Πρώτη φορά με πηγε ο παππούς μου! Πολιτης…
με κρατούσε σφιχτά από το χέρι, σε όλο το δρόμο και μου έλεγε τις ομορφες ιστορίες του
για τοτε που ήρθαν προσφυγες,
τις δυσκολίες,τον αβασταχτο πόνο, το ρατσισμό και την αδικια που βιώσαν ερχόμενοι!
Τοτε ήταν που έλεγε με στομφο:
“Nα αγαπάς όλους τους ανθρώπους γιε μου, όλους! Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να έχουν περάσει τι πόνο κουβαλανε”.
Μιλουσε ακομη για τοτε που δεν είχαν σπίτια και μεναν σε σκηνές.
“Ξενοι” και εκεί και εδώ ωσπου να στεριωσουμε έλεγε δακρυσμενος.
Οσο πλησιαζαμε προς τον Περισσό, τη λύπη στις ιστορίες του διαδεχοταν ένα χαμόγελο….
Ηξερα οτι εφτανε η ωρα για το αγαπημενο μου κομματι στις αφηγησεις του.
Το ειχα ακουσει τοσες φορες, αλλα το παθος στα λογια και η χαρα του με εκανε να θελω να το ξανακούσω!
Τον αγαπουσα και τον θαυμαζα τοσο πολυ, το χερι του περνουσε αγκαλια στο λαιμο μου και ο παππους σχεδον φωναχτα ελεγε:
“Που λες γιε μου, τότε ήταν που ολοι εμείς οι ξεσπιτωμενοι, μαζεύτηκαμε ένα πρωινό και φτιάξαμε το σπίτι μας το πρώτο για όλους εμας τους προσφυγες! το χτισαμε με τα ίδια μας τα χέρια ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΆΣ!!!!!
έτσι έλεγε πάντα το γηπεδο μας το σπίτι μας!
Και συνεχιζε: εκεί που πάμε τώρα! να δούμε την αγαπημένη μας ΑΕΚ, την “ομάδα” που γεννήθηκε από της σταχτες της!
Οι ιστορίες του διαδεχοταν η μία την άλλη! Ιστορίες απιστευτου ανθρωπινου μεγάλειου, ιστορίες που κάνανε το θαύμα της ΑΕΚΑΡΑΣ τόσο ξεχωριστό, τόσο διαφορετικό!
-“Αδέρφια βρήκανε αδέρφια, οικογένειες σμιξανε μετά από χρόνια, κλαιγαν από χαρά, εκεί μικρε Στο σπίτι μας!
-“Περιμέναμε όλοι μας την Κυριακή που θα παίξει η αγαπημένη μας ΑΕΚ να τρέξουμε κοντά της”!
Το ενιωθες οτι μέσα από εκείνη κρατησαν τις ανάμνησεις ζωντανές.
-“Οπου και να μάσταν γιε μου, συνέχιζε, είτε ανταρτες στα βουνά πολεμωντας τους φασιστες, είτε στα ξερονησια, περιμέναμε ποτέ θα ρθει η ώρα να ανταμωσουμε στα Φιλαδέλφεια!
Οπου και να μας εστελνε η μοίρα, σε μακρινα μπαρκα ξένους τόπους για το μεροκάματο, καποια στιγμη θα γυρνουσαμε εκεί…”
Μεγαλωνοντας και έχοντας “φυγει” ο παππους μου, κατηφοριζα τον Περισσό νιώθοντας και εγώ το ίδιο: ότι πηγαινω στο σπίτι μας.
Οι ιστορίες του παππού μου ήταν αυτές που με μεγαλωσαν και η ΑΕΚ έγινε κομμάτι της ζωής μου.
Τα ιδανικά, οι αγώνες και η διαφορετικοτητα αυτών τον ανθρώπων διαμορφώσαν το μεγαλείο αυτής της “ομαδας”
με κρατούσε σφιχτά από το χέρι, σε όλο το δρόμο και μου έλεγε τις ομορφες ιστορίες του
για τοτε που ήρθαν προσφυγες,
τις δυσκολίες,τον αβασταχτο πόνο, το ρατσισμό και την αδικια που βιώσαν ερχόμενοι!
Τοτε ήταν που έλεγε με στομφο:
“Nα αγαπάς όλους τους ανθρώπους γιε μου, όλους! Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να έχουν περάσει τι πόνο κουβαλανε”.
Μιλουσε ακομη για τοτε που δεν είχαν σπίτια και μεναν σε σκηνές.
“Ξενοι” και εκεί και εδώ ωσπου να στεριωσουμε έλεγε δακρυσμενος.
Οσο πλησιαζαμε προς τον Περισσό, τη λύπη στις ιστορίες του διαδεχοταν ένα χαμόγελο….
Ηξερα οτι εφτανε η ωρα για το αγαπημενο μου κομματι στις αφηγησεις του.
Το ειχα ακουσει τοσες φορες, αλλα το παθος στα λογια και η χαρα του με εκανε να θελω να το ξανακούσω!
Τον αγαπουσα και τον θαυμαζα τοσο πολυ, το χερι του περνουσε αγκαλια στο λαιμο μου και ο παππους σχεδον φωναχτα ελεγε:
“Που λες γιε μου, τότε ήταν που ολοι εμείς οι ξεσπιτωμενοι, μαζεύτηκαμε ένα πρωινό και φτιάξαμε το σπίτι μας το πρώτο για όλους εμας τους προσφυγες! το χτισαμε με τα ίδια μας τα χέρια ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΜΆΣ!!!!!
έτσι έλεγε πάντα το γηπεδο μας το σπίτι μας!
Και συνεχιζε: εκεί που πάμε τώρα! να δούμε την αγαπημένη μας ΑΕΚ, την “ομάδα” που γεννήθηκε από της σταχτες της!
Οι ιστορίες του διαδεχοταν η μία την άλλη! Ιστορίες απιστευτου ανθρωπινου μεγάλειου, ιστορίες που κάνανε το θαύμα της ΑΕΚΑΡΑΣ τόσο ξεχωριστό, τόσο διαφορετικό!
-“Αδέρφια βρήκανε αδέρφια, οικογένειες σμιξανε μετά από χρόνια, κλαιγαν από χαρά, εκεί μικρε Στο σπίτι μας!
-“Περιμέναμε όλοι μας την Κυριακή που θα παίξει η αγαπημένη μας ΑΕΚ να τρέξουμε κοντά της”!
Το ενιωθες οτι μέσα από εκείνη κρατησαν τις ανάμνησεις ζωντανές.
-“Οπου και να μάσταν γιε μου, συνέχιζε, είτε ανταρτες στα βουνά πολεμωντας τους φασιστες, είτε στα ξερονησια, περιμέναμε ποτέ θα ρθει η ώρα να ανταμωσουμε στα Φιλαδέλφεια!
Οπου και να μας εστελνε η μοίρα, σε μακρινα μπαρκα ξένους τόπους για το μεροκάματο, καποια στιγμη θα γυρνουσαμε εκεί…”
Μεγαλωνοντας και έχοντας “φυγει” ο παππους μου, κατηφοριζα τον Περισσό νιώθοντας και εγώ το ίδιο: ότι πηγαινω στο σπίτι μας.
Οι ιστορίες του παππού μου ήταν αυτές που με μεγαλωσαν και η ΑΕΚ έγινε κομμάτι της ζωής μου.
Τα ιδανικά, οι αγώνες και η διαφορετικοτητα αυτών τον ανθρώπων διαμορφώσαν το μεγαλείο αυτής της “ομαδας”
-Πάντα είμαστε με τους αδυνατους και απέναντι στο άδικο, εμείς οι ΑΕΚΤΖΗΔΕΣ μας λέγανε οι παππούδες μας, αυτό είναι η δύναμη μας!
Δεν ζητάμε ούτε θέλουμε χαρές, θα σταθούμε στα πόδια μας και θα νικήσουμε γιατί έχουμε το δίκιο μαζί μας!
Δεν ζητάμε ούτε θέλουμε χαρές, θα σταθούμε στα πόδια μας και θα νικήσουμε γιατί έχουμε το δίκιο μαζί μας!
Μεγαλώνοντας αυτά τα λόγια στοιχειωσαν πάρα πολλούς από εμάς. Ισως να ηταν και αυτά που μας καθορίζουν ακόμη….
Ειμαστε με τους αδύνατους!Τρέχουμε να σταθουμε δίπλα στους κυνηγημένους! Πολεμάμε τους φασίστες και απλώνουμε το χερι στους κατατρεγμενους!
Ειναι η σταση ζωης μας και ειμαστε περηφανοι που το κάνουμε και μέσα από την οικογένεια της ΑΕΚ.
Οταν επισκεπτομαι το τάφο του δεν τολμώ καν να του πω ότι τα συμφέροντα και οι ψευτο”σωτηρες”, αυτοι που ποτε δεν νιωσαν ετσι, δεν νιωσαν ΑΕΚ το γκρεμισαν!
Πώς να τολμησω να του το πω!!!!!!
Του λέω ότι πήγαινω και ειναι ακομη εκεί…..
Ξέρω ότι έχω ένα χρέος απέναντι του και
στα αδερφια που χαθηκαν νωρίς!
Ενα χρεος σ’ εμενα τον ιδιο που μεγαλωσα με αυτα τα ιδανικά.
Ιδανικά πολύ μεγαλύτερα από οποιοδήποτε “συμφερον”, μεγαλύτερα από καθε οικονομικό κολοσσό, μεγαλύτερα από κάθε πολιτικαντη-μαριονετα!
Χρεος μου να το ξαναχτισω ακριβώς εκεί που το βρήκα, ακριβώς εκεί που το άφησε ο παππούς μου για έμενα,για εμας!
ΟΧΙ για τους πρόεδρος και τους εφοπλισταδες, όπως λάθος πιστεύουν οι αυτοκλητοι σωτηρες του Δήμου και της μικρό πολιτικής υπεραξιας…
Το γηπεδο, το ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ειναι εκει για ΕΜΆΣ και μόνο!
Αν χρειαστεί θα το ξαναχτυσουμε όπως εκείνοι με τα ίδια μας τα χέρια….
Ειμαστε με τους αδύνατους!Τρέχουμε να σταθουμε δίπλα στους κυνηγημένους! Πολεμάμε τους φασίστες και απλώνουμε το χερι στους κατατρεγμενους!
Ειναι η σταση ζωης μας και ειμαστε περηφανοι που το κάνουμε και μέσα από την οικογένεια της ΑΕΚ.
Οταν επισκεπτομαι το τάφο του δεν τολμώ καν να του πω ότι τα συμφέροντα και οι ψευτο”σωτηρες”, αυτοι που ποτε δεν νιωσαν ετσι, δεν νιωσαν ΑΕΚ το γκρεμισαν!
Πώς να τολμησω να του το πω!!!!!!
Του λέω ότι πήγαινω και ειναι ακομη εκεί…..
Ξέρω ότι έχω ένα χρέος απέναντι του και
στα αδερφια που χαθηκαν νωρίς!
Ενα χρεος σ’ εμενα τον ιδιο που μεγαλωσα με αυτα τα ιδανικά.
Ιδανικά πολύ μεγαλύτερα από οποιοδήποτε “συμφερον”, μεγαλύτερα από καθε οικονομικό κολοσσό, μεγαλύτερα από κάθε πολιτικαντη-μαριονετα!
Χρεος μου να το ξαναχτισω ακριβώς εκεί που το βρήκα, ακριβώς εκεί που το άφησε ο παππούς μου για έμενα,για εμας!
ΟΧΙ για τους πρόεδρος και τους εφοπλισταδες, όπως λάθος πιστεύουν οι αυτοκλητοι σωτηρες του Δήμου και της μικρό πολιτικής υπεραξιας…
Το γηπεδο, το ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ειναι εκει για ΕΜΆΣ και μόνο!
Αν χρειαστεί θα το ξαναχτυσουμε όπως εκείνοι με τα ίδια μας τα χέρια….
Την Κυριακή όλοι στο συλλαλητήριο να προστατεύσουμε όλα αυτά τα ιδανικά που μας κάνανε ΑΕΚΑΡΑ!
Υγ. Οι “πονηροι καλοθελητες” και οι βλεψεις τους, από όποιον χώρο και αν προέρχονται ας μείνουν μακριά!
ΠΗΓΗ: Αντιφασίστες οπαδοί-Φίλαθλοι της ΑΕΚ
