Πέμπτη, 28/03/2024 | 16:21

«Ψηλή, ξανθιά, γαλανομάτα. Το τρένο φτάνει» Μιά αληθινή ιστορία του 1982 Χρονογράφημα Νο 61 Του Δρ. Χαράλαμπου Γκούβα

1205 Προβολές
Σπύρος Πλέουρας | 27/09/2019, 9:33 πμ | 0 σχόλια

 

 

Ηταν έτος 1982. Εποχή ΠΑΣΟΚ. Ημουν στρατιώτης 25 ετών και υπηρετούσα στρατιωτική θητεία στα Ελληνο – Βουλγαρο – Fyrom σύνορα, σε ένα ορεινό χωριό του Νομού Σερρών.  Ψυχρός Πόλεμος. Φυλάγαμε τα σύνορα … δήθεν γιά να μή μπούν οι Βούλγαροι και οι Σοβιετικοί μέσα…… 

 

Το Τάγμα Πεζικού ήταν 50 μέτρα από την κεντρική πλατεία του χωριού, και είχε 300 άτομα, από Διοικητή μέχρι φαντάρους. Εξ αυτών το 50% ήταν μουσουλμάνοι της Θράκης, και σε σύνολο 300, το 50% είχε τελειώσει μόνο το Δημοτικό, οι υπόλοιποι 48% μόνο το Λύκειο, και συνολικά μόλις 2% ήταν πτυχιούχοι ΑΕΙ-TEI. Αρα οι πτυχιούχοι ΑΕΙ ήταν 5-6 άτομα. Αρα ήταν λίγο δύσκολο να βρείς κάποιον να κάνεις σοβαρή παρέα. Εγώ έμενα σε ένα σπίτι μέσα στην πλατεία του χωριού με ΘΕΑ τη λίμνη Κερκίνη και Δοϊράνη. Ιδίως τα βράδια που το φεγγάρι λούζονταν με αναλαμπές στά νερά των λιμνών το θέαμα ήταν καταπληκτικό από την ταράτσα της ταβέρνας…. Ομως έπληττα αφόρητα, οι παρέες ήταν χαμηλού επιπέδου και σκότωνα το χρόνο μου με το πρώτο SONY WALKMAN που λαθραία εισήγαγα στήν Ελλάδα γιατί ήταν πανάκριβο και δεν πουλιούνταν στήν Αθήνα….


ΩΣ ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟΣ εμφανίστηκε μιά μέρα ο Αθηναίος οικονομολόγος Νίκος …., έφεδρος Ανθυπολοχαγός 23 ετών. Είχε ύψος 175 και βάρος 60 Κιλά. Ηταν ακρίδα!!! Επιτέλους, λέω, θα έχω και εγώ να κάνω παρέα έναν της προκοπής. Του λέω “ρέ πατριωτάκι εξ Αθηνών” έλα να μένεις σπίτι μου έχω τρία δωμάτια, να μοιραστούμε και το ενοίκιο και το τηλέφωνο. Ερχεται λοιπόν, εγκαθίσταται, και τι να δώ?  50 τηλεφωνήματα την ημέρα από γκόμενες. Ο χαμός!!!!!! Εγώ τίποτα!!! 

 

–   Καλά ρέ χριστιανέ? Πώς τις βρίσκεις και πώς τις προλαβαίνεις? Αξίζουν τουλάχιστον?

– Αυτή εδώ μου λέει, είναι ΨΗΛΗ 175cm, ΞΑΝΘΙΑ, ΓΑΛΑΝΟΜΑΤΑ, ΧΑΔΙΑΡΑ, ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ, ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ, 32 ΕΤΩΝ.

– Παναγία μου λέω……

– Περίμενε μεγάλε, θα σε εξασφαλίσω και σένα….

 

Τελικά σε ένα μήνα ο ΝΙΚΟΣ παίρνει 10ήμερη άδεια και κατεβαίνει στην Αθήνα. Μου λέει
“Λοιπόν, άκου! Οσες με ζητάνε θα λές ότι πήρα άδεια αλλά όχι γιά Αθήνα. Και είσαι ελεύθερος γιά καμάκι σε όποια θέλεις.Καλή επιτυχία !!!!!!”

– ΟΚ απαντώ!!!!


Στο μεταξύ τα τηλεφωνήματα συνεχίζονται και εγώ εκτελούσα χρέη τηλεφωνητή….

Η ΨΗΛΗ 175cm, ΞΑΝΘΙΑ, ΓΑΛΑΝΟΜΑΤΑ, ΚΑΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ, ΧΑΔΙΑΡΑ και ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ, 32 ΕΤΩΝ, τηλεφωνεί.


– Ντρίιιιιν. Το Νίκο παρακαλώ….

– Λείπει με άδεια ΕΚΤΟΣ ΑΘΗΝΩΝ

– Αααα το πουλάκι μου, και δεν είπε τίποτα. Εσείς είσθε ο συγκάτοικός του ο Μπάμπης?

– Μάλιστα….με ξέρετε;

– Αααα και …έχω ακούσει πολλά καλά γιά σας;

– Ναί έ; Και τί έχετε ακούσει;

– Να ότι είστε ωραίος ψηλός γιατρός και με χιούμορ…..Μπλά μπλά μπλά

– Αααα, ευχαριστώ!


Τελικά πείσθηκε να ΜΕ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙ να …γνωριστούμε. Τεράστιο ταξίδι!!!! Αεροπλάνο από Αθήνα Θεσσαλονίκη, Τρένο από Θεσσαλονίκη – Μουριές Σερρών και μετά Ταξί γιά το χωριό. Εγώ στό μεταξύ είχα χάσει το μπούσουλα. Ημουν όλο άγχος…. Θα έρχονταν στο πουθενά ένα τόπ μόντελ γιά μένα;

 

Πώς μούτυχε Θεέ μου τέτοιος λαχνός από το πουθενά?

Τελικά έφτασε η ημέρα Παρασκευή!!! Αποφασίζω να κατέβω με ταξί στό Σιδηροδρομικό Σταθμό να την περιμένω. Είναι Παρασκευή απόγευμα, χειμώνας, κρύο, χιόνια. Αγχος, ταχυκαρδία, τράκ…. Στο σιδηροδρομικό Σταθμό, το τοπίο έμοιαζε σαν την ταινία Far West «Κάποτε στή Δύση» του Sergio Leone. Αναμένοντες χωρικοί, και ένας ανεμόμυλος μεταλλικός που γρύλιζε ρυθμικά μέσα στην Ομίχλη. Λίγα άτομα περίμεναν, απέραντος κάμπος, ψηλές λεύκες, και οι σανίδες της ξύλινης αποβάθρας που επίσης τρίζουν  όταν περπατούσες πέρα δώθε, νομίζοντας ότι θα υποχωρήσουν….. Περπατούσα και εγώ γώ ΚΑΘΙΔΡΟΣ πέρα δώθε… Ημουν έτοιμος να τραβήξω περίστροφο όπως ο Τσάρλς Μπρόνσον στο γουέστερν «ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ ΔΥΣΗ» του Sergio Leone…. γιά να σκοτώσω τη μύγα… 

 

Ξαφνικά ακούγεται το σφύριγμα του τρένου…..Μπίιιιπ Μπίιιπ.

 

– Παναγία μου, λέω, βόηθα να μήν πάθω έμφραγμα…..Ερχεται η Θεά!

 

Το τρένο φτάνει, και μέσα από τα αχνιστά γεμάτα υγρασία τζάμια ρίχνω …ακτίνες Laser μπάς και δώ τίποτε, …. αλλά εις μάτην… και τελικά ανοίγουν οι πόρτες με το χαρακτηριστικό σφύριγμα….φσσσιτ.. Αγρότες 2-3 κατεβαίνουν, 2-3 φοιτητές γιά Σαββατοκύριακο….και…..   ξαφνικά μιά φιγούρα από Γαλλικό MOULIN ROUGE εμφανίζεται κατεβαίνοντας από το τελευταίο μακρινό βαγόνι…. Μιά γούνα που δεν θυμάμαι το χρώμα, μάλλον καφέ, κρύβει μιά ογκώδη σκιά…. Η σκιά κρατά ένα σάκ βουαγιάζ πολυτελείας, και με τακούνι γόβα στιλέτο περπατά στήν ξύλινη εξέδρα…. Τάκ τόκ, τάκ, τόκ, τάκ, τόκ και οι σανίδες τρίζουν, ενώ ο ήχος πνίγεται στό γρύλισμα του μεταλλικού ανεμόμυλου… 

– Παναγία μου λέω, αυτή είναι!!! Η καρδιά μου ξεπερνά τους 150 σφυγμούς….


Η σκιά μέσα στή γούνα κατεβαίνει τα σκαλοπάτια και πλησιάζει, η μορφή του σώματος ξεκαθαρίζει, τα δυό βλέμματα συναντιώνται και επιβεβαιώνουν τις ταυτότητες…. Είμαστε στά 5 μέτρα περίπου. Τώρα βλέπω καλά πλέον…. ΠΡΑΓΜΑΤΙ: Αφίχθη το όνειρό μου. Αυτή είναι!!! Είχε δίκιο ο Νίκος !!! 


(1) Ηταν ΨΗΛΗ 175cm, (2) ήταν ΞΑΝΘΙΑ, (3) ήταν ΓΑΛΑΝΟΜΑΤΑ, (4) ήταν ΧΑΔΙΑΡΑ, (5) ήταν ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ, (6) ήταν ΧΩΡΙΣΜΕΝΗ, (7) και ήταν 32 ΕΤΩΝ…..


Ομως ο παμπόνηρος Νίκος σκοπίμως ξέχασε μιά σημαντική παράμετρο…. Νο (8): ΤΟ ΒΑΡΟΣ!

Ηταν 120 Κιλά..

 

Εκεί οι σφυγμοί μου έπεσαν στούς 50 ενώ κρύος ιδρώτας με έλουσε!!!! Ευτυχώς δεν έπαθα έμφραγμα. Μού ήρθε να τρέξω και να εξαφανιστώ, αλλά σκέφτηκα θα ήταν αγένεια. Ηρθε από τόσο μακριά!!! Τι να έκανα? Αποφάσισα να αρκεσθώ στις 7 παραμέτρους και να ξεχάσω την 8η, να κάνω πώς δεν τη βλέπω!

 

Τι έγινε μετά; Τα αποφεύγω, γιά να μήν κριθεί το χρονογράφημα ακατάλληλο από το ΕΣΡ (Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο). Τα υπόλοιπα που διαδραματίσθηκαν το διήμερο δεν έχουν μυθιστορηματικό ένδιαφέρον….. μάλλον αποτελούν αντικείμενο μαύρης κωμωδίας….. Ομως ο Νίκος τιμωρήθηκε δεόντως όταν επανήλθε!!!

 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Όταν καθορίζετε τεχνικές προδιαγραφές προϊόντος, να μη ξεχνάτε καμμία, γιατί μία απλή παράλλειψη ΜΙΑΣ τεχνικής προδιαγραφής, μπορεί να ακυρώσει όλο το προϊόν. ΤΕΛΟΣ

 

Σχολιάστε εδώ

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.

Παρόμοια άρθρα