Ο Τομεάρχης νομίζει πως σχολιάζει την επικαιρότητα Νο 18…
Είναι δυνατόν να μην περιμένει πως και πως ο Έλληνας την Τσικνοπέμπτη;
Όλες τις υπόλοιπες ημέρες τρώει σαλάτες, φασόλια μαυρομάτικα, φακές, ρεβύθια, τέτοια πράγματα. Ε και έρχεται η Τσικνοπέμπτη και το ρίχνει λίξο έξω με τα κρέατα! Are you talking to me? που έλεγε και ο Ντε Νίρο. Πλάκα μου κάνετε; Αναστενάζουν τα πιτόγυρα και τα σουβλάκια και τα κοκορέτσια και τα φρυγαδέλια όλες τις μέρες του χρόνου. Ποια Τσικνοπέμπτη τώρα…
Εκείνη η Τσικνοπέμπτη όμως στην Πρέβεζα ήταν το κάτι άλλο, ή δεν ήταν Τσικνοπέμπτη…
Ήταν τη δεκαετία του 60, Ο κινηματογράφος “Ακταίον” στην Πρέβεζα έπαιζε την ταινία “Καρδιά μου πάψε να πονάς” που πρωταγωνιστούσαν ο Νίκος Ξανθόπουλος και η Μάρθα Βούρτση.
Ο κινηματογράφος ασφυκτικά γεμάτος, η ταινία δραματική και άντρες, γυναίκες, ηλικιωμένες, ηλικιωμένοι, έκλαιγαν μέσα στο σινεμά. Πήγαινε κορόμυλο το δάκρυ σας λέω. Αυτή τη δραματική κατάσταση, αυτό το δραματικό κλίμα ήρθε να διαταράξει η … εισβολή του αείμνηστου “Σαράντη”. Ανοίγει η πόρτα του κινηματογράφου και εμφανίζεται ο Σαράντης οποίος αρχίζει να γελά δυνατά: “χα χαχαχαχα” και να μη σταματά. Όπως είναι φυσικό διέκοψε το δραματικό κλίμα που επικρατούσε και απέσπασε την προσοχή των σινεφίλ. Ανήσυχος ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου πλησιάζει τον Σαράντη και με αυστηρό ύφος του λέει: “Τι κάνεις εκεί, θα μου χαλάσεις την ταινία.” για να απαντήσει ο Σαράντης:”Γιατί να χαλάσω την ταινία, επειδή… χαμογέλασα λίγο;” Το συμβάν αυτό συνέβη Τσικνοπέμπτη ή ήταν άλλη μέρα;
Τσικνοπέμπτη, Κομιτάτο,Αναστενάρηδες και τρόμος…
Στις εκδηλώσεις που έκανε το Καρναβαλικό Κομιτάτο Πρέβεζας ήταν κι ένα μπάρμπεκιου την Τσικνοπέμπτη, μαζεύονταν οι διοργανωτές, οι αρχηγοί γκρουπ κα όσοι ήθελαν κα έψηναν σουβλάκια και λουκάνικα. Εκείνη την Τσικνοπέμπτη όμως έγινε το εξής… πρωτόγνωρο! Στο εντελώς ξαφνικό δύο τύποι ήταν πάνω στην ψησταριά, ε και η πιο φυσική σκέψη ήταν, ότι περιμένουν κι αυτοί να παίρνουν σουβλάκια. Αμ δε! Άρχισαν να βγάζουν κάρβουνα από την ψησταριά και να τα ρίχνουν πάνω τους! Έντρομοι οι υπόλοιποι προσπαθούσαν να τους αποσπάσουν τα κάρβουνα για να μην πάρουν φωτιά, ρούχα κλπ, αλλά αυτοί ήταν αμετάπειστοι και συνέχιζαν. Ύστερα από επίμονες και επίπονες προσπάθειες, κατάφεραν να μεταφέρουν την ψησταριά οι διοργανωτές, για να μην βρίσκουν κάρβουνα και να τα ρίχνουν πάνω τους, οι δύο φίλοι! Εντάξει, τα παιδιά είχαν καταναλώσει και λίγο παραπάνω κρασί, αλλά ευτυχώς αποφεύχθηκαν τα χειρότερα, για τους τρόπον τινά… “Αναστενάρηδες” του Κομιτάτου.
Καρδιά μου πάψε να πονάς… στομάχι μου πάψε να πεινάς…
Θα πάνε τα κοψίδια σύννεφο όλη τη μέρα, έτσι συμβαίνει την Τσικνοπέμπτη, πάντως μια παρέα την γιόρτασε στο ΤΕΧΑΣ την Τσικοκνοπέμπτη από την Τετάρτη βράδυ και σύμφωνα με ασφαλείς πηγές τα πηρούνια πήραν φωτιά και τα γέλια τους ακούστηκαν μέχρι τον Φόρο! Πάντα τέτοια. Στην ίδια παρέα ήταν και αυτός που ορισμένοι νομίζουν πως είναι ο Πιπεριάς! Πως προέκυψε αυτό; Σχολιάζει Πιπεράτα στο διαδίκτυο, ε και βγήκε το συμπέρασμα από ορισμένους ότι ο Φ, είναι ο Πιπεριάς .
Από το πρώτο πιτόγυρο τον έπιασαν τα κλάματα…
Μπαίνει ένα… αρσενικό παλαιάς κοπής νεαρής ωστόσο ηλικίας. σε πιτογυράδικο. Λέει στον μαγαζάτορα “φτιάξε μου δύο πιτόγυρα, αλλά θέλω να είναι καυτερά όχι αστεία”
“Μάλιστα Κύριε θα σας βάλω μπόλικο πιπέρι και μπόλικο τσίλι” του λέει ο μαγαζάτορας.
Πληρώνει ο άντρας ο πολλά βαρύς, παίρνει τις πίτες και πάει σε ένα παγκάκι να τις απολαύσει. Με τόσο πιπέρι και τόσο τσίλι τα… πιτόγυρα είχαν γίνει… δυναμίτες!
Κάνει να δαγκώσει μία, τρέχαν βρύσες τα δάκρυα και είχε κοκκινήσει ολόκληρος.
Εντελώς τυχαία εκείνη τη στιγμή περνάει ένας άστεγος. Σταματάει τον κοιτάζει λίγο περίεργα και τον ρωτά: “Κλαις; Τι έχεις νέε μου και κλαις;”
Και του λέει το αρσενικό παλαιάς κοπής: “Να, θυμήθηκα που πέθανε η μάνα μου και με έπιασαν τα κλάματα.” και αμέσως λέει στον άστεγο: “Θες το άλλο πιτόγυρο;”
“Αμέ, έχω δύο μέρες να φάω” του απαντά ο άστεγος.
Παίρνει γεμάτος χαρά το πιτόγυρο ο άστεγος και κάνει το λάθος να πάει να δαγκώσει λαίμαργα κι απότομα και τα δάκρυα τρέχουν ποτάμι.
Τον πλησιάζει τότε το αρσενικό και τον ρωτά γεμάτος κατανόηση: “κλαις; Τι έχεις και κλαις;” και λέει ο άστεγος: “Να, θυμήθηκα που πέθανε η μάνα σου και δεν έχω τι να σου γ@μσω”.
Ο Σπύρος Κόκκαλης έγινε 22 χρονών, χρόνια του πολλά…
Όχι ακριβώς, το Μητρόπολις καφέ συμπλήρωσε 22 χρόνια λειτουργίας, ο Σπύρος είναι μεγαλύτερος, είναι …27! Οι εκλεκτοί φίλοι του Μητρόπολις Καφέ έκοψαν την πρωτοχρονιάτικη πίτα τους σε ένα υπέροχο κλίμα. Χρόνια πολλά σε όλους, χρόνια πολλά στο Μητρόπολις καφέ!
Τσικνοπέμπτη η μέρα που οι Ινδιάνοι λαμβάνουν μηνύματα από την Ελλάδα
φωτό: Από Αστεία χωρίς όρια
Λευτεριά στα μαρούλια!!!
Σπύρος Πλέουρας για τους πολλούς-Τομεάρχης για τους λίγους
