Το συμβουλευτικό κέντρο γυναικών του δήμου Πρέβεζας σε συνεργασία με την Κινηματογραφική λέσχη Πρέβεζας, προβάλλουν την Κυριακή 24 Νοέμβρη και ώρα 18.30 στο πολιτιστικό κέντρο του δήμου Πρέβεζας “Όαση”, την ταινία μετά τον χωρισμό. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Μετά το διαζύγιο τους, η Μίριαμ και ο Αντουάν παίρνουν κοινή επιμέλεια του γιού τους Ζουλιάν, παρά την αντίθεση της Μίριαμ. Ο Αντουάν, που δεν μπορεί να ξεπεράσει τον χωρισμό, καταφέρνει με αυτόν τον τρόπο να παραμείνει κοντά της. Όμηρος, μεταξύ ενός πατέρα που δεν έχει όρια και μίας φοβισμένης μητέρας, ο Ζουλιάν θα φτάσει στα άκρα για να διασφαλίσει ότι δεν θα συμβεί το χειρότερο.
Σε παραγωγή του Αλεξάντερ Γαβρά, μία ταινία που σου κόβει την ανάσα και σε κάνει ενστικτωδώς να θέλεις να μπεις στην οθόνη να σώσεις τους πρωταγωνιστές της.
Σημείωμα του Σκηνοθέτη
Η ταινία βασίζεται στο φόβο που μπορεί να προκαλέσει ένας άνθρωπος αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για να επιστρέψει σε μία γυναίκα που θέλει να ξεφύγει από τη βίαιη συμπεριφορά του. Ο χαρακτήρας του Αντουάν,
αποτελεί μια μόνιμη απειλή για τους ανθρώπους γύρω του.
Μπορεί να νιώσει μόνο το δικό του πόνο και είναι έτοιμος να χειραγωγήσει τους πάντες, ακόμα και τα ίδια του τα παιδιά, προκειμένου να πάρει αυτό που θέλει. Xρησιμοποίησα το είδος του κινηματογράφου, που πάντα με συνέπαιρνε.Το σινεμά του Χίτσκοκ, του Χάνεκε, του Σαμπρόλ, που εμπλέκει τον θεατή παίζοντας με το μυαλό και τις αντοχές του.
Τρεις ταινίες με οδήγησαν στο να γράψω αυτό το σενάριο: Το «Κράμερ Εναντίον Κράμερ» η «Νύχτα του Κυνηγού» και η «Λάμψη», Όταν άρχισα τα γυρίσματα, τις ξέχασα βέβαια, αλλά με βοήθησαν στο να σκεφτώ τα θέματα που ήθελα να διαχειριστώ, και να βρω την ατμόσφαιρα που ήθελα να δημιουργήσω.
Το «Κράμερ Εναντίον Κράμερ» είναι μία ταινία για τα γονικά δικαιώματα που με επηρέασε πολύ. Για πρώτη φορά, βλέπουμε μια γυναίκα να παραιτείται από την επιμέλεια του παιδιού της. Επίσης, απεικονίζει τον πόνο του χωρισμού με τρομερή δύναμη.
Η «Νύχτα του Κυνηγού» δείχνει πώς μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει ακόμη και τα παιδιά για να πετύχει τους στόχους του.
Η «Λάμψη»με ενέπνευσε για το τελευταίο μέρος της ταινίας, την
απομόνωση, τον φόβο. Η οικογενειακή βία μπορεί να οδηγήσει σε καθαρή φρίκη και αυτό είναι που θέλησα να δείξω.
