Τον Γιώργο Κολοβάτσιο εμφανίζουν με δημοσιεύματά τους κεντρικά ΜΜΕ ως υποψήφιο βουλευτή της ΝΔ στο νομό Πρέβεζας. Εάν τελικά είναι ο Γιώργος το ψηφοδέλτιο της ΝΔ στο νομό Πρέβεζας θα έχει κλείσει κατά το ήμισυ. Μαζί με τον υν βουλευτή Στέργιο Γιαννάκη, θα είναι οι δύο άνδρες του ψηφοδελτίου της ΝΔ στο νομό Πρέβεζας και το ψηφοδέλτιο θα ολοκληρωθεί με δύο γυναίκες.
Ποιός είναι όμως ο Γιώργος Κολοβάτσιος;
Ο Γιώργος Κολοβάτσιος γεννήθηκε στην Φιλιππιάδα το 1970 και γονείς του είναι ο Γιάννης Γ. Κολοβάτσιος και η Όλγα Ρίζου. Και οι δύο γονείς με ρίζες από το Συρράκο.
Πνεύμα ανήσυχο από μικρός, αντισυμβατικός στο σχολείο, καθώς προτιμούσε τον Ιούλιο Βέρν, τον Ντοστογιέφκσι, τον Ονορέ ντε Μπαλζάκ και τον Σαίξπηρ, τον Ντίκενς και τον Τολστόι, από τα μαθήματα του σχολείου. Τα ονόματα των συγγραφέων δεν είναι τυχαία – όπως μας είπε – καθώς ήταν τα πρώτα βιβλία που του αγόρασε ο πατέρας του σε ηλικία 11 ετών. Σταθμό για την μετέπειτα δημοσιογραφική αλλά και κοινωνική πορεία του θεωρεί την ταινία του Λουκίνο Βισκόντι «Κλέφτης Ποδηλάτων», που είδε τυχαία με τους γονείς του, στον κινηματογράφο Rex στην πλατεία Κιλκίς…
Το όνομά του δεν είναι πρώτη φορά που παίζει για υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ στο νομό Πρέβεζας και στις εθνικές εκλογές του 2019 το όνομα του Γιώργου Κολοβάτσιου έπαιζε δυνατά, μάλιστα 4 Απριλίου 2019 είχε παραχωρήσει συνέντευξη στην ΤΟΜΗ στην Ενημέρωση, λέτε αυτή η συνέντευξη να είναι …προφητική;
Σας παραθέτουμε απόσπασμα της συνέντευξης που μας είχε παραχωρήσει ο Γιώργος Κολοβάτσιος
•••Γιώργο, πως προέκυψε η δημοσιογραφία στην ζωή σου;
Από μικρός – περιέργως – ρουφούσα τα ρεπορτάζ των εφημερίδων και κρατούσα αποκόμματα από αυτές που αγόραζε ο παππούς και ο πατέρας μου. 12 ετών είχα ήδη αποφασίσει τι δουλειά θα κάνω. Γι αυτό και διάβαζα όλα τα βιβλία που αγόραζε ο πατέρας μου κάνοντας έτσι ταξίδια στην ελληνική και την παγκόσμια λογοτεχνία. Κάτι που με βοηθά στην δουλειά μου πάρα πολύ. Θα σας αποκαλύψω μάλιστα ότι ένας από τους προπαππούδες, φεύγοντας από το Συρράκο, εξέδιδε εφημερίδα στα Γιάννενα από το 1932 και μετά. Tο όνομά του μάλιστα ήταν Γιώργος Ι. Κολοβάτσιος και η «σατυροπολιτική εφημερίς» ονομαζόταν «Σφήκα». Άρα μάλλον, υπήρχε στο αίμα των Κολοβατσαίων. Όταν μάθω περισσότερα θα σας ενημερώσω.
•••Το πολιτικό ήταν αυτό που σε συνάρπαζε εξαρχής;
Όταν ξεκίνησα, έκανα ελεύθερο ρεπορτάζ που είναι ο βασιλιάς του ρεπορτάζ. Θεωρώ μάλιστα τον εαυτό μου τυχερό, που εξαιτίας της δημοσιογραφίας έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο, έχω καλύψει πολέμους (όπως στο Ιράκ και το Κόσσοβο) και έχω κάνει συνεντεύξεις με σημαντικούς ανθρώπους από την Ελλάδα και τον κόσμο. Στην πορεία όμως των χρόνων με προσέλκυσε περισσότερο το πολιτικό ρεπορτάζ. Όταν είσαι στην βουλή, είσαι στο κέντρο λήψεως των αποφάσεων. Είσαι το αυτί, το μάτι και το στόμα του πολίτη. Άσχετα αν κάποιες στιγμές θέλεις να ουρλιάξεις για λογαριασμό του με αυτά που ακούς, αλλά δεν το κάνεις. Γιατί ο δημοσιογράφος απλώς καταγράφει…
•••Ζεις το πολιτικό μας σύστημα από κοντά και πίσω από τα παρασκήνια για πολλά χρόνια. Πιστεύεις ότι στο σημερινό πολιτικό σκηνικό, υπάρχουν υγιή στοιχεία, πολιτικοί με δυναμική τέτοια που να μπορούν να πάρουν την Ελλάδα στις πλάτες τους και να την οδηγήσουν έξω από τα μεγάλα αδιέξοδα;
Είναι τέτοια η φύση της δουλειάς που ζούμε πραγματικά παράλληλα με το πολιτικό σύστημα. Για να καταλάβετε με τους περισσότερους υπουργούς όλων των κομμάτων, τον Τσίπρα, τον Κυριάκος Μητσοτάκη, την Φώφη Γεννηματά και τον Δημήτρη Κουτσούμπα, «μεγαλώσαμε» μαζί, εννοώ ο καθένας από το μετερίζι του, με καθημερινή επαφή στην δουλειά. Με τον Προκόπη Παυλόπουλο γνωριζόμαστε από την εποχή που κάλυπτα το υπουργείο εσωτερικών. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι δημοσιογράφοι, γνωρίζουμε πολύ καλά ποιος αξίζει και ποιος όχι. Υπάρχουν λοιπόν υγιή στοιχεία, πολιτικοί που μπορούν να προσφέρουν ειδικά σε αυτή την δύσκολη εποχή των μνημονίων που έχουν επιφέρει πολλά δεινά στους πολίτες. Θα σου πω ότι ο Μητσοτάκης για παράδειγμα κάνει μια σοβαρή ανανέωση σε πρόσωπα που μπορούν να διοικήσουν με αποτέλεσμα.
•••Σ΄αυτά τα χρόνια της δημοσιογραφικής σου καριέρας, θα ήθελες να μας περιγράψεις μια ευχάριστη στιγμή και μια δυσάρεστη αντίστοιχα;
Το δυσάρεστο είναι η οσμή και η φρίκη του θανάτου αμάχων, όπως στον εμφύλιο της πρώην Γιουγκοσλαβίας ή στο πολύνεκρο σεισμό της Τουρκίας. Κι εσύ να πρέπει να κάνεις ρεπορτάζ και ζωντανή σύνδεση ψύχραιμος και χωρίς συναισθήματα. Είναι ότι πιο τραγικό έχω ζήσει. Από την άλλη πλευρά, μια από τις καλύτερες στιγμές για τις οποίες χαίρομαι που έγινα δημοσιογράφος, είναι όταν κατάφερα να συγκεντρώσω μέσα από ρεπορτάζ και εκπομπές αρκετά εκατομμύρια, ώστε να μπορέσει ο μικρός Άγγελος (ένας 12χρονος από την περιοχή μας) να χειρουργηθεί στις ΗΠΑ.
•••Πριν αρκετά χρόνια ταξίδεψες στην Λιβύη και πραγματοποίησες μια συνέντευξη με τον παντοδύναμο τότε Λίβυο ηγέτη Μουαμάρ Καντάφι. Πως προέκυψε αυτό το ταξίδι και ποία η εμπειρία σου;
Η Δήμητρα Λιάνη Παπανδρέου μαζί με τον σκηνοθέτη (του αείμνηστου Ανδρέα) Τάσο Μπιρσίμ , θα έκαναν μια εκπομπή στο Στάρ. Μου ζήτησε η διεύθυνση να τους βοηθήσω. Τους πρότεινα λοιπόν να εκμεταλλευτεί η Δήμητρα την γνωριμία που είχε με τον Καντάφι ο Ανδρέας Παπανδρέου και να του κάνουμε συνέντευξη. Σας πληροφορώ ότι δέχθηκε αμέσως. Μας υποδέχθηκε στην περίφημη τέντα και έγραψα ένα σκληρό ρεπορτάζ-οδοιπορικό στην εφημερίδα «Παρασκευή και 13», του φίλου Αιμίλιου Λιάτσου, που ενόχλησε πολύ τότε την πρεσβεία τους στην Αθήνα.
•••Όλα αυτά τα χρόνια στην Αθήνα, αποδεικνύεις ότι δεν ξεχνάς την ιδιαίτερη πατρίδα. Για παράδειγμα πριν καιρό έκανες μεγάλο ρεπορτάζ για τα προβλήματα στο νοσοκομείο της Πρέβεζας..
Προσπαθώ όσο μπορώ και να προβάλω, αλλά και να επιλύσω προβλήματα του νομού όπου γεννήθηκα. Πέραν από τα ρεπορτάζ που έχω κάνει για την περιοχή μας, προσπαθώ όποτε μου ζητηθεί, να λύσω και θέματα «πίσω από τις κάμερες». Και το κάνω με μεγάλη χαρά γιατί ο κόσμος έχει πολλά προβλήματα που δημιούργησε η κρίση και δεν έχει κανένα να τον βοηθήσει.
•••Ακούγονται πολλά ονόματα δημοσιογράφων για τις προσεχείς εκλογές, όπως το δικό σου με την ΝΔ. Θεωρείς ότι μπορεί ένας δημοσιογράφος να προσφέρει στην πολιτική;
Θα σου απαντήσω ευθέως. Ναι μπορούν. Διότι ο δημοσιογράφος έχει εμπειρία από θέματα πολιτικής και το κυριότερο είναι στο επίκεντρο της πολιτικής ζωής. Στο κέντρο των αποφάσεων. Επιπλέον μπορεί να αποκωδικοποιεί προβλήματα και να τα λύνει. Άρα μπορεί να σχεδιάσει και να υλοποιήσει σχέδια για απομακρυσμένες περιοχές όπως η Ήπειρος. Αντιθέτως βλέπω – προσωπικά στην βουλή – βουλευτές απλώς να χτυπάνε κάρτα. Και για να μην κρυβόμαστε, κάποιοι γίνονται βουλευτές εξαιτίας της κομματικής επετηρίδας που λέγαμε. Και όχι για τις ικανότητες τους.
