Χάνονται τα λόγια, δεν μπορείς να πεις τίποτα. Έχει χαθεί η όποια δυνατότητα να προσπαθήσεις να εξηγήσεις στον εαυτό σου, να κατανοήσεις τι έχει συμβεί.
Να αντιληφθείς το κακό που έγινε. Δεν γίνεται , είναι ψέμα κι όλα αυτά που ακούω είναι ένας εφιάλτης και το πρωί που θα ξυπνήσω θα έχουν εξαφανιστεί όλα.
Πριν χρόνια μια παρέα έκανε τα δικά της όνειρα, οι συζητήσεις της για εκείνες τις αθώες ηλικίες ήταν πάνω από τον μέσο όρο των συζητήσεων των θεμάτων που συζητούν παιδιά σε κείνες τις ηλικίες. Περαστικοί απορούσαν με τα θέματα συζήτησης εκείνης της παρέας.
Τα χρόνια πέρασαν, η παρέα χωρίστηκε, άλλοι έφυγαν για αλλού λόγω επαγγέλματος, κάποιοι έμειναν πίσω. Ένας κρίκος ξεκόλλησε από αυτή την παρέα, που έζησε ωραίες στιγμές, ταξίδια, συναυλίες, Καρναβάλια στην Πάτρα και την Πρέβεζα. Μαζί με τον κρίκο, ξεριζώθηκε κι ένα κομμάτι από την καρδιά μας.
Ξημέρωσε του Αγίου Δημητρίου στην Πρέβεζα μαζί όμως με ένα μεγάλο πόνο, ένα μεγάλο σφίξιμο στην καρδιά.
Το είπε ο ένας, το είπε ο άλλος, δεν θες να το πιστέψεις, αρνείσαι να το πιστέψεις. “Πες μου πως είναι ψέμα”.
Ένα πολύ αγαπητό παιδί της Πρέβεζας, ένας εξαιρετικός χαρακτήρας, ένας σπάνιος άνθρωπος, ένας αδελφικός μας φίλος ο Γιώργος Μπέκας βρίσκεται στον Παράδεισο.
Θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του, θερμά συλλυπητήρια στους δικούς του ανθρώπους, θερμά συλλυπητήρια στην Πρέβεζα που τη σκέπασε η θλίψη από την απώλεια του Γιώργου.
Καλή αντάμωση αδερφέ μου Γιώργο!
