Αληθινές ιστορίες ζωής
Ο μακρύς σκοτεινός διάδρομος στον οποίον ο Άρης περπατούσε για μία αιωνιότητα, ξαφνικά τελείωσε. Μία πόρτα άνοιξε μπροστά του. Μια φωτεινή λάμψη φωτός τον έκανε να κλείσει τα μάτια του. Στα αυτιά του ξαφνικά ακούστηκε ένα βουητό, ακολουθούμενο από μία δυνατή φωνή. Ξεκίνα τη ζωή σου σαν μία καθαρή σελίδα, αλλά μη χάνεις τον χρόνο σου ξανά. Ο Άρης Ένιωσε ένα δυνατό σπρώξιμο και σαν να επέστρεψε ξανά στο σώμα του. Το μέρος στο οπίο βρίσκονταν άγνωστο για πόσο χρόνο είχε γίνει συνήθεια και ήταν λίγο περίεργο να επιστρέψει στις παλιές αισθήσεις. Προσπάθησε να ανοίξει τα μάτια του, αλλά ήταν δύσκολο. Έπρεπε να το κάνει σταδιακά. Σιγά-σιγά άρχισε να πιάνει μεμονωμένους ήχους , μεταξύ των οποίων ο Άρης αναγνώρισε μία ευγενική γυναικεία φωνή. Ήταν η αγαπημένη του σύζυγος Κάτια.
Πάνω από όλα στον κόσμο, ήθελε να την δει, να την αγκαλιάσει και να χαρεί που επέστρεψε φωνάζοντας “Είμαι ζωτανός κοντά σου”. Τη στιγμή που άνοιξε τα μάτια του παρατήρησε ότι δεν υπήρχαν άνθρωποι στον θάλαμο, παρά μόνο γύρω από το κρεβάτι του υπήρχε κάποιο είδος ιατρικού εξοπλισμού από το οποίο τα καλώδια και οι σωλήνες πήγαιναν στο σώμα του. Η πόρτα του διαδρόμου ήταν μισάνοιχτη κι από εκεί ακούστηκε μία φωνή, η φωνή της συζύγου του. Μιλούσε ήσυχα αλλά ο Άρης άκουσε καθαρά λόγια, προφανώς η Κάτια ήταν κάπου κοντά.
“Εεε, πείτε μου, πως μπορώ να μεταβιβάσω πάνω μου το ακίνητο; ” άκουσε ο Άρης και δεν μπορούσε να καταλάβει για τι πράγμα μιλάει και με ποιόν και ξανά η φωνή της συζύγου: “Αυτός είναι σχεδόν νεκρός. Δεν υπάρχει περίπτωση να γυρίσει” ακούει ο Άρης ταραγμένος και ξανά το βουητό στο κεφάλι του τον αποσυντονίζει. Προσπαθεί όμως πολύ να καταλάβει τη συνέχεια της συζύγου του, η οποία λέει σε κάποιον: “Μα δεν καταλαβαίνετε, πρέπει γρήγορα να τακτοποιήσουμε τα κληρονομικά, μην χάνουμε χρόνο” και ο Άρης αντιλαμβάνεται ότι η αγαπημένη του προσπαθεί μανιωδώς να αποσπάσει την περιουσία του. Θέλει να καταπιεί μα ο λαιμός του είναι τόσο στεγμός που ούτε μία σταγόνα σάλιου, δεν περισσεύει.
Ήθελε να σηκωθεί μόνος, μα μάταια, δεν ήταν σε θέση ακόμα, μα ούτε και να φωνάξει κάποιον. Με μία ναζιάρα φωνή και χαριτωμένο χαμόγελο ακούει την αγαπημένη του: “Και πότε θα έρθεις σε μένα; Σε έχω επιθυμήσει, σε περιμένω. Επιτέλους θα είμαστε μαζί και δεν θα χρειαστεί να περιμένω τον γυρισμό του, όπως έκανα τόσο καιρό.”Τώρα ο Άρης κατάλαβε ότι δεν θα πρέπει να βιαστεί να δείξει τον θαυμαστό γυρισμό του. Στο διάδρομο ακούει ένα βαρύ περάτημα και το ρομάντζο σταματάει και ξανά η αγαπημένη του με μια θλιβερή φωνή και λυπημένη λέει: “Γιατρέ πείτε μου πόσο ακόμα θα τυρανιέται ο σύζυγός μου; Πόσος χρόνος του μένει; ” Να ελπίζετε στο καλύτερο” ακούστηκε αισιόδοξα και συνάμα αυστηρά η φωνή του γιατρού “Σας παρακαλώ όμως μη στέκεστε εδώ θα σας ενημερώσουμε για τυχόν νέα του συζύγου σας. Η παρουσία σας εδώ δεν βοηθάει. ”
Η συνέχεια στο βίντεο που ακολουθεί:
ΠΗΓΗ: Youtube -Αληθινές ιστορίες ζωής.
