Ο Γιάννης Νικολαϊδης για όσοι έχουν φροντίσει να μάθουν δεν είναι απλά ο άνθρωπος που υπήρξε τραπεζικό στέλεχος, ή ο άνθρωπος που μέσα από τις κάμερες, τις μονταζιέρες του έχει μοναδικό αρχειακό υλικό από την ιστορία της Πρέβεζας. Ο Γιάννης Νικολαϊδης ήταν ο άριστος μαθητής εκείνων των εποχών, που ο αριστούχος αίφνης στο μάθημα της Έκθεσης, ήταν παραπάνω από αριστούχος. Και τα παραπάνω τα σημειώνω για να μαθαίνουν τα νέα παιδιά που ασχολούνται με τα μέσα ενημέρωσης, για το τι ιστορία κουβαλά ο τύπος που…κουβαλά την κάμερά του σε διάφορα γεγονότα και εκδηλώσεις…
Απολαμβάνουμε και διδασκόμαστε -όταν τυχαίνει- από κείμενα που αναρτά ο Γιάννης Νικολαϊδης στο διαδίκτυο και τον συγχαίρουμε. Ένα συγκλονιστικό κείμενο είναι κι αυτό με αφορμή τη φυγή από τη ζωή του Δημήτρη Τάλλαρου:
ΠΑΕΙ ΚΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΑΛΛΑΡΟΣ
Η οικογένεια Τάλλαρου άφησε έντονο το αποτύπωμα της στην πόλη της Πρέβεζας.
Ο πατέρας Γιάννης ήταν εκδότης της ιστορικής εφημερίδας ”ΒΗΜΑ της Πρέβεζας”. Καλοζωϊστής, γλεντζές, δυνατή σατιρική πέννα και πάντα μέσα σε όλα τα δρώμενα της τοπικής κοινωνίας.
Ο πρωτότοκος Γιώργος συνέχισε για αρκετά χρόνια την έκδοση της εφημερίδας μέχρι να διορισθεί υπάλληλος στα Δικαστήρια. Γλεντζές, χιουμορίστας και δυνατό ποτήρι σαν τον πατέρα του.
Ο δευτερότοκος Παύλος ήταν μία μοναδική περίπτωση μουσικής ιδιοφυϊας.
Ένας αυτοδίδακτος κιθαρίστας που όταν έπαιζε νόμιζες ότι ακούς τον Χέντριξ. Μέλος των ”KIDNAPPERS” του πρώτου ροκ-ποπ συγκροτήματος της Πρέβεζας και της Ηπείρου.
Έφυγε ανεπάντεχα μόλις στα 28 του χρόνια.
Ο Δημητράκης ο μικρότερος, έπρεπε κανονικά να είχε γεννηθεί στη Νέα Ορλεάνη. Στις φλέβες του δεν έτρεχε αίμα αλλά η μουσική της τζαζ. Ήταν παράξενος και ιδιόρρυθμος από μικρός. Όταν όλοι οι υπόλοιποι παίζαμε μπίλιες, καρύδες, μπάλλα, σκλιτζ-μιτζ, λακκουβάκια, αυτός έκανε ΠΑΝΤΑ τον διαιτητή.
Μαζεύαμε γραμματόσημα και βλέπαμε άγνωστα μέρη με εξωτικά ονόματα. Δώσαμε υπόσχεση πως όταν μεγαλώσουμε θα πάμε παρέα στη Νέα Γουινέα να δούμε από κοντά τους Παπούα.
Αυτός έγινε καπετάνιος και πήγε, γύρισε όλο τον κόσμο.
Εγώ δεν πήγα ποτέ.
Ο Μήτσος ήταν μια καρδιά μάλαμα που δεν ξεπέρασε ποτέ τον χαμό του Παύλου.
Αγαπημένε παιδικέ μου φίλε, τώρα που θα τους συναντήσεις όλους είναι ευκαιρία να κάνετε εκεί μια μπάντα και μαζί με τα ανέκδοτα του Γιώργου να διασκεδάζετε τον Παράδεισο.
Αν βέβαια τους αρέσει η ροκ και τζαζ μουσική.
ΠΗΓΗ-φωτό: Γιάννης Νικολαϊδης.
