Η θερμοκρασία είχε αρχίσει να υποχωρεί από τις τελευταίες μέρες του Νοέμβρη και συνεχίζει σταθερά στο ξεκίνημα του Δεκέμβρη. Και τα κρούσματα ανεβαίνουν και ακούμε και ειδικούς εξ Αμερικής να λένε ότι δεν θα απαλλαγούμε από τον κορονοϊό και ότι θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε μ’ αυτόν. Πως να ζούμε, είναι ζωή δηλαδή όλο αυτό που… “Ζούμε” από τον Μάρτη του 2020 μέχρι και σήμερα; Οι αντιεμβολιαστές το… τερματίζουν και η κατάσταση δεν είναι για γέλια, είναι επικίνδυνη. Μέσα σε όλα αυτά οφείλουμε να διατηρούμε την ψυχραιμία μας και τη ψυχική μας ηρεμία. Στο νομό Πρέβεζας είμαστε σε αυτή τη μικρή κουκίδα του χάρτη, οι Δήμοι του νομού στόλισαν Χριστουγεννιάτικα και ο Δήμος Ζηρού σε στολισμό τα “σπάει” για μια ακόμη φορά. Ο Νικόλας και οι συνεργάτες του εκεί, σε βάζουν πραγματικά σε κλίμα Χριστουγέννων, σε αντίθεση με την Πρέβεζα που έχουν μείνει σε άλλες εποχές με φώτα κίτρινα, λες και σε έχουν έτοιμο για ανάκριση και ακόμα δεν έχεις καταλάβει το γιατί. Έχουμε περάσει μπόρες, έχουμε περάσει ανηφοριές, θα τα αντέξουμε κι αυτά. Κι έρχονται και οι Άγιες μέρες των Χριστουγέννων και έχει “στεγνώσει” η αγορά για τα καλά, σε αντίθεση με τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα, που “βρέξει-χιονίσει” έχουν το μηνιάτικο, όπως δηλαδή στο συγκεκριμένο τομέα, συνέβαινε πάντα σε αυτή τη χώρα. Πως θα κάνει Χριστούγεννα φέτος, τόσος κοσμάκης; Η ένδεια και η ανέχεια έχουν σοβαρότατες επιπτώσεις και στην υγεία του κόσμου, είναι ότι χειρότερο και δεν αναφέρομαι μόνο στην κατάθλιψη και άλλες ψυχικές νόσους, αλλά και σε εγκεφαλικά, καρδιές και δε συμμαζεύεται. Δεν έχω σκοπό όμως μέσα από κείμενα που τόσα χρόνια είναι “Ιπτάμενα” να σας ρίξω τη διάθεση. Είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος και έχω πίστη. Παίζουν ρόλο τα δύο παραπάνω; Όταν έχεις περνάς πάνω από σκληρά χτυπήματα-προβλήματα, όταν αντέχεις πηγαίνοντας κόντρα στους ανέμους, ορισμένα ζητήματα, είναι ζητηματάκια, είναι εντελώς ανεπαίσθητα. Εντάξει σχεδόν όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι είμαι άνθρωπος της Αποκριάς και του Καρναβαλιού και αυτό το Καρναβαλικό Κάψιμο στην καρδιά και το μυαλό μου, το έχω από τα φοιτητικά μου χρόνια στην Πάτρα που έτυχε να γνωρίσω και να συνεργαστώ με απίστευτους και υπέροχους ανθρώπους, όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν με ενθουσιάζουν και οι μέρες των Χριστουγέννων, όταν είναι όπως τις λαχταρά η ψυχή. Και έτσι είναι, πατρίδα είναι εκεί που λαχαταρά η ψυχή μας, έτσι δεν είναι; Συνήθως πριν προκύψει ο νέος μήνας, προετοιμάζω editorials για τον μήνα που απέχει μια ανάσα, όμως αυτή τη φορά το απέφευγα συστηματικά, ήθελα να μας πει ένα γεια αυτός ο Δεκέμβρης (κι ας είναι και ψυχρό βρε παιδί μου) και να μπω στη φωτιά μετά… κι ας καώ! Έτσι κι αλλιώς από τύχη, έχουμε γλιτώσει τόσα και τόσα καψίματα, αυτό που είναι και γιορτινό, νομίζω μόνο θετικό αντίκτυπο έχει. Δεν το βάζουμε ποτέ κάτω, δεν μας ρίχνει τίποτα, είμαστε συνέχεια με τη ψυχολογική κατάσταση (όχι Ψυχολογία όπως έλεγα και με διόρθωνε σωστά μια καλή φίλη χρόνια πριν…) σε ετοιμότητα να αντιμετωπίζει το καθετί και να είμαστε έτοιμοι για νέες μάχες, για νέες συντριβές, αλλά να σηκωνόμαστε ξανά για να σφυρηλατηθούμε στις φλόγες της μάχης. Είναι η πρώτη φορά που το editorial είναι το ίδιο σε διαδικτυακή (πρώτα) και έντυπη ΤΟΜΗ στην Ενημέρωση. Καλό μήνα και καλό χειμώνα είπαμε; Πολλές ευχές για ότι κι αν κάνετε σας εύχομαι μόνο τα καλύτερα!
Σπύρος Πλέουρας για τους πολλούς… THUNDER για τους λίγους…
