Στον τόπο που οι πολίτες ξεχνούν την ιστορία τους και τον πολιτισμό τους, ο τόπος αυτός εξαφανίζεται, χάνει την αυθεντικότητά του και ολισθαίνει.
Λέγαμε με τον Τάκη Γενιά ότι έχουμε την ίδια ημέρα γενέθλια: Κάποιες στιγμές έβγαινε ότι είχε γεννηθεί 12 Ιανουαρίου, μαζί λέγαμε ότι γεννηθήκαμε 13 Ιανουαρίου. Αυτές τις μέρες πάντως θα είχε γενέθλια ο Τάκης Γενιάς.
Μεγάλος Καλλιτέχνης, σπουδαίος άνθρωπος, οραματιστής και η “φυγή” του πάντα θα αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ήταν τέτοια η αποδοχή των τεράστιων ικανοτήτων του, που ακόμα και σε εποχές έντονα κομματικές, εκεί που ακόμη και οι εξέδρες των ομιλιών των κομμάτων θύμιζαν πασαρέλες, ακόμα κι εκεί, όταν έβαζε το χέρι του αυτός ο μεγάλος Καλλιτέχνης, έκανε τη διαφορά. Το είχαν πει από τη συντηρητική παράταξη: “Εντάξει, εκεί είναι η σφραγίδα του Γενιά” και τέλος!
Πιο πάνω τη λέξη φυγή την έχω εντός εισαγωγικών και πως να φύγει ο Τάκης Γενιάς από τον τόπο αυτόν, δε γίνεται. Το πνεύμα του, η ψυχή του, είναι και θα είναι πάντα εδώ, για να σωθεί ότι περισσότερο γίνεται, για να μη χαθεί η Πρέβεζα, σε άλλους, επικίνδυνους ατραπούς.
Από την τέχνη του, από τη μουσική του, από τη συνολικότερη προσφορά του στον πολιτισμό, τώρα έχει αναλάβει έναν ακόμα ρόλο, του προστάτη της κουλτούρας, της δημοκρατίας και των ιδεών της Πρέβεζας. Δεν γίνεται να ξεχαστεί και δεν θα ξεχαστεί!
Ο Τάκης Γενιάς είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον ποιοτικό πολιτισμό αυτού του τόπου, όσο υπάρχει Πρέβεζα, θα υπάρχει και Γενιάς. Είναι πάντα στις σκέψεις μας, στις ιστορίες, ζει μέσα στο μυαλό και την ψυχή μας και δεν θα πάψουμε ποτέ να τον αγαπάμε.
Σπύρος Πλέουρας
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Σταμουλάκης-Σπύρος Βαγγελάκης
