Παρασκευή, 29/03/2024 | 11:35

Η ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ – Προστατεύουμε πρωτίστως την υγεία μας, χωρίς να νεκρώνουμε την οικονομία μας

556 Προβολές
Σπύρος Πλέουρας | 25/11/2020, 12:29 μμ | 0 σχόλια

 

 

Η ΜΑΧΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ (ή COVID-19)

Προστατεύουμε πρωτίστως την υγεία μας, χωρίς να νεκρώνουμε την οικονομία μας 

– Η ανάγκη πανστρατιάς είναι απαραίτητη 

 

Γράφει ο Στ. Μπόκιας*  

 

Εδώ και ένα χρόνο όλες οι χώρες της υφηλίου δοκιμάζονται και αποδεκατίζονται από μια πολύ μεταδοτική και θανατηφόρα πανδημία, την πανδημία του κορονοϊού. Οι κοινωνίες των ανθρώπων “όπου γης” είναι τρομοκρατημένες. Τα συστήματα υγείας στα όρια αντοχής τους. Οι δαπάνες υγείας αβάστακτες. Δεκάδες, εκατοντάδες ή και χιλιάδες τα καθημερινά φέρετρα των χωρών. Η παραγωγή αγαθών και η απασχόληση υπολειτουργούν. Η οικονομία σακατεύεται. Τα όπλα αντιμετώπισης αυτής της πανδημίας είναι πολύ φτωχά. Μικρές χάρτινες ή πάνινες ασπίδες κάλυψης των ευαίσθητων και πλέον ευάλωτων σημείων του προσώπου. Σχολαστική καθαριότητα και απολύμανση ιδιαιτέρως των χεριών. Τήρηση αποστάσεων μεταξύ μας και αποφυγή συναθροίσεων. Ζώντας σ’αυτό το κλίμα τελούμε σε αναμονή των ενισχύσεων από το μόνο σύμμαχό μας την Επιστήμη, η οποία μας υπόσχεται σχετικά σύντομα εμβόλια και φάρμακα. Και τουλάχιστον μέχρι τότε θα διεξάγουμε τη μάχη κατά του εχθρού με τα μέσα που διαθέτουμε.

Στο πρώτο κύμα της επέλασης (άνοιξη 2020) ή χώρα μας διεξήγαγε με ιδιαίτερο ζήλο τη μάχη κατά του εχθρού, οι απώλειες ήταν λίγες και δικαίως αποσπάσαμε επαίνους και εύσημα απ’όλο τον κόσμο. 

Στο τωρινό όμως δεύτερο κύμα τα πράγματα δεν εξελίσσονται καλά όπως στο πρώτο κύμα. Ο υγειονομικός πόλεμος μαίνεται. Δυστυχώς οι σφαίρες του δεν σφυρίζουν και δεν φαίνονται. Γι’αυτό τα αντανακλαστικά μας δεν διεγείρονται αυτόματα και δεν τρέχουμε στα καταφύγια. 

Φαίνεται πως το τείχος, που είχαμε κατασκευάσει ο καθένας με τη μικρή του ασπίδα και την τήρηση των μέτρων, δεν το προστατεύσαμε όλοι όσο έπρεπε. Παρουσίασε ρωγμές και κερκόπορτες.

Δυστυχώς υπήρξαν κάποιοι αυτομολήσαντες, που έφυγαν από το στρατόπεδό μας και αβαντάρουν τον εχθρό. Είναι οι αρνητές του κορονοϊού και της μάσκας. Λίγοι είναι και τα επιχειρήματά τους σαθρά και γελοία. Ζημία όμως κάνουν και μάλιστα μεγάλη. 

Εκτός όμως απ’αυτούς ζημιά μεγάλη κάνουν και πολλοί από εμάς τους άλλους που δεν τηρούμε σχολαστικά τα μέτρα. Ιδιαίτερα στιγματίζω τους ασυγκράτητους γλεντοκόπους, τους οπαδούς της στιγμιαίας ηδονής και τους κερδοσκόπους που οργανώνουν τα παράνομα γλέντια σε κέντρα διασκέδασης και βίλες, τους αδιάφορους και τους απρόσεκτους. Τους πάσης φύσεως αντιδραστικούς που μηχανεύονται τρόπους καταστρατήγησης των λαμβανομένων από την Πολιτεία μέτρων, τους αντισυστημικούς, αντιεξουσιαστές και αντικοινωνιστές που συνωστίζονται στα πάρκα και τις πλατείες χωρίς να νοιάζονται και για τη δική τους ζωή, που μπορεί να κινδυνεύει όσο η ζωή άλλων ευάλωτων ομάδων της κοινωνίας. 

Αυτοί είναι οι “ριψάσπιδες” από αντίδραση, αδιαφορία ή δειλία, που ανοίγουν ρήγματα στο προστατευτικό τείχος και οι Εφιάλτες (προδότες) που παραβιάζουν “κερκόπορτες” και δίνουν γην και ύδωρ στον εχθρό. 

Επισημαίνω σ’ όλους αυτούς, με πρόθεση νουθεσίας και ιστορικής διδαχής, ότι αυτές οι πράξεις και συμπεριφορές (αυτομόληση – ρίψη ασπίδας – προδοσία) σε καιρό πολέμου θεωρούνταν στην αρχαιότητα βαρύτατα ατιμωτικά αδικήματα που συνεπάγονταν καταδίκη, περιφρόνηση και απόρριψη από το κοινωνικό σύνολο. 

Πιστεύω με όλα όσα θλιβερά συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες ιδιαίτερα στη Βόρεια Ελλάδα να συνέλθουν, να σοβαρευτούν, να αναθεωρήσουν τη στάση τους και να τηρήσουν τα περιοριστικά μέτρα. 

Είναι όμως απογοητευτικό το γεγονός ότι ακόμα και τώρα σοβαροί άνθρωποι και μάλιστα εκπρόσωποι σημαντικών θεσμών (π.χ. Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών και πρώην Υπουργός Υγείας) προβάλλουν επιδεικτικά αρνητικές εικόνες με σαμπάνιες και τσικουδοπάρτια. 

Με όλο το σεβασμό μου προς το ιερατικό σχήμα και τους ευσεβείς χριστιανούς συνανθρώπους μας που θρησκεύουν έντονα, θα προσπαθήσω με προσοχή και αντικειμενικότητα να αναφερθώ στη στάση και συμβολή της Εκκλησίας (Ιεραρχίας και εφημερίων) στη μάχη κατά του κορονοϊού. 

Αναγνωρίσαμε όλοι με ικανοποίηση ότι η Εκκλησιαστική Ιεραρχία επίσημα τήρησε σωστή στάση γενικά στο θέμα της Πανδημίας και έδωσε εντολές πειθαρχίας στα περιοριστικά μέτρα που θέσπισε η Πολιτεία για την αντιμετώπισή της, παρά τις βέβαιες -θεωρώ- πιέσεις για το αντίθετο που είχε από εκκλησιαστικούς κύκλους. 

Έτσι είδαμε να λειτουργούν στην πλειονότητά τους οι Ιεροί Ναοί με τον επιτρεπόμενο αριθμό πιστών, να υπάρχει σήμανση κενών καθισμάτων, να εκτίθενται στην είσοδο αντισηπτικά και μάσκες για τους πιστούς που προσέρχονται ανέτοιμοι. Είδαμε μάλιστα να τελείται και η Μεγάλη Εορτή της Ανάστασης χωρίς πιστούς. 

Υπήρξαν όμως και αρκετές παραφωνίες. Υπήρξαν εφημέριοι που αγνόησαν ή δεν τήρησαν σχολαστικά τις οδηγίες της Ιεραρχίας, και δεν ελέγχθηκαν από την Ιεραρχία. Είδαμε άλλους φανερά να φέρονται ότι τηρούν τα μέτρα, αλλά κατ’ιδίαν να κάνουν καταφατικές επινεύσεις για το αντίθετο ή να λένε τη φράση “κι αν έρθετε δε θα σας διώξουμε”.

Το χειρότερο όλων είναι ότι βρέθηκαν κληρικοί, ακόμα και Ιεράρχες, οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι την ασυλία των Ιερών Ναών, από εκκλησιαστικού βήματος επιδίδονταν σε κηρύγματα άρνησης του κορονοϊού και της μάσκας, την οποία χαρακτήριζαν ως εργαλείο του διαβόλου και καλούσαν τους πιστούς να αγνοήσουν τα μέτρα της Πολιτείας. 

Μου προκαλεί πολλή θλίψη το γεγονός ότι αυτοί οι πατέρες δεν αντιλαμβάνονται ότι με τη συμπεριφορά τους αυτή υπονομεύουν την υγεία και τη ζωή μελών του ποιμνίου τους και αναθεματίζουν την εντολή του Κυρίου “αγαπάτε αλλήλους”.

Ελπίζω να συγκινηθούν από τα θύματα της πανδημίας των τελευταίων ημερών και στο χώρο τους, να συνέλθουν και να μετανοήσουν για τα θύματα και τους θανάτους που ενδεχομένως προκάλεσαν.

Τέλος, ερωτηματικά (ασφαλώς όχι θετικά) δημιούργησε η πρώιμη σπουδή της Ιεραρχίας για το αν τα Χριστούγεννα θα εορτασθούν με πιστούς ή χωρίς πιστούς στους Ιερούς Ναούς και η “ευγενική πίεση” που άσκησε στον Πρωθυπουργό γι’αυτό το θέμα. 

Για τη στάση των πολιτικών μας, Κυβέρνησης και Αντιπολίτευσης, θα αναφερθώ αν τα καταφέρω σε επόμενο αυτοτελές άρθρο. Σ’αυτό θα αναγνωρίσουμε το θετικό έργο της Κυβέρνησης στη φάση του πρώτου κύματος, αλλά θα αναδείξουμε και τις παραλείψεις, αμφιταλαντεύσεις και υστερήσεις στο μεσοδιάστημα μεταξύ των δύο κυμάτων. Και ασφαλώς θα επισημάνουμε τους παραλογισμούς και τις δημαγωγικές ανοησίες κομμάτων και προσώπων της Αντιπολίτευσης. 

Τελειώνοντας θέλω, εκ μέρους τουλάχιστον της κοινωνικής ομάδας στην οποία ανήκω και εκπροσωπώ,  να ευχαριστήσω και να συγχαρώ τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής σ’αυτή τη μάχη, τους ανθρώπους του χώρου της υγείας, που μας έχουν εκπλήξει θετικά. Τους ανθρώπους που αναλώνουν κυριολεκτικά τον εαυτό τους στο καθήκον, αψηφώντας τον κίνδυνο που κάθε στιγμή αντιμετωπίζουν. Ύψιστο παράδειγμα συνανθρώπων μας που εκλαμβάνουν το επάγγελμά τους όχι ως μέσο βιοπορισμού αλλά ως αποστολή και προθυμοποιούνται για πράξεις αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και αυτοθυσίας. 

Εναπόκειται σε όλους μας να συστρατευθούμε, ομονοούντες, στην ύστατη μάχη του πολέμου. Να αναθεωρήσουμε τη μέχρι σήμερα συμπεριφορά μας, όσοι αδιαφορήσαμε, όσοι υποτιμήσαμε τον κίνδυνο, όσοι ήμασταν χαλαροί στα περιοριστικά μέτρα, όσοι νομίζαμε ότι ο κίνδυνος ήταν για τους άλλους που δε νοιαζόμαστε, όσοι παρασυρθήκαμε από  τους πάσης φύσεως κήρυκες της μη τήρησης των μέτρων. Πρέπει να επιζήσουμε μέχρι τη στιγμή της έλευσης των ελπιδοφόρων εμβολίων και των φαρμάκων θεραπείας. Για να σωθούμε από το λοιμό (με οι) και να μην κινδυνεύσουμε από το λιμό (με ι). 

 

* Ο Σταύρος Μπόκιας είναι Πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Συνταξιούχων Πρεβεζας, έχει θητεύσει σε καίριες θέσεις της Εκπαίδευσης και της Αυτοδιοίκησης, υπήρξε μέλος του Δ.Σ. της Π.Ο.Π.Σ. για σειρά ετών και δημοσιοποιεί ενίοτε τις απόψεις του για επίκαιρα κοινωνικο-πολιτικά θέματα. 

 

 

Σχολιάστε εδώ

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.

Παρόμοια άρθρα