Χωρίς Πυξίδα, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς πολύ σκέψη, αλλά περισσότερο με ένστικτο και επειδή τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά, μπαίνω στη διαδικασία να γράψω ένα ακόμη editorial.
Γράφεται ( ή μάλον με γράφει) μετά από μια μεγάλη θλίψη που δε φεύγει αλλά είναι από αυτά που μένουν σαν στάμπες και μας ακολουθούν μέχρι να φύγουμε από αυτόν τον μάταιο κόσμο.
Σαν τις δυνατές αγάπες που περνούν από τη ζωή μας, αλλά δεν είναι πολλές, όμως μένουν κι όσα χρόνια κι αν περάσουν, τις κρατάμε σαν φυλακτό στην καρδιά και αναγκαζόμαστε σε ορισμένες περιπτώσεις να κρυβόμαστε σαν είναι το πιο γλυκό μας μυστικό.
Σε μια ζωή που η χαρά δεν κρατά πολύ, αλλά η πίκρα σε σημαδεύει, προσπαθείς να κρατηθείς όρθιος και να κοιτάξεις στον ουρανό, σαν τα μικρά παιδιά σε μια χώρα που βομβαρδίζει ο εχθρός και απορούν.
Έγινε η απώλεια συνήθεια μας σαν τον τίτλο του γνωστού τραγουδιού; Όχι, δα, κάποιες απώλειες δε συνηθίζονται. Όμως όταν υπάρχει ηρωισμός ακόμα και ο χειρότερος φόβος μας φοβάται μη και δεν τον φοβηθούμε.
Και ο ηρωισμός ενός πολύ καλού μου φίλου για να αποδράσει μπορεί να μας γέμισε θλίψη και πόνο, αλλά το θεωρώ σχεδόν σίγουρο ότι μας χαμογελά από ψηλά και τα γέλια μας θα είναι ξανά τρανταχτά όταν ανταμώσουμε ξανά.
Κάθε φορά που παίζω με τον 8χρονο γιο μου, ξέρω πως είναι “Όλα μου τα πλούτη η αγάπη ετούτη”.
Αγάπη, αυτή η λεξούλα που τόση κατάχρηση της έχει γίνει και που κρύβει πολύ δυνατά νοήματα, αρκεί να θες να τα δεχθείς.
Να αποφεύγεις τον κυνισμό και να γίνεσαι ένα μαζί της, ακόμα κι αν σε βυθίζει.
November Rain -από τα χρόνια της αθωότητας, τα χρόνια της πλημμύρας των συναισθημάτων- είναι ο τίτλος του σημερινού editorial για τους αντιστασιακούς της γενιάς μου που παρά το πέρασμα των χρόνων αρνούνται να μεγαλώσουν, να σοβαρευτούν, να συμβιβαστούν.
Άνθρωποι με αισθήματα, άνθρωποι γεμάτοι πληγές που είναι εσωτερικές και όχι επιφανειακές, άνθρωποι που συνεχίζουν να τραβούν την ανηφόρα ίσως χωρίς σημαίες, αλλά μερικές φορές με πορεία το άγνωστο και βάρκα την ελπίδα. Που ρίχνει τις πιο καλές βροχές τον Νοέμβρη; Είναι μακριά; November Rain σαν την διόρθωση μιας ανορθογραφίας που έπρεπε να γίνει εδώ και χρόνια, σαν μια γλυκιά εξιλέωση…
Καλό μήνα σε όλους και σε όλες.
Σπύρος Πλέουρας
