Δεν είναι και τόσο Ειρηνική η συνύπαρξη στο γραφικό στενό της Πρέβεζας, το Σαϊτάν Παζάρ και η δύσκολη περίοδος που συνεχίζουμε να βιώνουμε ως λαός, μας ωθεί στο να είμαστε ενωμένοι. Ενωμένοι να μαχόμαστε, ενωμένοι να διεκδικούμε, ενωμένοι να αντέχουμε. Ο ένας με τον άλλον να βοηθά και όχι να χωριζόμαστε. Άνθρωποι είμαστε και το άνθρωπος σημαίνει αυτόματα αδύναμο ον, με λάθη, με πάθη, με ευαισθησίες, με ρομαντισμό αλλά και με λογική. Θα υπάρξουν στη ζωή μας στιγμές που θα μας συγκλονίσουν, θα μας συνταράξουν είτε θετικά είτε αρνητικά, όμως δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η ζωή είναι λίγη και λήγει όπως λέει κι ο Giorgio με το PREGO. Από το Σαϊτάν Παζάρ στην Πρέβεζα, αν μπορούσες να κάνεις ένα ταξίδι στο χρόνο θα διαπίστωνες ότι από το γραφικό αυτό σοκάκι έχουν περάσει Βασιλείς και ζητιάνοι και κανείς δεν τους θυμάται. Τους έσβησε ο χρόνος. Έτσι να σβήσουν και οι όποιες αντιθέσεις και να πρυτανεύσει η αγάπη. Η αγάπη πρέπει να νικήσει, να σβηστούν όλα με ένα μεγάλο Χ μέχρι την περασμένη Κυριακή και να χαραχθεί μια καινούργια αγαπημένη μέρα, από εδώ και στο εξής. Αυτό θέλει η συντριπτική πλειοψηφία των Πρεβεζάνων που με παρότρυνε να γράψω αυτό το κείμενο. Η Αγάπη που θα νικήσει (κάποιοι προβλέπουν ένα εξάμηνο για την έλευσή της, αλλά είναι μακριά κατ΄εμένα) θα βοηθήσει και τη συνεργασία και είναι βέβιο ότι θα αναπτύξει κάτι πολύ θετικό. Κάντε και οι δύο από ένα βήμα πίσω και θα πάτε και οι δύο δέκα βήματα μπροστά. Αυτό προτείνω με έκκληση να υπάρξει το συντομότερο δυνατό, ενότητα, ομόνοια και αγάπη.
Σπύρος Πλέουρας
