιάνει τοπικιστικός παροξυσμός με την παράκτια ζώνη της περιοχής μας λόγο καλοκαιριού, γιατί σε όποιο παραθαλάσσιο μέρος έχω ζήσει καλοκαίρι, δεν ήταν πουθενά άσχημα, απεναντίας… Αυτά τα κείμενα ειδικά τα καλοκαιρινά γράφονται βεβαίως και συνοδεία μουσικής. Στο Youtube μου έβγαλε Ricchi E Poveri – Come Vorrei, κομματάρα!

Και έχει και ένα βίντεο κλιπ που πρωταγωνιστεί αυτό το θεσπέσιο Πλάσμα (Ισπανίδα είναι;) και ήταν σε διαφήμιση Ιταλικού παγωτού… Μακάρι αυτό το καλοκαίρι να είναι καλοκαίρι σε όλα του και όχι όπως ο Μάιος που ήταν … κρετίνος! Πολλές ευχές για ότι κι αν κάνετε, Καλό μήνα και καλό καλοκαίρι σε όλους και σε όλες αδέλφια!