Ο Πρεβεζάνος Καλλιτέχνης Λάκης Παππάς του νέου κύματος και των μπουάτ έφυγε σε ηλικία 76 ετών τον Μάρτη του 2014. Ο Λάκης Παππάς γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1938 έκανε την πρώτη του καλλιτεχνική εμφάνιση το 1959, στο πλάι του Μάνου Χατζιδάκι, στην “Οδό ονείρων”, στον “Ματωμένο γάμο” του Φρεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και στο «Παραμύθι χωρίς όνομα» του Ιάκωβου Καμπανέλλη (όπου αντικατέστησε τον δάσκαλό του Γ. Μηλιαρέση), καταπλήσσοντας με τη βαθειά, τρυφερή, αισθαντική ερμηνεία του. Τραγούδησε επίσης στην «Όμορφη Πόλη» του Μίκη Θεοδωράκη.Ως τραγουδιστής μετέχει στους δίσκους: “Οδός Ονείρων” (1962), “Μάνος Χατζιδάκις: Πρώτη εκτέλεση” (1965), “Ματωμένος γάμος/ Παραμύθι χωρίς όνομα” (1965), “Αγωνιστές της λευτεριάς” (1971), “Του Μαυριανού και της αδελφής του” (1971), “Τραγούδια ερωτικά και χαμηλόφωνα” (1990), “Το τραγούδι γυμνό” (1992). Ως συνθέτης – τραγουδιστής, κυκλοφόρησε το 1971 τον δίσκο “Πάει κι αυτή η Κυριακή”, με συμμετοχή της Πόπης Αστεριάδη. Σ’ αυτόν το δίσκο, πλην του ομώνυμου, περιέχονται και τραγούδια που αγαπήθηκαν από χιλιάδες ανθρώπους όπως το “Έλα μαζί μου”, “Μην κουραστείς να μ’ αγαπάς” και άλλα (σε στίχους Γ. Αργύρη και Δ. Ιατρόπουλου), όπως «Άγριο πουλί», «Δεν είν’ τ’ άσπρο κρασί μας», «Χάρτινο αγόρι», «Μην τα ξυπνήσεις, μη», «Μάτια μου, μάτια κλειστά», «Πήρα αγκαλιά ένα όνειρο», «Δάκρυα μεσ’ στις πέτρες». Αναδείχθηκε στον καλλιτεχνικό χώρο με την “Οδό Ονείρων” του Μάνου Χατζιδάκι (ο οποίος ήταν από τους πρώτους που διέγνωσαν το ταλέντο του στην κιθάρα και την ερμηνεία), τον “Ματωμένο Γάμο” του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, πάλι σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι και το “Παραμύθι χωρίς όνομα” σε στίχους του Ιάκωβου Καμπανέλλη και μουσική Μάνου Χατζιδάκι. Ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, αυξημένης εμβέλειας που πέρα από την απόφαση ή όχι να δοθεί όνομα σε οδό με το όνομά του, η Πρέβεζα, όφειλε να δημιουργήσει και μια βραδιά στις πολιτιστικές εκδηλώσεις στη μνήμη αυτού του σπουδαίου Καλλιτέχνη. Το ερώτημα είναι αν η Πρέβεζα, ξέχασε τον Λάκη Παππά. Σαφώς και δεν μπορεί να τον ξεχάσει όμως θα πρέπει να αναληφθούν πρωτοβουλίες που να μας τον θυμίζουν. Και μάλιστα να συνδυαστεί με την ίδια την ιστορία της Πρέβεζας, το σπουδαίο του έργο. Τα χρόνια περνούν, άνθρωποι που τον έζησαν από πολύ κοντά, έχουν φύγει από τη ζωή και είναι αμαρτία με το πέρασμα των χρόνων να μην έχει λάμψη για τις νέες γενιές το σπουδαίο έργο, αυτού του μεγάλου Καλλιτέχνη. Η Πρέβεζα λοιπόν σαφώς και δεν ξέχασε τον Λάκη Παππά, όμως πρέπει και να τον θυμάται και μάλιστα συχνά! Μια βόλτα από την Κυανή Ακτή, εκεί που είναι σήμερα ο θερινός δημοτικός κινηματογράφος ήταν η μπουάτ του Λάκη, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, το θυμούνται με νοσταλγία…
