Παρασκευή, 19/04/2024 | 10:34

“Λούκη” το όνομά του έμεινε γραμμένο να μας θυμίζει τον Πρεβεζάνο Ροκά και ασυμβίβαστο!

1823 Προβολές
Σπύρος Πλέουρας | 28/08/2019, 7:50 μμ | 0 σχόλια

 

 

Η Ιστορία του μπορεί να μας θυμίσει κάτι από τοπ πνεύμα του Μόρισον, σίγουρα ο Χρήστος Κωλέτσης που μας έχει αφήσει και βρίσκεται σε μια ήσυχη γωνιά με αγγελούδια αποτελεί μια μορφή που πέρασε από τον μάταιο τούτο κόσμο και τον μικρόκοσμο της περιοχής μας. Ο “Λούκη” ή “Καίσαρας” ήταν ασυμβίβαστη ψυχή, στην πραγματικότητα ήταν μια ταλαιπωρημένη ψυχή κι ένας πολύ καλοσυνάτος άνθρωπος. Ένα νέο παιδί που προσπαθούσε να αναπνεύσει στην Πρέβεζα της δεκαετίας του 70 και του 80 στην Πρέβεζα και δυσκολεύονταν. Κρατούσε αποστάσεις από κομματικές γραμμές, το περίφημο σύνθημα σε τοίχο της γειτονιάς του αρχές της δεκαετίας του 80 : “Σκέφθηκα σωστά, δεν ψηφίζω τίποτα” και η απάντηση από κάτω με το όνομά του, από συγγενή του που τον προέτρεπε να ψηφίσει κάτι, έχουν μείνει στην ιστορία. Ο Χρήστος ακολουθούσε τον ΠΑΣ Πρέβεζα, σε δύσκολες εποχές και μάλιστα την καλή εποχή που ο ΠΑΣ Πρέβεζα βρέθηκε μια ανάσα από τη Β΄Εθνική με το γνωστό μπαράζ στον Πύργο με τον Λεβαδιακό, είχε πάει και στη Λειβαδιά να δει τον ΠΑΣ Πρέβεζα, με μια παρέα Πρεβεζάνων που η αλήθεια είναι ότι δεν έγινε και φιλικά δεκτή από τους Βοιωτούς που βρέθηκαν στο γήπεδο. Του άρεσε ο Σιδηρόπουλος, του άρεσαν οι Doors, αγαπούσε την Πρέβεζα και είχε άλλα όνειρα γι’ αυτή. Ζούσε και ανέπνεε πραγματικά, με εκδηλώσεις σαν το διήμερο ροκ φεστιβάλ που έγινε στο Άκτιο (το 1984 αν δεν θυμάμαι καλά) και χαρακτηρίστηκε ως το Ελληνικό Γουντστοκ. Το σύνθημα βρήκε γραμμένο με το όνομα του “Λούκη” κάπου στο γήπεδο ο φίλος Γιώργος Ζαφείρης και ανέβασε τη φωτογραφία στο διαδίκτυο, σχολιάζοντας : “ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ ΑΥΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΚΕΡΚΙΔΑ ΤΟΥ ΜΠΑΣΚΕΤ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΩ ΜΕΡΙΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΓΡΑΨΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΑΡΑΣ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΑ”. Είχε κουραστεί , δεν συμβιβάζονταν και ήθελε να αποδράσει, όλη του η ζωή αυτή την πορεία είχε την απόδραση, από ότι του στερούσε τον αέρα, την ελευθερία, απόδρασε λοιπόν όπως ήθελε. Έφυγε από τα μικρά σπίτια με τις μεγάλες καρδιές, πέταξε ψηλά, ίσως εκεί που πάντα ήθελε. Σε κάθε περίπτωση δεν ξεχνάμε τον “Λούκη” ποτέ, τον αγαπήσαμε και τον αγαπάμε! Γειά σου Καίσαρα!

Σχολιάστε εδώ

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.

Παρόμοια άρθρα