Άκουσα την προηγούμενη Τετάρτη (8/6) την εκπομπή «Αριστερά του Αμβρακικού» από τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Πρέβεζας (παρουσίαση Ανδριάνας Σολδάτου) με τις πάντα ενδιαφέρουσες αναλύσεις του Νίκου Λιβιεράτου και την σημαντική παρέμβαση του Κώστα Λογοθέτη. Ο φίλος Κώστας δεν έχασε ούτε στιγμή, από όταν (ξανα)ανέλαβε πρόεδρος του «Πολιτιστικού Συλλόγου Πρέβεζα» και συνέχισε πάλι στη δουλειά για την πόλη μας (και) με τα καθήκοντα αυτά.
Κατήγγειλε, πρώτα πρώτα, πως εμείς οι Πρεβεζάνοι, που έχουμε κάθε δικαίωμα να παραπονούμαστε για πολλά, δεν δείχνουμε το θεσμικό ενδιαφέρον που οφείλουμε ώστε να μπορούμε, όσο γίνεται, να προωθούμε μερικά πράγματα μετά από την κατάλληλη ζύμωση και το σχετικό πήγαινε-έλα ανάμεσα σε φορείς, ενδιαφερόμενους, θιγόμενους και αρχές. Έτσι τα πράγματα λιμνάζουν και οι ιδέες ξεφτίζουν.
Αναφέρθηκε, συγκεκριμένα, στην κραυγαλέα απουσία των εκπροσώπων των φορέων που θα έπρεπε να συμμετέχουν στην Επιτροπή Διαβούλευσης. Αυτή λειτουργεί ανεξάρτητα, με θεσμική πλαισίωση του Δήμου και με διαδικαστική συμμετοχή-προεδρία του Δημάρχου (ο οποίος άλλωστε, όπως επεσήμανε ο Κώστας, ήταν παρών). Απόντες, λοιπόν, ήταν οι 22 (αν συγκρατήσαμε καλά τα νούμερα) από τους 30 υπεύθυνους φορείς.
Την αδιαφορία είχαμε αντιληφθεί κι εμείς, όταν, ως φορέας της δημοτικής αντιπολίτευσης («Δημόσιος Χώρος»), δεν έτυχε να γίνουμε ποτέ αποδέκτες κάποιου αιτήματος που θα μας έθεταν υπόψη οι όποιοι οργανωμένοι συμπολίτες μας, έστω ως ιδέα, και που, μαζί τους, θα αναδεικνύαμε και στο δημοτικό συμβούλιο, όπως ταχτικά το κάναμε με πρωτοβουλία μας ή άλλες ευκαιρίες.
Ο Κώστας Λογοθέτης, όπως θα είδαν οι φίλοι και στον τοπικό μας Τύπο και στις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, έθεσε και το πάντα φλέγον ζήτημα της λειτουργίας του κολυμβητηρίου. Δεν ξεχνώ πως πριν μερικά χρόνια, σε έρευνα σε γυμνάσια και λύκεια, τα παιδιά μας είχαν αναδείξει με μεγάλη συμπάθεια το κολυμβητήριο ως κορυφαίο «ταυτοτικό» στοιχείο της δικής τους πρεβεζάνικης και νεανικής τους ταυτότητας.
Τέλος ο «συνεντευξιαζόμενος» ομιλητής αναφέρθηκε ιδιαίτερα και στο αίτημα για ίδρυση τουπρεβεζάνικου πολεογραφικού μουσείου («Μουσείο πόλης», όπως το λέμε πιο απλά). Αυτό θα μπορέσει, κατά την εκτίμησή του, να συμπεριλάβει υπό την ίδια στέγη του Κτηρίου Αθανασιάδη (άλλοτε Πανδοχείο Πατίκου) το τόσο σημαντικό για την πόλη μας Ίδρυμα «Ακτία Νικόπολις» (με ιδρυτή και πρόεδρο τον Νίκο Καράμπελα).
Με το ζήτημα του πολεογραφικού μουσείου έχουμε
ασχοληθεί ιδιαίτερα στο παρελθόν και, ταξιδεύοντας σε διάφορες πόλεις, μας δίνεται η ευκαιρία να επισκεφτούμε τα αντίστοιχα μουσεία. Βλέπουμε πως σε αυτά
αποφεύγεται με επιμέλεια να συγχέεται η κρατική, «εδαφική» και εθνική διάσταση της ιστορίας της πόλης με την ουσιαστική της ιστορία. Αυτή την ιστορία ανθρώπινων σχέσων που αναπτύσσονται στο επίπεδο του δημόσιου χώρου και της αγοράς, του χώρου της δουλειάς και της σχόλης, της γειτονιάς και των οικογενειών. Ή ακόμα ως μέρος των τοπικών αντιπαραθέσεων, π.χ. ενοικιαστών και ιδιοκτητών στο γενικότερο πλαίσιο της στεγαστικής, πολεοδομικής και αρχιτεκτονικής ιστορίας της πόλης.
ΠΗΓΗ: Δήμοσιος χώρος Πρέβεζα- Λούρος-Ζάλογγο, Γιάννης Ρέντζος
