Εκεί στα τέλη των 90′ ς τότε που στην Πρέβεζα, υπήρχαν όλα εκείνα τα υπέροχα συγκροτήματα, έτυχε να συνεργαστώ με το συγκρότημα “Ρωγμές και πολλοί ξέρετε ότι είχα γράψει τους στίχους στο “Χαμένη Άνοιξη”. Χαμένη Άνοιξη σε ψάχνω τόσα χρόνια και κάποιο Μάη θα σε ξαναβρώ να μου θυμίζεις έρωτα που πάγωσαν τα χιόνια κι εγώ τον ήλιο να εκλιπαρώ. Τα όνειρα του πάθους μου σιγά να ψιθυρίζεις κοντά σου θαθελα να ξαναερωτευτώ. κλπ κλπ” Η φίλη μου τότε υπέθεσε ότι αυτός ο ύμνος μου για τον Μάη, είναι επειδή ο Μάης είναι ο μήνας που συνδέεει την Άνοιξη και το καλοκαίρι, δύο δηλαδή υπέροχες εποχές του χρόνου.
Ειλικρινά μέχρι σήμερα, ακόμα δεν μπορώ να εξηγήσω από που ξεκινούσαν οι εμπνεύσεις μου για τους στίχους που έγραφα, αυτός ο Μάης, όμως που έρχεται, μου θυμίζει το τραγουδάκι το γλυκό της Μάρως Μαρκέλου “Ο γαΜάης” αλλά θέλω να πιστεύω από την καλή πλευρά, γιατί από την ανάποδη, ήδη έχουμε ζήσει πολλά και δεν αντέχονται κι άλλα.
Σας εύχομαι καλό μήνα κι ελπίζω αυτός ο Μάης να φέρει μαζί του ελπίδα, αισιοδοξία, χαρές και πολλά, μα πάρα πολλά χαμόγελα. Αγαπώ τους ελεύθερους ανθρώπους και περισσότερο αυτούς που απολαμβάνουν την πραγματική ελευθερία τους, για τους υπόλοιπους υπάρχει η τρόπον τινά… διεύρυνση του κελιού. Εκείνη η παγωμένη μπύρα, ή ένα υπέροχο κρασί μαζί με ένα βραδινό μπάνιο σε κάποια από τις υπέροχες ακτές μας, γεμάτο γέλια, πειράγματα τρανταχτά θα μας στήσει καρτέρι, θα μας αιφνιδιάσει ευχάριστα, το νιώθω…
Αγαπώ του Ρένου (“έχω να τον δω από εκείνη τη συνάντηση σε γνωστό μαγαζί της Πλατείας Μαβίλη) το κείμενο από την ταινία του “Φθηνά Τσιγάρα”Θα ‘θελα τόσο πολύ να σ’ εντυπωσίασω. Η μοναδική μας νύχτα ήταν ξαφνική και σύντομη σαν μια μπόρα. Ούτε που πρόλαβα ν΄αρχίσω, ούτε που πρόλαβα να σου πω την μοναδική μου ιδιότητα: είμαι συλλέκτης. Μαζεύω το πιο σκληρό κι άγριο πράγμα του κόσμου…στιγμές. Όταν έχω αυτό τον ξαφνικό πόθο να πετάξω και δεν έχω που να πετάξω…κρύβομαι στη συλλογή μου, γεμάτη καφέδες, μποξέρ, χορευτές…τυχαία αγγίγματα, βρισιές, τρυφερούς παρανόμους, στοές, συναντήσεις, κραυγές…σιωπές, χωρισμούς, λόγια, λόγια λόγια… Έτσι κι αλλιώς τα πράγματα θα κυλήσουν όπως θέλουν αυτά. Η ζωή ξέρει κι εγώ την εμπιστεύομαι. Είμαι απ’ αυτούς που πάντα κάπνιζαν φτηνά τσιγάρα.”
Αυτός ο Μάης είναι διαφορετικός και φαίνεται από το ξεκίνημά του, ας μας κλείσει τουλάχιστον πονηρά το μάτι φεύγοντας και οι επόμενοι μήνες που θα πάρουν τη σκυτάλη, μέχρι τον Άγιο Αύγουστο, να βγάλουν όλες εκείνες τις τρελές ιδέες που έχουμε στην καρδιά και το μυαλό μας κι ας βάλουμε κι εκείνη τη φωτιά στην Άμμο.
Καλό μήνα σε όλους και σε όλες. Αγάπη μόνο!
