Παρασκευή, 29/03/2024 | 17:18

Η κρυφή γοητεία κάποιου μαγικού Δεκέμβρη

429 Προβολές
Σπύρος Πλέουρας | 01/12/2022, 1:08 πμ | 0 σχόλια

Κι ο χρόνος θα συνεχίσει αυτό το αδιάκοπο ταξίδι του σταθερά και αμείωτα, όσοι μένουμε πίσω, μετράμε στιγμές, απώλειες και μάλιστα οδυνηρές και συνεχίζουμε να πορευόμαστε σε ορισμένες των περιπτώσεων με πορεία το άγνωστο. Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά και η τύχη, η συγκυρία, η σύμπτωση στις κακές στιγμές, θα είναι ευτύχημα να μη μας συναντήσουν, να μη βρεθούν στο δρόμο μας ούτε για αστείο. Δεκέμβρης ο μήνας για να κάνεις απολογισμό μιας ακόμη χρονιάς που φεύγει.

Οτελευταίος μήνας του χρόνου, αλλά και ο μήνας των γιορτών των Χριστουγέννων που ζει σχεδόν όλος ο πλανήτης. Ταινίες, μουσικές, κλισέ, έθιμα, για τη μεγάλη γορτή της Χρισιανοσύνης. Με την αγάπη να είναι αυτή που κυριαρχεί κι έτσι ήταν πάντοτε, αυτή θεραπεύει, αυτή δίνει χαρές. Το έχω πει σε φίλους, ότι ο θυμός, η οργή και οι άσχημες συμπεριφορές σε… φθηνές στιγμές (αν έχετε τέτοιες ακόμα, θα πρέπει να το κοιτάξετε…) οδηγούν στον ίδιο τον οργανισμό μας να εκκρίνει δηλητήρια. Κι όλα τελικά ξαναγυρνούν σε μας που τραγουδούσαν κάποτε οι “ΤΡΥΠΕΣ”.

Έρχονται Χριστούγεννα και το σκηνικό που θα πρέπει να στήσω (δεν θέλω να περιαυτολογώ, αλλά το… έχω σε τέτοιες περιπτώσεις)για να δώσει μεγάλη χαρά στο γιό μου -που από φέτος γνωρίζει ότι τα προηγούμενα χρόνια ο Άγιος Βασίλης ήταν ο μπαμπάς του- επιβάλλεται να είναι ιδιαίτερο και ξεχωριστό.

Το… αεροπλανάκι στο Youtube ήταν πάντα λυτρωτικό για τα ταξίδια που δεν προλάβαμε να κάνουμε, τους τόπους που δεν προλάβαμε να δούμε, ή έστω αυτά που είδαμε και ζήσαμε και πολύ θα θέλαμε να ξαναδούμε και να ξαναζήσουμε.

Ποτέ δεν κρύβω σε ντουλάπα, ποτέ δεν φυλακίζω τον παιδικό μου εαυτό σε σημείο παρεξηγήσεως, τον αφήνω να παίζει, να το ζει, να διασκεδάζει με ένα σωρό μικρά και απλά πράγματα, που φέρνουν ευτυχισμένες στιγμές.

Με τις πληγές που κουβαλά ο καθένας μας κάποιες μάλιστα μοιάζουν σαν στάμπα, σαν τατουάζ στην καρδιά και τη σκέψη, θα προσπαθήσουμε να πλημμυρίσουμε μπουγέλα χαράς σε αυτούς που αγαπάμε και μας αγαπούν. Αυτός είναι ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος, αυτή είναι η διαδρομή.

Η κρυφή όμως γοητεία κάποιου Δεκέμβρη πάντα θα ψάχνει τις τάσεις, τις νότες και τις στιγμές για να ξεπηδήσει από το είναι μας, σαν περιστέρι και να απελευθερωθεί, να πετάξει προς τον απέραντο ουρανό, γιατί δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει οτιδήποτε άλλο.

Τι χρώμα έχει η ευτυχία; Λευκό; Δεν ξέρω.

Την ώρα που γράφω αυτό το κείμενο είναι αργά και έξω βρέχει και παίζει ένα τραγούδι του Chris de Burgh “I’ve got the roses, I’ve got the wine” και τα υπόλοιπα. Τόσο καλή συντροφιά που αν ξεχαστώ είμαι ικανός να γράψω… βιβλίο, όχι απλά ένα ακόμη editorial.

Να είναι ο Δεκέμβρης αυτός απελευθερωτικός, να φέρει ελπίδα σε όλο τον κόσμο που αντιμετωπίζει τρομερές δυσκολίες, για τον κόσμο που υποφέρει. Καλό μήνα φίλες και φίλοι και βέβαια ημερολογιακά και… καλό Χειμώνα.

Σπύρος Πλέουρας

Σχολιάστε εδώ

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.

Παρόμοια άρθρα