Όταν είχε έρθει από την Κύπρο στη φυγή της μητέρας μου από τη ζωή, για να την αποχαιρετήσει, εγώ και τα αδέρφια μου βλέπαμε στο πρόσωπό της την αγαπημένη μας μητέρα, υπήρχε μια πολύ δυνατή σύνδεση. Η καλοσύνη της, ο τρόπος που αντιμετώπιζε αρκετές φορές και με χιούμορ μια σειρά από γεγονότα και καταστάσεις, ήταν μοναδικός.
Σε όλη της τη ζωή ήταν δημιουργός. Ξεκίνησε από το μηδέν, από τη φτώχεια στην αναγνώριση, σπούδασε με πενιχρά οικονομικά, άντεξε τις μπόρες και τις κακουχίες της ζωής, όταν έγινε η εισβολή στην Κύπρο, ο σύζυγός της Φρίξος πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Τούρκους, η ίδια ήταν μόνη στο δρόμο χωρίς σπίτι, έγκυος και με ένα παιδί στην αγκαλιά της.
Το σπίτι της στη Λευκωσία το πήραν οι Τούρκοι, ξανάρχισε με τον σύζυγό της Φρίξο από το μηδέν, αγωνίστηκε, πάλεψε, τα κατάφερε και πάλι.
Είδε δικούς της ανθρώπους να φεύγουν από τη ζωή προσπαθούσε να αντέξει, όταν έφυγε όμως ο σύζυγός της από τη ζωή η Θεία μου η Φερενίκη (Τασούλα) Μιχαηλίδου, δεν ήταν πια η ίδια.
Είχε φύγει από τη ζωή ο άνθρωπός της, το άλλο της μισό, της, το στήριγμά της, ο άνθρωπος με τον οποίον έζησε και μοιράστηκε τόσα και τόσα. Δεν μπορούσε να διαχειριστεί την άδικη φυγή του θείου μου του Φρίξου από τη ζωή. Υπήρχε ένα πολύ μεγάλο κενό στην καθημερινότητά της κι αυτό το κενό ήταν έντονο. Συνέχεια μιλούσε γι’ αυτόν και αναπολούσε ένα σωρό πράγματα που έζησαν μαζί.
Η ξαφνική και αναπάντεχη φυγή της Φερενίκης από τη ζωή ξερίζωσε ένα κομμάτι από την καρδιά μου, μια σκληρή πραγματικότητα κι ένας πόνος που δε λέει να ημερέψει.
Για μένα και τα αδέρφια μου (Νίκο και Αθηνά) δεν ήταν απλώς η Θεία μας η αδερφή της μητέρας μας, ήταν μάνα μας! Είναι σαν να χάνεις τη μητέρα σου για δευτερη φορά.
Είναι δύσκολο να συνέρθουμε από αυτό το σοκ. Στις πρώτες μου ξαδέρφες Νίκη και Ελένη θερμά συλλυπητήρια, εύχομαι δύναμη και κουράγιο, το ίδιο και στον Χρήστο και τον Σάββα που υπεραγαπούσε σαν παιδιά της, το ίδιο και στα εγγόνια της Φρίξο, Αντρέα, Νικόλ, Χάρη!
Καλή μου Φερενίκη ένας Άγγελος ήσουνα, τι να πρωτοθυμηθώ, οι αναμνήσεις μια καταιγίδα στη σκέψη μου και την καρδιά μου!
Μόνο όμορφες στιγμές, μόνο στιγμές που δείχνουν πόσο ξεχωριστός άνθρωπος ήσουν και φεύγοντας είναι σίγουρο ότι δεν θα φύγεις από την καρδιά και το μυαλό μας. Ξέρω ότι υπάρχεις, όπως υπάρχουν τα καλά μας πνεύματα που μπορεί να μην τα βλέπουμε, αλλά υπάρχουν!
Καλή μου Φερενίκη ! Ξέρω ότι ο ουρανός είναι μεγάλος, ξέρω ότι στον Παράδεισο θα συναντήσεις και τους γονείς σου Νίκο και Λαμπρινή Τασούλα, ξέρω ότι θα συναντήσεις την αδερφή σου και μητέρα μου Ευδοξία, ξέρω ότι θα συναντήσεις τον αγαπημένο σου Φρίξο και άλλα καλά πνεύματα που αγαπάς και σε αγαπούν.
Φερενίκο μου (όπως σε έλεγε η μητέρα μου) ο Πανάγαθος Θεός να αναπαύσει τη ψυχούλα σου!
Σπύρος Πλέουρας
