Ένας καλλιτέχνης που έγραψε τη δική του ξεχωριστή ιστορία στην ποιοτική διασκέδαση της Πρέβεζας, που μεγάλωσε γενιές και γενιές που είχε τη δική του μπουάτ στην Κυανή Ακτή, εκεί που ήταν μέχρι πέρυσι ο δημοτικός θερινός κινηματογράφος “Κυανή Ακτή” . Ο λόγος φυσικά για τον Λάκη Παππά, που η Πρέβεζα αδυνατεί να έχει προς τιμήν του, εκδήλωση τα καλοκαίρια που φεύγουν μετά τον Μάρτιο του 2014 που ο Λάκης Παππάς άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών. Πολύς κόσμος στην Πρέβεζα τονίζει ότι είναι θλιβερό το ότι η Πρέβεζα και οι φορείς της ξεχνούν τον μεγάλο Λάκη Παππά και δεν διοργανώνουν μια εκδήλωση καλοκαιρινή επιπέδου κάθε καλοκαίρι στην Πρέβεζα, που θα μπορούσε να αποτελέσει πόλο έλξης για προσωπικότητες από όλη την Ελλάδα. Κι ύστερα μου μου μιλάς για καλοκαίρι…
Ο Λάκης Παππάς Γεννημένος το 1938 στην Πρέβεζα, έκανε την πρώτη του καλλιτεχνική εμφάνιση το 1959, στο πλάι του Μάνου Χατζιδάκι, στην «Οδό ονείρων», στον «Ματωμένο γάμο» του Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και στο «Παραμύθι χωρίς όνομα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη (όπου αντικατέστησε τον δάσκαλό του Γ. Μηλιαρέση), καταπλήσσοντας με τη βαθειά, τρυφερή, αισθαντική ερμηνεία του. Τραγούδησε επίσης στην «Όμορφη Πόλη» του Μίκη Θεοδωράκη. Εμφανίστηκε σε «μπουάτ» και για χρόνια είχε το δικό του «στέκι» στην οδό Θόλου. Υπήρξε ο πρώτος τραγουδιστής που συνόδευσε τη φωνή του, παίζοντας κλασική κιθάρα με αξιώσεις. Κατά τη δεκαετία του 1980, εκτός από εμφανίσεις σε μπουάτ και μουσικές σκηνές, κάνει συναυλίες στην Αθήνα και σ’ όλη την Ελλάδα.
Ως τραγουδιστής μετέχει στους δίσκους: «Οδός Ονείρων» (1962), «Μάνος Χατζιδάκις: Πρώτη εκτέλεση» (1965), «Ματωμένος γάμος/ Παραμύθι χωρίς όνομα» (1965), «Αγωνιστές της λευτεριάς» (1971), «Του Μαυριανού και της αδελφής του» (1971), «Τραγούδια ερωτικά και χαμηλόφωνα» (1990), «Το τραγούδι γυμνό» (1992).
Ως συνθέτης – τραγουδιστής, κυκλοφόρησε το 1971 τον δίσκο «Πάει κι αυτή η Κυριακή», με συμμετοχή της Πόπης Αστεριάδη. Σ’ αυτόν το δίσκο, πλην του ομώνυμου, περιέχονται και τραγούδια που αγαπήθηκαν από χιλιάδες ανθρώπους όπως το «Έλα μαζί μου», «Μην κουραστείς να μ’ αγαπάς» και άλλα (σε στίχους Γ. Αργύρη και Δ. Ιατρόπουλου), όπως «Άγριο πουλί», «Δεν είν’ τ’ άσπρο κρασί μας», «Χάρτινο αγόρι», «Μην τα ξυπνήσεις, μη», «Μάτια μου, μάτια κλειστά», «Πήρα αγκαλιά ένα όνειρο», «Δάκρυα μεσ’ στις πέτρες». Αναδείχθηκε στον καλλιτεχνικό χώρο με την «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι (ο οποίος ήταν από τους πρώτους που διέγνωσαν το ταλέντο του στην κιθάρα και την ερμηνεία), τον «Ματωμένο Γάμο» του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, πάλι σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και το «Παραμύθι χωρίς όνομα» σε στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική Μάνου Χατζιδάκι.
