Σε σοβαρές συζητήσεις φίλων -ανάμεσά τους και αμπελοφιλοσοφίες-, αναφερόμενοι στους Πρόσφυγες, είχαμε ως ατάκα “νομίζετε ότι σ’ αυτό τον κόσμο είμαστε μόνοι μας; Ένας πόλεμος, ένας σεισμός γίνεται και χάνεσαι από τον τόπο σου και από τη γη ολόκληρη.” Τελικά ήρθε Κορωνοϊός. Ενημερωνόμασταν αρχικά για τα κρούσματα και την κατάσταση στην Κίνα και έβλεπα από ανθρώπους που θα περίμενα να είναι πιο μετρημένοι στην άποψή τους, να έχουν μια επιδερμική, μια επιφανειακή, μια light αντιμετώπιση του θέματος. Τελικά ο φονικός ιός ταξίδεψε από την Κίνα στην Ευρώπη, θερίζει ζωές και μοιάζει με έναν εφιάλτη δίχως τέλος.
Με ξεπερνά ειλικρινά το γεγονός κάποιοι να μην αντιλαμβάνονται πόσο σημαντικό είναι να υποστεί ύφεση και σε όλο τον κόσμο, αλλά και στις Ευρωπαϊκές χώρες αυτός ο ύπουλος, απρόβλεπτος και επιθετικός ιός.
Από τη στιγμή που ήρθε στην Ελλάδα, με την Ασθενή μηδέν, ήταν σίγουρο ότι θα φτάσει σε κάθε γωνιά της χώρας.
Όπου βέβαια οι περιοχές και οι πολίτες φροντίζουν με την υπεύθυνη στάση τους, να του δείχνουν ότι δεν είναι καλοδεχούμενος και με τους τρόπους που απαιτείται να του φράζουν το δρόμο, υπάρχει ελπίδα.
Το αντίθετο ακριβώς ισχύει για εκεί που αναπτύσσεται ωχαδερφισμός και… σταρχιδισμός. Εκεί είναι σίγουρο με μαθηματική ακρίβεια ότι θα υπάρξει πρόβλημα.
Ο θυμόσοφος λαός μας λέει : “Αν πάρει φωτιά το σπίτι του γείτονα, περίμενε και στο δικό σου.”
Δεν έχει σημασία εάν από τα πέντε κρούσματα στην Περιφερειακή Ενότητα Πρέβεζας τα δύο είναι από τον ένα δύο του νομού και τα άλλα τρία είναι από άλλον. Μια… πόρτα είμαστε απόσταση, μια γειτονιά. Έχει σημασία αν ήταν 2 στην Πρέβεζα, ένα στην Πάργα και δύο στη Φιλιππιάδα; Ένα τσιγάρο δρόμος είναι οι αποστάσεις μας, όπως το ίδιο συμβαίνει και με την Άρτα και τα Γιάννενα και την Ηγουμενίτσα και τη Λευκάδα και τη Βόνιτσα και το Αγρίνιο κ.ο.κ.
Δε θα διαφωνήσω με την άποψη ότι πέρα από τα επιβεβαιωμένα κρούσματα, υπάρχουν και άλλα ανεπιβεβαίωτα, ασυμπτωματικά, λογικό είναι να εξαπλώνεται ο ιός. Το να λέμε όμως ότι είναι άλλοι 200 ή 500 μολυσμένοι με τον ιό και δε συμμαζεύεται, δεν είναι λίγο … επιπόλαιες αυτές οι εκτιμήσεις;
Κάποιοι θα τον περάσουν πολύ ήπια. Θέλω να πιστεύω ότι μόλις τελειώσει ο Απρίλης, εκεί στο ξεκίνημα του Μάη, θα πάρουμε τις πρώτες βαθιές ανάσες ανακούφισης!
Είναι πολύ σημαντικό για τη συνέχεια στον τόπο μας, η κατάσταση στο γεωγραφικό διαμέρισμα της Ηπείρου των ευρύτερων περιοχών και συνολικά της χώρας , να παραμένει μέχρι τέλους ελεγχόμενη.
Το ζητούμενο είναι, να δείχνουμε όλοι και όλες σε καθημερινή βάση, τη δέσουσα προσοχή και ο χρόνος να δουλεύει για μας, να κυλά υπέρ μας, ώσπου να έρθει η στιγμή να απαλλαγούμε από αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία.
Προσέχουμε για να έχουμε, δεν πανικοβαλόμαστε και δεν εφησυχάζουμε, τηρούμε υπεύθυνη στάση!
Θα ευχηθώ σε όλους και σε όλες ξανά γιατί το χρειαζόμαστε: Καλό μήνα!
Σπύρος Πλέουρας
