Πέμπτη, 25/04/2024 | 14:32

Γνωστές και άγνωστες πτυχές του Κώστα Καρυωτάκη-Έρευνα Γιάννης Αλεξίου (ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΣ)

3066 Προβολές
Σπύρος Πλέουρας | 14/10/2015, 2:04 μμ | 0 σχόλια
ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΑΙ ΣΑΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ …
– – < > – –
Αυτή
την φράση επέλεξα για τίτλο στο γραπτό μου .
Είμαι
ένας απλός στιχουργός και όχι συγγραφέας , αυτό θα φανεί άλλωστε στο γραπτό μου
,
καθώς
θα απουσιάζει η λογοτεχνική γραφή …
Σαν
αναγνώστης έχω το δικαίωμα στην ελεύθερη σκέψη και θαρρώ πως μπορώ να τοποθετηθώ
σε πολλά που δεν συμφωνώ και διακρίνω σε
αυτά ποικίλες σκοπιμότητες …
Ανάγνωσα αμέτρητες σελίδες , σε ότι αφορά
(ΠΡΕΒΕΖΑ ΚΑΙ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ ) …
Με λύπη , αλλά και με αγανάκτηση θα γράψω ,
ότι κανείς βιογράφος δεν αναφέρει ούτε φράση
για την αναγνώριση και την προσφορά της Πρέβεζας  , προς τον ποιητή !!!
Επίσης
, κανείς μέχρι και σήμερα δεν ολοκλήρωσε την κατανόηση , στο ( δημοφιλές ) ποίημα
του  ποιητή Κώστα Καρυωτάκη , ΠΡΕΒΕΖΑ .
Λίγο – πολύ , οι βιογράφοι πέρασαν το μήνυμα
στον αναγνώστη , ότι ο ποιητής δεν άντεξε την
επαρχιακή ζωή και την μικρότητα της τοπικής
κοινωνίας της Πρέβεζας …
Οι
βιογράφοι και λοιποί , συχνά προσπαθούν να πλάθουν θεούς , αλλά ο αναγνώστης έχει
πάντα
την
γνώμη του , δεν υποχρεούται να τους προσκυνά και μπορεί αυτούς να γκρεμίσει …
Το 1928 και από 18 Ιουνίου έως 21 Ιουλίου ,
η Πρέβεζα επιλέχτηκε  ως (αρένα μονομάχων
) από
τους
πολιτικά και ιδεολογικά αντιπάλους του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη και οι κάτοικοι της
πόλης ,
άναυδοι και αθελά τους θεατές , βίωσαν από κοντά
 τον επίλογο μιας τραγωδίας …
Η
Πρέβεζα αναγνώρισε και αγκάλιασε σαν δικό της παιδί  ,τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη και αυτό
το
πιστοποιούν τα μνημεία που υπάρχουν στην πόλη , καθώς και οι συχνές εκδηλώσεις προς
τον
ποιητή από κάθε δημοτική αρχή της πόλης !
Ας δούμε σε φωτογραφίες  , την αναγνώριση και την προσφορά της Πρέβεζας
προς τον ποιητή

Κώστα Καρυωτάκη !!!

Αυτό είναι το σπίτι που νοίκιασε και έμεινε
τις τελευταίες μέρες της ζωής του ο Καρυωτάκης ,
βρίσκεται στην οδό Δαρδανελίων 12 , στο
λεγόμενο Σεϊτάν Παζάρ .
Το σπίτι διατηρείται ακόμη ανέπαφο
και υπάρχει αναμνηστική πλάκα , που γράφει  :
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
ΑΥΤΟ ΕΜΕΙΝΕ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ , ΤΙΣ 32 ΗΜΕΡΕΣ
ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ
ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ . 20 – 6 – 1928 ΕΩΣ 21 – 7 – 1928 

ΒΑΘΥ ΤΗΣ
ΠΡΕΒΕΖΑΣ  .
ΕΔΩ ΒΡΗΚΕ
ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΗ , ΜΕ ΜΙΑ ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ , Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
ΚΩΣΤΑΣ
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ , ΣΤΙΣ 21 ΙΟΥΛΙΟΥ 1928 .

ght:
normal’>ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
ΑΥΤΟ ΕΜΕΙΝΕ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ , ΤΙΣ 32 ΗΜΕΡΕΣ

ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΕ
ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ . 20 – 6 – 1928 ΕΩΣ 21 – 7 – 1928 
 ΠΡΟΤΟΜΗ ΤΟΥ
ΠΟΙΗΤΗ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ ΣΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ
ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
!!!
Η τοπική αρχή
, συχνά διοργανώνει εκδηλώσεις , με στόχο να αποδοθούν τιμές στον ποιητή
Κώστα
Καρυωτάκη !
Πρόσφατα η Πρέβεζα
μνημόνευσε τον ποιητή , στην  προβλήτα
του Αγίου Σπυρίδωνα ,
δίπλα στην τοποθεσία
βαθύ , όπου στο σημείο αυτό έδωσε τέλος στην ζωής του ο ποιητής …
Στην εκδήλωση
αυτή παρευρέθη και ο κύριος Ιωάννης Σμυρνιώτη δήμαρχος Τρίπολις ,
της πόλης όπου
γεννήθηκε ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης , απαγγέλθηκαν ποιήματα του
ποιητή και η
αυλαία έκλεισε με μουσικό πρόγραμμα από το δημοτικό ωδείο !
ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ , ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ
ΣΤΗΝ ΠΡΕΒΕΖΑ
, ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ !


 ΤΕΛΟΣ , ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΔΟ Κ . ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ
, ΣΕ ΠΟΛΥΣΥΧΝΑΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ !!!
Επίσης να προσθέσω , ότι η δημοτική αρχή , είχε
πρόθεση ν ‘ αγοράσει το σπίτι που έμεινε ο
ποιητής 
, για δημιουργία ιδρύματος Καρυωτάκη .
Αυτά , όσο αφορά για την αναγνώριση και την
προσφορά της Πρέβεζας προς τον ποιητή …
Ας συνεχίσω το γραπτό μου …
Έκανα λεπτομερή και χρονοβόρα αναγνωστική έρευνα
, για τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη
και
είδα πολλές σκόπιμες παραλήψεις  , όσο
αφορά για τον χαραχτήρα του , αλλά και για την πολυτάραχη ζωή του  …
Υπάρχουν  αρκετά , που οι βιογράφοι τα θεώρησαν μελανά
σημεία για τον ποιητή και πολλά
από
αυτά απέκρυψαν  και άλλα τα συντόμευσαν με
λίγες φράσεις προς τον αναγνώστη ,
ένα
από αυτά και πολύ σημαντικό είναι το θέμα στράτευσης , μια υποχρέωση και ιερό
καθήκον
του
κάθε έλληνα για την πατρίδα μας !
                                                                                                              
                                                                      ( 4 )
Όλα
αυτά μου προκάλεσαν αγανάκτηση και με την ιδιότητα του αναγνώστη , αποφάσισα να
πάρω
το μολύβι στο χέρι και να απαντήσω σε πολλούς και σε πολλά …
Το
γραπτό μου θα είναι πολύ ξεχωριστό  , από
αυτά που μέχρι σήμερα ανάγνωσα , διότι θα
το
συνοδεύει ο σχολιασμός , γνωρίζω ότι θα υπάρξουν διαφορετικές απόψεις , ίσως και
να
προκαλέσει
θυμό  σε μερικούς αυτό , καθώς θα
αναγνώσουν  (τεκμηριωμένο) σχολιασμό
σε
θέματα  που γνωρίζουν και που ποτέ τους
δεν θέλησαν να βγουν αυτά στο φως …                                                                                                                                               
Όλοι
μπορούμε να πλάσουμε θεούς , αλλά πρέπει να τους θεμελιώνουμε με τον χαραχτήρα
και
με την προσοπηκότητά τους  …
Δεν
έχω λόγους να κρύψω ότι είμαι Πρεβεζάνος , άλλωστε η πόλη μου δεν έχει σε
τίποτα να απολογηθεί , δεν συνέβαλε στην μοιραία απόφαση του ποιητή …
Ακόμη
και σήμερα , υπάρχουν αρκετοί (ανεγκέφαλοι ) που μάταια προσπαθούν  , να ενώσουν  
την
αυτοχειρία του Κώστα Καρυωτάκη με την πόλη και να περάσουν το δικό τους μήνυμα
,
ότι
θάνατος και Πρέβεζα είναι δυο συνώνυμες λέξεις …
Όλα
αυτά θα καταρρεύσουν με το γραπτό μου , άλλωστε υπάρχει και η επιθανάτια
επιστολή ,
που
κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητήσει , όπου σε αυτή ο ποιητής εξηγεί πολύ
κατανοητά
τους λόγους της μοιραίας απόφασης …
Θαρρώ πως επιβάλλεται  να γράψω 
περιληπτικά , τα πιο σημαντικά από την βιογραφία του
ποιητή , αυτά θα τεκμηριώσουν το γραπτό και
τον σχολιασμό μου …
Το
γραπτό μου βασίζεται  (πλην του
σχολιασμού ) σε τεκμηριωμένα αποσπάσματα καθηγητού
του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσσαλονίκης  , ο οποίος διέθετε το
μεγαλύτερο αρχείο για
για τους ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ , επίσης και
σε διασταυρωμένη  λεπτομερή αναγνωστική
έρευνα που έκανα από αρκετούς βιογράφους …
Στον επίλογο μου , θα αναλύσω και θα κάνω
τις παρατηρήσεις μου στο πολυσυζητημένο και 
(
δημοφιλές ) ποίημα < ΠΡΕΒΕΖΑ > του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη και αυτό με την
ιδιότητα του
αναγνώστη
και απλού στιχουργού .
Ο ποιητής γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας
το έτος 1896 .
Λόγω
της εργασίας του πατέρα ( νομομηχανικός ) , η οικογένειά του αναγκαζόταν να
αλλάζει
συχνά
τόπο διαμονής , έτσι ο ποιητής τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε , στην Λευκάδα ,
στο
Αργοστόλι – Λάρισα – Πάτρα – Καλαμάτα –
Αθήνα 1909 – 1911 και τέλος στα Χανιά 1911 – 1913 .
Αποφοίτησε το 1913 από το πρώτο γυμνάσιο
Χανίων με βαθμό ‘’ λίαν καλώς “ .
Από νεαρή ηλικία δεκαέξι ετών , άρχισε να
δημοσιεύει ποιήματά του σε παιδικά περιοδικά !
                                                                                                                                                                            
         ( 5 )
Όλα αυτά που έγραψα παραπάνω και σύμφωνα με
μαρτυρίες παιδικών του φίλων ,
ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης ήταν ένα
ξέγνοιαστο παιδί από εύπορη οικογένεια και παιδί
με πολλά πνευματικά οράματα !
Ο ποιητής το 1914 μετέβη στην Αθήνα για σπουδές
στην Νομική σχολή και στα τέλη του 1917
πήρε το πτυχίο νομικής με βαθμό ‘’ λίαν καλώς
‘’.
Το ίδιο έτος έλαβε άδεια δικηγόρου και για
ένα διάστημα επιχείρησε να ασκήσει το επάγγελμα αυτό  , ωστόσο η έλλειψη πελατείας τον ώθησε στη
αναζήτηση θέσης δημοσίου υπαλλήλου .
Διορίσθηκε στον δημόσιο τομέα σαν υπουργικός
γραμματέας Α στη Θεσσαλονίκη , προφανώς για να είναι κοντά στους γονείς του …
Το 1919 πήρε ολιγόμηνη αναβολή από τον στρατό
, καθώς επικαλέσθηκε λόγους υγείας και τελικά πήρε οριστική απαλλαγή , (
παρουσιάστηκε μόνο για λίγες ημέρες ) …
Μόνο αυτές οι φράσεις  υπάρχουν , σε αμέτρητες  σελίδες που ανάγνωσα , όσο αφορά για την
στράτευση
του ποιητή , κανείς από τους βιογράφους δεν εξηγεί με λεπτομέρεια , τους λόγους
ασθένειας
 , που επικαλέστηκε ο ποιητής για την
αναβολή και για την οριστική απαλλαγή του
από
το στρατιωτικό …
Αυτό
οι βιογράφοι , ίσως το θεώρησαν μελανό σημείο , για την προσωπικότητα του Καρυωτάκη
και
προσπάθησαν να το απομακρύνουν από τον αναγνώστη …

Εγώ
με αναγνωστική έρευνα , ενημερώθηκα πλήρως και τεκμηριωμένα για το θέμα αυτό ,

που αρκετοί  βιογράφοι δεν τόλμησαν να το μεταφέρουν στον
αναγνώστη …
Ας το διαβάσουμε  :
Το
1919 ο ποιητής επισκέφτηκε στην Θεσσαλονίκη τους γονείς του και συνελήφθη εκεί ως
ανυπότακτος  , αναγκάστηκε να καταταγεί και λίγο αργότερα
γράφτηκε στην φιλοσοφική
σχολή Αθηνών  , (δίχως να την τελειώσει ) και έτσι κατάφερε
να επιτύχει την αναστολή στην στρατευσή του …
Σε επιστολή προς τον στενό του φίλο τότε, Χαρίλαο
Σακελλαριάδη  γράφει με ανησυχία τα έξης
:
Είδα χθες στην εφημερίδα ότι κοινοποιείται διαταγή
εντός τριών ημερών δια της οποίας
ανακαλούνται οι οπωσδήποτε τυχόντες αναστολής κληρωτοί
του 1919 .
Θα με
υποχρέωσης μόλις λάβεις το γράμμα μου να πας στο στρατολογικό
γραφείο και
να ρωτήσεις αν περιλαμβάνονται και οι φοιτητές της φιλολογίας ,
οι τυχόντες αναστολής
μέχρι πέρατος σπουδών κι ‘αν εγώ επειδή είμαι δημόσιος υπάλληλος ,
μπορώ να
τύχω κανενός ευεργετήματος …
                                                                                                                                                  
      ( 6 )
Δεν θ ‘ αναφέρεις
εννοείται το ‘ ονομά μου .
Αν πρέπει να
προσέλθω μου τηλεγραφείς , ειδεμή μου γράφεις …
Να δούμε τι
θα γίνει .
Τι διάολο
δεν εννοούν να μ ‘αφήσουν ήσυχο ποτέ ; (αυτό υπάρχει στην επιστολή 3η
)
Τον επόμενο
χρόνο όταν καταργείται η ευεργετική διάταξη για τους φοιτητές της
φιλολογίας
τον κάλεσαν να στρατευτεί , ο ποιητής επικαλούμενος πάντα λόγους υγείας ,
έτσι με τον τρόπο
αυτό απολάμβανε αναρρωτικές άδειες …
Τελικά εισάγεται
στο νοσοκομείο Χανίων , περιμένοντας την απαλλαγή στράτευσης από το
Φρουραρχείο Ρεθύμνου
.
Το φθινόπωρο
του 1920 με την μεσολάβηση ενός συγγενή του που ήταν αρχίατρος ,
απαλλάχτηκε
οριστικά ( για λόγους υγείας ) από τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις …
Αγαπητέ αναγνώστη  , μην μπερδέψουμε τις χρονολογίες , το θέμα
στράτευσης του ποιητή
είναι το 1919 και όχι το 1922 που ο ποιητής
έμαθε , ότι προσεβλήθη από την αθεράπευτη για
εκείνη την εποχή νόσο ( την σύφιλη ) .
Ο ποιητής το 1919 ήταν αρκετά υγιής με
πλήρη καθημερινή δραστηριότητα και αυτό θα μας
το βεβαιώσουν τα παρακάτω  :
Στην ολιγομηνη αναβολή  ( λόγο υγείας ) από την στρατιωτική του
υποχρέωση  , το ίδιο έτος
έλαβε
άδεια δικηγόρου και διορίστηκε υπουργικός γραμματέας Α Θεσσαλονίκης , προφανώς
για
να είναι κοντά στους γονείς του …
Κατόπιν
οριστικής απαλλαγής από τον στρατό , τοποθετήθηκε σε διάφορες δημοσιές
υπηρεσίες ,
μεταξύ
των οποίων οι νομαρχίες Σύρου , Άρτας και Αθήνας .
Τέλος
για να αποφύγει τις μεταθέσεις , από την μια νομαρχία στην άλλη ,  (μεταπήδησε ) στο
υπουργείο
πρόνοιας !
Δεν
χωρά πλέον καμιά αμφιβολία , ότι η προσωπικότητα του ποιητή  Κώστα Καρυωτάκη , είχε
την
δύναμη να επηρεάσει και να αλλάξει καταστάσεις …
Τελειώνοντας με το θέμα αυτό , δεν θα
συμφωνήσω  στην στάση του ποιητή , απέναντι
στα
καθήκοντα της πατρίδος μας και δεν βλέπω το
ποίημα ΜΙΧΑΛΙΟΣ σαν αντιπολεμικό , όπως μας
το
προβάλουν μερικοί , εγώ το βλέπω σαν ένα ειρωνικό ξέσπασμα προς την στρατιωτική
μας
υποχρέωση
και ακόμη μια κακή σάτιρα , στα μέτρα και στα πιστεύω του ποιητή , όσο αφορά
για
το στράτευμα , επίσης θα τολμήσω να γράψω ( και μια θρασυδειλία απέναντι στο
ΧΑΚΙ … ) 
 (ΜΙΧΑΛΙΟΣ )
Το Μιχαλιό τον πήρανε
στρατιώτη.
Καμαρωτά ξεκίνησε κι ωραία
με το Μαρή και με τον Παναγιώτη.
Δεν μπόρεσε να μάθει καν το «επ’ ώμου».
Ολο εμουρμούριζε: «Κυρ Δεκανέα,
άσε με να γυρίσω στο χωριό μου».
Τον άλλο χρόνο, στο νοσοκομείο,
αμίλητος τον ουρανό κοιτούσε.
Εκάρφωνε πέρα, σ’ ένα σημείο,
το βλέμμα του νοσταλγικό και πράο,
σα να ‘λέγε, σα να παρακαλούσε:
«Αφήστε με στο σπίτι μου να πάω».
                                                               
                                                                                                                      ( 7 )
Κι ο Μιχαλιός επέθανε
στρατιώτης.
Τον ξεπροβόδισαν κάτι φαντάροι,
μαζί τους ο Μαρής κι ο Παναγιώτης.
Απάνω του σκεπάστηκεν ο λάκκος,
μα του άφησαν απέξω το ποδάρι:
Ηταν λίγο μακρύς ο φουκαράκος…
Δεν
έχω κάτι άλλο να γράψω , όσο αφορά για την αποφυγή του ποιητή από το χακί ,
αλλά με την
ευκαιρία αυτή , θ ‘αναφέρω ότι αυτό ακόμη
και σήμερα συμβαίνει …
Είναι γνωστό , ότι στην χώρα μας άτομα από
τον καλλιτεχνικό και πολιτικό χώρο δεν φόρεσαν
ποτέ το χακί επικαλούμενοι , λόγους
υγείας  ( τον βήχα ) , όλοι αυτοί είναι
ανάμεσα στους προνομιούχους έλληνες , που δεν νιώθουν  ντροπή και σεβασμό , όταν κοιτούν κατάματα την
γαλανόλευκη σημαία μας .
Θαρρώ πλέον πως πρέπει ν ‘ αλλάξω θέμα και
να περιγράψω περιληπτικά την προσωπική ζωή
του ποιητή , με τεκμηριωμένα αποσπάσματα
του στενού του φίλου και βιογράφου Χαρίλαου
Σακελλαριάδη .
Ο
Χαρίλαος Σακελλαριάδης , ο 1938 ήταν ο πρώτος που έγραψε βιβλίο για τον Καρυωτάκη
και
παρουσίασε
τον ποιητή , ως μελαγχολικό και καταθλιπτικό άνθρωπο , για να μη διαταραχθούν
οι σχέσεις της οικογένειας με την Εκκλησία ,
που τότε απομόνωνε τους αυτόχειρες , εκτός κι ‘αν αυτοί έπασχαν από κάποιο
ψυχικό νόσημα .
Όμως ο ίδιος ο Σακελλαριάδης , κατόπιν
αναιρεί πολλά από αυτά και μας περιγράφει , ότι πριν
αρχίσουν
οι διορισμοί και οι μεταθέσεις του Καρυωτάκη , συναντιόντουσαν συχνά και
γλεντούσαν
σε ταβέρνες , επίσης και σε  dancing της Αθήνας .
Με
λίγα λόγια , ο Καρυωτάκης χαίρονταν  με
κάθε τρόπο την ζωή , καθώς συχνά στο περιεχόμενο
της
διασκέδασής του υπήρχαν ( αγορασμένες φίλες ) , αυτό το τεκμηριώνει και η
ασθένειά , που
εμφανίστηκε 
αργότερα στον ποιητή …
Στα ( αχαλίνωτα πάθη ) του ποιητή , δεν
έλειπαν οι ( κοινές γυναίκες ) και αυτό προκάλεσε το τμήμα ηθών , αυτό είναι πολύ
σοβαρό θέμα και θα μας απασχολήσει αρκετά στην συνέχεια του γραπτού μου …
Η
άποψη μου για τον ποιητή Καρυωτάκη , είναι ότι υπεραγαπούσε την ζωή , αλλά ο
τρόπος που
την
ζούσε την έβαζε συχνά σε κίνδυνο , τα ( μοιραία του πάθη ) προκάλεσαν την τύχη
του και αυτή
τελικά
του έδειξε την άσχημή της πλευρά …
Με
άλλα λόγια ο Κώστας Καρυωτάκης , ήταν ένας άνθρωπος ζωντανός , που γνώριζε την αξία
της
ζωής
και πάντα σε αυτή αναζητούσε αχαλίνωτα την χαρά … !
Ας
αλλάξω φάση στο γραπτό μου , γράφοντας και λίγα για την ερωτική ζωή του ποιητή
Στα
δεκαεπτά του χρόνια , γνώρισε την αγάπη στα Χανιά , η κοπέλα μεγαλύτερη του και
αρκετοί
γράφουν
, ότι καμιά άλλη γυναίκα δεν έπαιξε τόσο μεγάλο σημαντικό ρόλο στην ζωή του ,
επιφυλακτικά
θα γράψω , ότι δεν συμφωνώ σε αυτό , διότι όταν μιλάμε για Καρυωτάκη , πάντα
μας
έρχεται στον νου η Μαρία Πολυδούρη !
Το 1921 ο ποιητής γνώρισε την Μαρία Πολυδούρη στη νομαρχία
Αθηνών,
 όπου
εργάζονταν ως
δημόσιοι
υπάλληλοι και ανάμεσά τους , αναπτύχθηκε ένα έντονο ερωτικό συναίσθημα , αλλά
 όπως
γράφουν αρκετοί η αγάπη μεταξύ τους δεν ήταν αμοιβαία και ότι ο ποιητής δεν μπορούσε
να
δεχτεί τον προκλητικό της χαραχτήρα , η ( μποέμικη ) ζωή της Μαρίας Πολυδουρη  , ενοχλούσε
τον
ποιητή και θαρρούσε , πως θα εκτεθεί  στα
μάτια του κόσμου …
                                                                                                                                                                      
               ( 8 )
Δεν
θα συμφωνήσω με τον ποιητή  , διότι ήταν ήδη
στιγματισμένος στον κύκλο του , διότι ακόμη
και
στις μεταθέσεις του στην επαρχία , ήταν ταχτικός πελάτης στα (καφέ σαντάν ) και
αυτό ήταν

ήδη
γνωστό στις γνωριμίες του 


Δεν
νομίζω ότι θα ενοχλούσε τον ποιητή , η ανεξαρτησία της ποιήτριας Πολυδούρη …
Όσο
για την αγάπη  θαρρώ πως ήταν αμοιβαία ,
αυτό το πιστοποιεί ένα ποίημα της Πολυδούρη 
,
προς
τον ποιητή Καρυωτάκη  , ( ΓΙΑΤΙ Μ ’
ΑΓΑΠΗΣΕΣ  ! ) , αυτό το ποίημα
αποτελείται από εννέα
πεντάστιχα
, ας διαβάσουμε τα δυο πρώτα  :
ΓΙΑΤΙ
Μ ‘ ΑΓΑΠΗΣΕΣ !
Δεν
τραγουδώ παρά γιατί μ ‘ αγάπησες
στα
περασμένα χρόνια .
Και
σε ήλιο , σε καλοκαιριού προμάντεμα
και
σε βροχή , σε χιόνια ,
δεν
τραγουδώ παρά γιατί μ ‘ αγάπησες
Μόνο
γιατί με κράτησες στα χέρια σου
μια
νύχτα και με φίλησες στο στόμα ,
μόνο
γι ‘ αυτό είμαι ωραία σαν κρίνο ολάνοιχτο
κι
‘ έχω ένα ρίγος στην ψυχή μου ακόμα ,
μόνο
γιατί με κράτησες στα χέρια σου .
ΚΩΣΤΑΣ
ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ – ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ , κληρώθηκαν νωρίς στον θάνατο , αυτός στα 32
και
αυτή στα 28 …
Ας
παραβλέψω μερικά για να συντομεύσω το γραπτό μου …
Καλοκαίρι
του 1922 , είναι η εποχή της ερωτικής σχέσης του ποιητή με την Πολυδούρη , μια
σχέση
που
ο ποιητής διακόπτει ξαφνικά και αναστατωμένος , καθώς  ανακάλυψε ότι είχε προσβληθεί
από
την αθεράπευτη νόσο για εκείνη την εποχή την ( σύφιλη ) , η ωχρά σπειροχαίτη έτρεχε
πλέον
στις
φλέβες του …
Μετά
από αυτό αλλάζουν πολλά πλέον για τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη …
Φυσιολογικά
ο ποιητής , άρχισε να χτυπά την πόρτα της κατάθλιψης και μεταφέρει πλέον την
μελαγχολία
του στα ποιηματά του …
Σαν
πρώτη αντίδρασή του , έγραψε το ποίημα (Ωχρά σπειροχαίτη ) , αυτό αποτελείται από
πέντε
τετράστιχα
και δημοσίευσε το τελευταίο …
                                                                                                                                                                              
      ( 9 )
Ας
το διαβάσουμε :
… Κι ήταν ωραία ως σύνολο η αγορασμένη φίλη
,
στο δείλι αυτό του μακρινού πέρα χειμώνος ,
όταν , γελώντας αινιγματικά , μας έδινε τα
χείλη
κι έβλεπε το ενδεχόμενο , την άβυσσο που
ερχόταν .
Σε αυτό το ποίημα ο ποιητής , μαρτυρεί την
πηγή της ασθένειάς του ( αγορασμένη φίλη ) ,
ο τίτλος (
Ωχρά σπειροχαίτη ) , είναι η ονομασία του μικροβίου της σύφιλης .
Ο
ποιητής κατόπιν ,σκεπτόμενος και φοβούμενος τον κοινωνικό αποκλεισμό , έγραψε
και δημοσίευσε αυτό το τετράστιχο :
          
Στον
τεφρό πέρα ορίζοντα η αγάπη μου αχνοσβήνει.
Οι
φίλοι αποτραβήχτηκαν, για πάντα, οι τελευταίοι.
Σ΄
όλα έκλεισα την πόρτα μου, κ΄ έρημος έχω μείνει
τώρα
που ακούω το θάνατο στις φλέβες μου να ρέει .
Το
τρομερό αυτό μυστικό εξομολογείται
o ποιητής
στη Πολυδούρη, η οποία και του απαντά
 στις 12.10.1922 με ένα γράμμα αποκαλυπτικό ,
τόσο για τα συναισθήματά  της απέναντί του
,
όσο και για τη δική του αντίδικη μοίρα :
Ω! αν ήξερες πόσο κακό μου κάνει να
σκέπτομαι πως συ, το ευγενικό και εξιδανικευμένο πλάσμα με τη θεϊκή ψυχή ,
φέρεσαι έτσι από ανάγκη στις ελεεινές αυτές ακάθαρτες γυναίκες  , που σου χάλασαν την υγεία σου… πόσο κακό μου
κάνει… πόσο κακό !…
Εδώ πιστοποιείται η νόσος του ποιητή και η
Πολυδούρη μας βεβαιώνει , ότι υπήρχαν στα πάθη του ( κοινές γυναίκες … )
 Η λέξη
( σύφιλη ) για εκείνη την εποχή , πέρα από 
τα αθεράπευτα συμπτώματά της , στιγμάτιζε
τον ασθενή στην κοινωνία , με λίγα λόγια ήταν
λέξη ντροπής , όχι μόνο γι ‘αυτόν , αλλά και για την οικογένειά του …
Ο
Καρυωτάκης , ένιωσε την απόρριψη , από τον ίδιο του τον αδελφό , Αθανάσιο Καρυωτάκη
που
θεωρούσε ντροπή για την οικογένεια την νόσο
του ποιητή …
Ο ποιητής δεν ένιωσε τον κοινωνικό
αποκλεισμό στον κύκλο του , όπως τόσοι άλλοι συφιλιδικοί και αυτό λόγω του
ονόματός του …
Στην εποχή εκείνη , δεν υπήρχε
αποτελεσματική θεραπευτική αγωγή για την νόσο αυτή , το 1946
και μετά , αντιμετωπίστηκε η ( σύφιλη ) με
την ένεση πενικιλίνη .
Θαρρώ πως έγραψα αρκετά για το θέμα αυτό ,
ας προχωρήσω το γραπτό στην συνδικαλιστική δραστηριότητα του ποιητή και στις διώξεις
που υπέστη από τον υπουργό τότε Μ. Κύρκο .
Αν και δε επικροτώ την χημεία ( ποίηση και
συνδικαλισμός ) , οφείλω να γράψω και να σεβαστώ
την επιλογή του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη στην
συνδικαλιστική δραστηριότητα .
Ο
ποιητής Καρυωτάκης , ήταν αναγνωρισμένος συνδικαλιστής και το 1927 εκλέγεται γραμματέας
της
ενώσεως δημοσίων υπαλλήλων Αθηνών , εξαιτίας αυτής της δραστηριότητας , είχε τεθεί
στο στόχαστρο των ( πολιτικά και ιδεολογικά αντιπάλων του … )
Ήταν
θέμα χρόνου πλέον , ο ποιητής να υποστεί σκόπιμες μεταθέσεις και πολλά ακόμη ..
                                                                                                                                                                                    
( 10 )
Ο
Καρυωτάκης δημοσίευσε στην εφημερίδα 
<< καθημερινή >> αποκαλύψεις και κατηγορίες  σε βάρος του υπουργού Μ .Κύρκου , όσο αφορά
για την διαχείριση των οικονομικών , που είχαν σχέση
με
την αποκατάσταση των προσφύγων της 
Μικράς Ασίας  , τα αντίποινα ήταν
αναπόφευκτα ,
με
μετάθεση στην πάτρα και κατόπιν στην Πρέβεζα .
Αυτό
το ανάγνωσα δίχως διασταύρωση …
Με
τα λίγα που γνωρίζω στην πολιτική , όταν συνδικαλίζεσαι επόμενο είναι να έχεις
αντιπάλους …
Παρέλειψα στην αρχή να γράψω , ότι ο ποιητής
Καρυωτάκης προερχόταν από μια συντηρητική φιλοβασιλική οικογένεια που ανήκε στο
λαϊκό κόμμα .

Το 1917 ο πατέρας του απολύθηκε από το
δημόσιο ως αντιβενιζελικός , με επιφύλαξη θα γράψω

ότι επέστρεψε ξανά στα καθήκοντα του , διότι
υπάρχει δημοσίευμα που αναφέρει ότι το 1920 είχε διοριστεί νομομηχανικός
Ρεθύμνου .
Δεν συμφωνώ με τις διώξεις και τις σκόπιμες
μεταθέσεις στον ποιητή για δυο λόγους …
Στον πρώτο λόγο προβάλω , ότι οι ποιητές και
άνθρωποι της τέχνης με την εμβέλεια του ποιητή Καρυωτάκη έπρεπε να είναι στην
πρωτεύουσα , ώστε να μπορούν εύκολα να προβάλουν και να συνεχίσουν το έργο τους
!
Δεύτερος και σημαντικότερος λόγος , είναι
ότι ο ποιητής έπρεπε να αντιμετωπιστεί πλέον σαν άνθρωπος , ήταν γνωστή σε
όλους η ασθενειά του , έπρεπε οπωσδήποτε να ασκεί τα καθήκοντά του στην Αθήνα ,
να βρίσκει εύκολα την ( πρόχειρη ) θεραπευτική αγωγή και η ψυχολογία του
να είναι καλύτερη , ελπίζοντας στην
επιστήμη …
Ας
δούμε με ακριβείς ημερομηνίες την πορεία του Καρυωτάκη στον δημόσιο τομέα και
που σε
αυτή
υπάρχουν και οι σκόπιμες μεταθέσεις  …
Νοέμβριος 1919 , αναλαμβάνει υπηρεσία στην
νομαρχία Θεσσαλονίκης ως γραμματεύς Α του
υπουργείου
εσωτερικών .
Νοέμβριος 1920 και για κάποιους μήνες
άσκησε καθήκοντα νομάρχη , στην Άρτα .
Σεπτέμβριος
1921 μετατίθεται στην νομαρχία Κυκλάδων ( Σύρος ) και Δεκέμβριο του ίδιου έτους
,
στην
νομαρχία Αττικής .
Απρίλιος
1923 , διορίζεται έκτακτος υπάλληλος του υπουργείου υγιεινής , πρόνοιας και
αντιλήψεως
, τον Ιούνιο του ιδίου έτους προάγεται σε εισηγητή στη νομαρχία αττικής ,
τον
Οκτώβριο διορίζεται μόνιμος εισηγητής στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου
υγιεινής
και
τον Νοέμβριο , προϊστάμενος του Β’ γραφείου εποπτείας εγκαταστάσεως προσφύγων .
                                                                                                        
                                                                           (
11 )
Σεπτέμβριος 1925 , τοποθετείται στο τμήμα
κοινωνικής υγιεινής ως γραμματέας  του
ιατροσυνεδρίου  ανωτάτου υγειονομικού συμβουλίου .
Ιανουάριος
1926 καταργείται το υπουργείο υγιεινής και τον Φεβρουάριο τοποθετείται
στη διεύθυνση υγιεινής του υπουργείου
εσωτερικών .
Νοέμβριος 1927 , απολογείται για άγνωστο
πειθαρχικό αδίκημα και τον Δεκέμβριο ο υπουργός
υπουργός
Μιχ, Κύρκος του επιβάλει πρόστιμο , ίσο προς το ήμισυ του μισθού του και
μετακινείται
στο
τμήμα λοιμωδών νόσων .
Ιανουάριος
1928 , εκλέγεται γενικός γραμματέας του Δ.Σ της ενώσεως δημοσίων υπαλλήλων
Αθηνών
, κατόπιν αποσπάται στην νομαρχία Πατρών .
Μάρτιος
του ιδίου έτους , ο Μιχ . Κύρκος του επιβάλει πρόστιμο ίσο προς τις αποδοχές
του δέκα
ημερών
, διότι δεν πήγε εμπρόθεσμα στην Πάτρα …
Μάιος  1928 , μετατίθεται στην νομαρχία Πρεβέζης  .
Βασικός
διώκτης του ποιητή , θεωρείται ότι ήταν ο Μ . Κύρκος, υπουργός υγιεινής και πρόνοιας
στην
κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη .
Ο
Μιχ . Κύρκος , υπέγραφε για ασήμαντα παραπτώματα ποινές  , στερήσεις μισθών και άδικες μεταθέσεις ,
επίσης ηταν και απειλή  για την
προσωπικότητα του ποιητή …
Πριν
μετατεθεί στην Πρέβεζα , ο ποιητής γνώριζε ότι εκκρεμούσε κατηγορία εις βάρος
του ,
με
θέμα μαστροπείας , αυτό θα μας απασχολήσει πολύ στο γραπτό μου , καθώς
τεκμηριωμένα

και
από την επιθανάτια επιστολή του , ήταν ο βασικός παράγοντας της μοιραίας
απόφασης …
                  

 18 Ιουνίου 1928 ο Κώστας Καρυωτάκης  , έφτασε με το καράβι ( Γλάρος ) στη Πρέβεζα
από
δυσμενή
μετάθεση και ασκούσε τα καθήκοντά του στην νομαρχία , στο γραφείο επικοισμού
και
αποκαταστάσεως προσφύγων  , όταν ήταν
Νομάρχης ο Γεώργιος Π . Γεωργιάδης .   
Ο
Καρυωτάκης ως δικηγόρος της νομαρχίας , είχε στα καθήκοντά του την σύνταξη και
τον έλεγχο
τον
τίτλο κυριότητας των αγροτεμαχίων διανομής προς τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας
.
Ο
ποιητής Καρυωτάκης ήρθε σε ρίξει με τον νομάρχη , διότι πιθανός ο νομάρχης  χρηματιζόταν 
με
λίρες μικρασιάτικών στο θέμα μη ισότιμης και δίκαιης παροχής αγροτεμαχίων …
Το
σπίτι που νοίκιασε και έμεινε στις τελευταίε ημέρες της ζωή του , βρισκόταν
στην οδό
Δαρδανελίων
στο λεγόμενο ακόμη και σήμερα Σεϊτάν Παζάρ !
Το
1928 η Πρέβεζα , αν και πολύ ( ταλαιπωρημένη 
) από την ιστορία της , δεν είχε να ζηλέψει
τίποτα
από καμιά επαρχιακή πόλη της πατρίδος μας , ήταν μια γραφική πόλη μ ’ένα
πανέμορφο
φυσικό
περιβάλλον !!!
                                                                 
                                                                                                                  (
12 )
Αυτό
το αναγνώρισε και ο ποιητής , αλλά δεν θέλησε να το πιστέψει μέσα του , διότι η
Πρέβεζα
ήταν
επιλογή των αντιπάλων του και την είδε ως εξορία του …
Άλλωστε
είναι γνωστό , ότι ο ποιητής δεν τα είχε ποτέ καλά με την επαρχία , την σνομπάριζε
καθώς
την  θεωρούσε ( κατώτατη κοινωνική τάξη )
, αυτό μας το βεβαιώνει ο αδελφικός του
φίλος
και βιογράφος Χαρίλαος Σακελλαριάδης , καθώς το 1927 καλοκαίρι , φιλοξένησε τον
ποιητή
για 20 ημέρες περίπου στην Δημητσάνα , ας διαβάσουμε τον σχολιασμό του :
Στην
εκεί παραμονή του ,ακούραστος κι ‘ αυτός πεζοπόρος καθώς ήταν  , επιζητούσε πάντα τις
μακρινές
εκδρομές στα γύρω χωριά …
Σε
κάθε μας οδοιπορία θαύμαζε βέβαια χωρίς όμως να εκφράζει την γραφικότητα των
γύρων
τοπίων
, καθόλου δεν λογάριαζε τους χωρικούς και θεωρούσε αυτούς κατώτερης κοινωνικής
τάξης
, επίσης σε καφενείο κάποιος ηλικιωμένος μας κέρασε και προθυμοποιήθηκε ξανά να
μας
κεράσει
, ο ποιητής σκούντησε το γόνατό μου και μου είπε :
Aυτούς τους χωριάτες δεν
πρέπει να τους λυπάται κανείς, άστους να ξοδεύουν …
Όλες
οι επιστολές του Καρυωτάκη από την επαρχία , το ίδιο περιεχόμενο είχαν , καθώς πάντα
εκδήλωνε
απέχθειά στην εκεί παραμονή του .
Ας
αναφέρω και μια επιστολή του ακόμη , με παραλήπτρια την Μαρία Πολυδούρη  :
Η
Πρέβεζα είναι ένα άσχημο χωριό , χτισμένη σ ’ ένα επίπεδο χαμηλότερο σχεδόν από
την
θάλασσα
, δε φαίνεται θαρρείς πως κρύβεται από ντροπή για τα χάλια της .
Αλήθεια
, για ποια χάλια μιλά ο ποιητής ;
Δεν
θέλησε και δεν πρόλαβε να γνωρίσει , την πανέμορφη πόλη !!!
Θαρρώ
ότι από ανέκαθεν η Πρέβεζα , ήταν πανέμορφη πόλη με υπέροχο φυσικό περιβάλλον
και
θα έπρεπε να ήταν έλξη για τους ποιητές και όχι να την ξεφτιλίζουν …
Η
Πρέβεζα το 1928 ήταν πόλη με 8.629 κατοίκους και δεν ήταν χωριό όπως την
υποβάθμισε
ο
ποιητής στην επιστολή του .
Ας
μην αναφερθώ και σε άλλες επιστολές  ,
για συντόμευση του γραπτού μου …
Ο
Καρυωτάκης πάλευε μέσα του να βρει διεξόδους και είμαι αρκετά σίγουρος , πως ήταν
θέμα
χρόνου
η επιστροφή του στην πρωτεύουσα .
Ένα
από τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο ποιητής στην Πρέβεζα , ήταν το πώς θα συνέχιζε
την
(πρόχειρη ) θεραπεία , που απαιτούσε η νόσος του , έπρεπε να υποβάλλεται σε μια
σειρά
ενέσεων
, που δεν χρησιμοποιούνταν σε άλλη πάθηση και αυτό μπορούσε να το κάνει μόνο ,
ο
φαρμακοποιός και ο γιατρός της πόλης .
Ήταν
πλέον γνωστό στην μικρή κοινωνία της Πρέβεζας , ότι ο ποιητής  ήταν συφιλιδικός , αλλά
δεν
ένιωσε την απομόνωση από τους κατοίκους της πόλης και αυτό το τεκμηριώνει , που
δεν
αναφέρει
σε καμία επιστολή του , για θέμα κοινωνικής απομόνωσης  , άλλωστε το πιστοποιεί
αυτό
και η στάση της σπιτονοικοκυρά του , που συχνά του μαγείρευε και του έπλενε τα
ρούχα …
Ο
Καρυωτάκης δεν σκέφτηκε ποτέ να διακόψει την θεραπεία του ,  γνώριζε πολύ καλά πως η
νόσος
του , ήταν σε προχωρημένο στάδιο και πως τον απειλούσε με τρέλα ,τύφλωση και πολλά
ακόμη
επώδυνα συμπτώματα …
Η
δραστηριότητά του στην πόλη ήταν αρκετά ζωντανή , καθώς  επίσης και στα καθήκοντά του
στην
νομαρχία , τίποτα δεν έδειχνε ότι ο ποιητής θα σκεφτεί την αντίστροφη μέτρηση
για την
υπόλοιπη
ζωή του , υπάρχουν και δυο επιστολές που το βεβαιώνουν αυτό .
                                                                                            
                                                                                         (
13 )
Πρώτη
επιστολή , είχε παραλήπτη τον πατέρα του , καθώς του έγραψε να του αγοράσει
μετοχές
από
την τράπεζα Ελλάδος . ( Οι αυτόχειρες δεν σκέπτονται επενδύσεις  … )
Η
δεύτερη επιστολή εστάλει στον εξαδελφό του Θεόδωρο , όπου του γράφει να διοργανώσει
ατμοπλοϊκή
εκδρομή με προορισμό την Πρέβεζα και του αναφέρει , θα δείτε πολύ όμορφα μέρη !
Αυτή
η επιστολή μαρτυρεί την αναγνώριση του ποιητή στις ομορφιές της Πρέβεζας  , αλλά όπως 
έγραψα
ξανά ,  δεν ήθελε μέσα του να τις δεχτεί

Το
γραπτό μου πλέον , μπαίνει σε πολύ βαθιά νερά …
Υπάρχει
μαρτυρία , ότι ο ποιητής Καρυωτάκης ενημερώθηκε υπηρεσιακώς , πως η σκευωρία
μαστροπείας
που υπήρχε εις βάρος του , πήρε πλέον ποινική διάσταση και βασικός μάρτυς
κατηγορίας
ήταν ( εξαναγκασμένη ) ιερόδουλη , που είχε (σύντομη )σχέση μαζί της τελευταία  …
Στην
επιθανάτια επιστολή του , ο ποιητής αναφέρει την φράση  :
(
Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο ) , εννοεί για την
σκευωρία …
Τελικά  , οι ιδεολογικά και πολιτικά αντίπαλοί του , θέλησαν
την πλήρη εξόντωση του ποιητή …
Ο
Καρυωτάκης ήταν πολύ έξυπνος άνθρωπος και ήξερε πως δεν θα μπορούσε να ξεφύγει
από
αυτή
την πλεκτάνη , έτσι κλείστηκε πλέον στον εαυτόν του με σκέψεις θανατοφιλίας …
Μια
καταδίκη του ποιητή , θα λάσπωνε τόσα χρόνια καλλιτεχνικής πορείας και η ιστορία
θα ήταν
πολύ
διαφορετική γι ‘ αυτόν , αλλά και για την ποίηση …
Η
ασθενειά του ήταν σε πολύ προχωρημένο στάδιο και τον απειλούσε πλέον με εγκλεισμό
σε ψυχιατρική κλινική , αυτό ήταν ένας παράγοντας που βοήθησε αρκετά στην τολμηρή
και  τραγική
απόφαση
του ποιητή …
Τελικά
, ο ποιητής Κώστας  Καρυωτάκης με τον σκηνοθετημένο
θανατό του , νίκησε στην (αρένα )
της
Πρέβεζας τους αντιπάλους του και πέρασε στην αιωνιότητα !!!
Ο
ποιητής μπορούσε να βάλει τέλος της ζωής του , στο σπίτι που κατοικούσε και
όμως θέλησε να
γράψει
τον επίλογο της , σε πανέμορφο τοπίο και το έκανε … !
Προσπάθησε
πρώτα στο ΜΟΝΟΛΙΘΙ ,που αυτό σήμερα  κατακλύζεται
από χιλιάδες παραθεριστές
και
σαν δεύτερη προσπάθεια , επέλεξε την πανέμορφη περιοχή ( ΒΑΘΥ ) με τους ευκαλύπτους
,
αυτό
δείχνει  ότι ο ποιητής , αναγνώρισε τις
ομορφιές της πόλης , αλλά δεν θέλησε μέσα του να τις
δεχτεί
, διότι όπως έγραψα και πάλι , η Πρέβεζα ήταν επιλογή των αντιπάλων του και ο
ποιητής
την
ονόμασε εξορία του , κρίμα για την πόλη …
Θαρρώ
, πως σε οποιαδήποτε πόλη και να είχε μετατεθεί , ίδιος θα ήταν ο επίλογος της
ζωής του ,
η
σκευωρία εις βάρος του παντού θα πατούσε την σκανδάλη …
Νύχτα
20 Ιουλίου , προσπάθησε πολλές ώρες στο κύμα , να εγκαταλείψει την  ζωή του , μα η ψυχή
ήταν
πιο δυνατή από τον νου και την θελησή του , η θάλασσα του έδωσε ευκαιρία
ζωής  … !
                                                                                                                                                                                    
( 14 )
Στην
επιθανάτια επιστολή του , αναφέρει με υστερόγραφο το γεγονός ως εξής
:

. Γ .) Και για να αλλάξουμε τόνο , συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην
επιχειρήσουν ,
ποτέ
να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης . Όλη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες , δερνόμουν με τα
κύματα
. Ήπια άφθονο νερό , αλλά κάθε τόσο χωρίς να καταλάβω πως , το στόμα μου
ανέβαινε
στην
επιφάνεια . Ορισμένως κάποτε , όταν μου δοθεί η ευκαιρία , θα γράψω τις
εντυπώσεις
ενός
πνιγμένου .



ΣΤΗΝ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ , ΕΙΝΑΙ Η ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΜΟΝΟΛΙΘΙ !!!
ΘΑ
ΕΛΕΓΑ ΜΟΝΟΛΙΘΙ  … Η ΠΡΟΒΑ ΘΑΝΑΤΟΥ , ΤΟΥ
ΠΟΙΗΤΗ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ .



Την επόμενη μέρα 21 Ιουλίου 1928 , εμφανίστηκε σε οπλοπωλείο της πόλης και αγόρασε ένα
πιστόλι  , λίγο αργότερα επιστρέφει στο κατάστημα και διαμαρτύρεται ότι είναι ελαττωματικό
και του εξήγησαν , ότι το πιστόλι ήταν ασφαλισμένο … 




ΑΥΤΟ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ , ΠΟΥ ΕΔΩΣΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ .
ΠΙΣΤΟΛΙ
ΤΥΠΟΥ
Pieper Bayard 9 mm , Παραχωρήθηκε από τους
απογόνους της οικογένειας
Καρυωτάκη
και εκτίθεται από το 2003 στο << Μουσείο Μπενάκη >> στην Αθήνα .
                                                                                                                                                                                
   ( 15 )
Γύρω
στις 2 το μεσημέρι , πηγαίνει στην τοποθεσία Βρυσούλα στο καφενείο Ουράνιος
κήπος ,
παρήγγειλε
αναψυκτικό βυσσινάδα και ζήτησε από τον καταστηματάρχη ένα χαρτί και έγραψε
την
επιθανάτια επιστολή  , που βρήκαν στην
τσέπη του …
Εκεί
 έμεινε 3 ώρες περίπου  , καπνίζοντας απανωτά τσιγάρα …
Αργότερα
πλήρωσε το αναψυκτικό του , αφήνοντας πουρμπουάρ 75 δραχμές και περπάτησε
700
περίπου μέτρα , για την παραλιακή τοποθεσία 
Άγιος Σπυρίδων  ( Βαθύ Πρέβεζας  ) .




ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ
, ΒΑΘΥ ΠΡΕΒΕΖΑΣ !!!
Ξάπλωσε
κάτω από έναν ευκάλυπτο και έδωσε τέλος στην ζωή πυροβολώντας την καρδιά του .
ΜΙΑ
ΣΦΑΙΡΑ … ΕΝΑΣ ΗΧΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΠΕΡΑΝΤΗ ΣΙΩΠΗ …

Η
χωροφυλακή  τράβηξε φωτογραφία του (
νεκρού ) Καρυωτάκη , στην οποία φορά κουστούμι
και
ψάθινο καπέλο και κρατά στο χέρι το πιστόλι πάνω στο στήθος του .
                                                                                                                                                        
                            ( 16 )
Η
ταφή του ποιητή έγινε στην Πρέβεζα ( με έξοδα της σπιτονοικοκυράς του ) και
λίγα χρόνια
αργότερα
, έγινε ανακομιδή των οστών που μεταφέρθηκαν στον τάφο , οικογένειας Καρυωτάκη
.  
Ανάγνωσα
σε βιογραφία , ότι οι λόγοι της μοιραίας απόφασης του ποιητή , ακόμη και σήμερα
παραμένουν
άγνωστοι …
Μα
γιατί …?
Στην
τσέπη του σακακιού του ποιητή , βρέθηκε επιθανάτια επιστολή και σε αυτή μας εξηγεί
πολύ
κατανοητά
τους λόγους της αυτοκτονίας , ας την διαβάσουμε
:
Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου .
Το μεγαλύτερό μου ελάττωμα στάθηκε
η
αχαλίνωτη περιέργειά μου , η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου , να
πληροφορηθώ
για
όλες τις συγκινήσεις χωρίς , τις περισσότερες , να μπορώ να τις αισθανθώ .
Την
χυδαία όμως πράξη που μου αποδίδεται την μισώ .
Εζήτησα
μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της .
Την
έσχατη πικρία . Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο .
Ολόκληρο
το παρελθόν μου πείθει γι ‘ αυτό . Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική .
Είχα
τον ίλιγγο του κινδύνου . Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη
καρδιά .
Πληρώνω
για όσους , καθώς εγώ , δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους , έμειναν πάντα
Έρμαια
των δισταγμών τους , η εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία .
Τους
βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι , μαζί με τους αιώνες . Σ ‘ αυτούς
απευθύνομαι .
Αφού
εδοκίμασα όλες τις χαρές !! Είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο .
Λυπούμαι
τους δυστυχισμένους γονείς μου , λυπούμαι τα ‘ αδέλφια μου .
 Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά .
Ήμουν
άρρωστος .
Σας
παρακαλώ να τηλεγραφήσετε , για να προδιαθέση την οικογένειά μου , στο θειο μου
Δημοσθένη
Καρυωτάκη , οδός Μονής προδρόμου , πάροδος Αριστοτέλους  , Αθήνας .
Κ
. Γ . Κ
(
Υ . Γ. ) Και για να αλλάξουμε τόνο .
Συμβουλεύω
όσους ξέρουν κολύμπι αν επιχειρήσουν να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης να
δέσουν
και μια πέτρα στο λαιμό τους .
Όλη
την νύχτα απόψε επί 10 ώρες δερνόμουν με τα κύματα
Ήπια
άφθονο νερό , αλλά κάθε τόσο , χωρίς να καταλάβω πως , το στόμα μου ανέβαινε
στην
επιφάνεια
.
Ορισμένος
, κάποτε , όταν μου δοθεί ευκαιρία , θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου .
Ο
Κώστας Καρυωτάκης είναι πολύ κατανοητός , στην αποχαιρετιστήρια επιστολή του …
Ο
ποιητής νοσούσε από το 1922 και είχε (συμβιβαστεί ) με την ασθένειά του και
αυτό μας το
πιστοποιεί
, η δραστηριότητά του στον συνδικαλισμό και στην τέχνη , επίσης και στην
Πρέβεζα
ρωτούσε
συχνά τον φαρμακοποιό και τον γιατρό , αν κυκλοφόρησε κάτι πιο αποτελεσματικό ,
όσο
αφορά στην θεραπευτική αγωγή της σύφιλης , έλπιζε …
Στην
επιστολή του , αναφέρει μόνο μία φράση για την νόσο του …  (  Ήμουν άρρωστος … )
Αυτό
το ( μικρό σχόλιο ) δεν με πείθει , ότι ήταν ο βασικός παράγοντας της μοιραίας
απόφασης ,
ότι
βοήθησε αυτό στην αποφασή του , θα το δεχτώ …
Καθηγητής
του Αριστοτελείου πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης , οικογενειακός φίλος της οικογένειας
Καρυωτάκη
 επιμένει σε αυτή την εκδοχή , αλλά η επιστολή
καταρρίπτει τα λεγόμενά του …
                                                                                                                                                                                  
   ( 17 )
Ο
καθηγητής σαν φίλος της οικογένειας , εσκεμμένα υποστηρίζει την εκδοχή της
σύφιλης ,
 ως βασικό παράγοντα στην μοιραία απόφαση του
ποιητή  , για να αποσιωπηθούν τα σχόλια ,
 
για
τα αχαλίνωτα ερωτικά πάθη , του ποιητή Καρυωτάκη …
Με
την ιδιότητα του αναγνώστη , θα περιγράψω  με απλά λόγια την ( ψυχή ) της επιστολής …
Η
μετάθεση του ποιητή στην Πρέβεζα , δεν ικανοποίησε πλήρως τους αντιπάλους του ,
ήξεραν
ότι
ο ποιητής είχε την δύναμη να επιστρέψει και πάλι στην πρωτεύουσα και να συνεχίσει
, ίσως
ακόμη
πιο έντονα την συνδικαλιστική του δραστηριότητα …
Αυτό
το έγραψα πάλι και το πιστεύω ακράδαντα , ο ποιητής πάντα έβρισκε τον τρόπο και
την
δύναμη
ν ‘ αλλάξει καταστάσεις  …
Έτσι
αυτοί που επιθυμούσαν την πλήρη ( εξόντωση ) του Καρυωτάκη , έκλεισαν κάθε του οδό
διαφυγής
με την ( σκευωρία ) μαστροπείας κι ‘έδωσαν την δική τους οριστική κατεύθυνση  ,
σε
αυτή την αναμέτρηση …
Η
δικαστική απόφαση θα ήταν καταπέλτης  για
τον ποιητή , η καταδίκη θα ήταν σίγουρη , διότι υπήρχαν  (εξαναγκασμένοι) μάρτυρες και η πιο σημαντική
ήταν η (κοινή ) γυναίκα , που ο ποιητής
είχε
ερωτική σχέση τελευταία μαζί της …
Ο
Καρυωτάκης στην επιστολή του δέχεται , την αχαλίνωτη περιέργεια του , επίσης
την νοσηρή φαντασία του στο να γνωρίσει και να ζήσει συγκινήσεις , ακόμη και
αυτές που δεν μπόρεσε να αισθανθεί …
Με
άλλα λόγια  δεν αρνείται , ότι είχε σχέσεις
με ( ιερόδουλες )  , αλλά δεν δέχεται τον
ρόλο
του
μαστροπού και σαν τεκμήριο αθωότητας αναφέρει το παρελθόν του , επίσης υποβαθμίζει
πνευματικά
τους αντιπάλους του και αποκαλεί την υπαρξή τους παιχνίδι δίχως ουσία …
Τέλος
, αναφέρει στην επιστολή του δύο φράσεις  :
Αφού
δοκίμασα όλες τις χαρές , είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο …
Αναφέρει
τον θάνατο του ( ατιμωτικό ) , αυτό σημαίνει , ότι ο ποιητής δεν ήταν θανατόφιλος
 και
δεν
συμφωνεί με την αυτοκτονία του , αλλά δεν είχε άλλη επιλογή …
Ας
σκεφτούμε για λίγο , μια καταδικαστική απόφαση μαστροπείας , τι θα σήμαινε τότε
για τον
ποιητή
και τι θα γράφανε σήμερα στην βιογραφία του …
Πιστεύω
ότι αν δεν αυτοκτονούσε ο ποιητής , όλα θα ήταν πολύ διαφορετικά σήμερα για τον
ποιητή
 και μελανό σημείο για την ποίηση .
Αυτό
το πιστεύω , όλοι θα έγραφαν πολύ διαφορετικά , ίσως και για δικαστική πλάνη …
Στην
μοιραία απόφαση του ποιητή , είδαμε έναν νεκρό να νικά τους ζωντανούς  και τον ποιητή
Κώστα
Καρυωτάκη να περνά στη αιωνιότητα !!!
Πολλοί
μιλούν για μια σύγχρονη βιογραφία , νομίζω ο αναγνώστης σε αυτή δεν θα
αναγνώσει
κάτι
καινούργιο , διότι δεν υπάρχουν κενά στο θέμα Καρυωτάκης …
Ας
προσπαθήσουν , αλλά ας μην ξεχάσουν ν ‘ αναφέρουν την αναγνώριση και την προσφορά
της
Πρέβεζας προς τον ποιητή , παρέλειψα ν ‘αναφέρω ότι αίθουσα του δήμου φέρει τ ‘
όνομα
του
ποιητή και γίνονται συχνά εκδηλώσεις ( ΚΑΡΥΩΤΑΚΙΑ ) !
Θαρρώ
πως με λίγα και απλά λόγια , εξήγησα την αποχαιρετιστήρια επιστολή και το μόνο
που
ήθελα
να προσθέσω , είναι ότι από κάποιο σημείο και μετά , στην Πρέβεζα δεν ήταν ο
ποιητής
Καρυωτάκης
, αλλά ο άνθρωπος Καρυωτάκης που εξασθενημένος από την γνωστή νόσο πάλευε
να
κρατηθεί στην ζωή και συγχρόνως  ν ‘αμυνθεί
στους πολιτικά και ιδεολογικά αντιπάλους του .
Ο
ποιητής πλέον δεν είχε την διάθεση να γνωρίσει την πόλη και να συμβιβαστεί με
τις ομορφιές
της
 , την έβλεπε πάντα  με προκατάληψη , προβάλλοντας τον θάνατο σε
κάθε γωνιά της …
Άλλωστε
ποτέ και κανείς δεν αγάπησε την ( εξορία του … )
                                                                                                                                                                                   
  ( 18 )
Το
γραπτό μου πλέον θα κατευθυνθεί στο πολυσυζητημένο ποίημα ΠΡΕΒΕΖΑ .
Υπάρχει
( αναπάντητο ) ερώτημα , όσο αφορά για τον τίτλο του ποιήματος , ο ποιητής
έστειλε
την  1- 7 – 1928 επιστολή από την Πρέβεζα στον
εξαδελφό του , Κ . Δ , ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ το ποίημα με
τίτλο
( ΕΠΑΡΧΙΑ ) και με το εξής σχόλιο :
<<
Σου εσωκλείω ένα ποίημά μου για να γελάσεις και να πληροφορηθείς καλυτέρα
>> , σε αυτό
το
σχόλιο , ( ο ποιητής βλέπει αστείο το ποίημα του ) και σίγουρα δεν είχε ενημερωθεί
ακόμη για
την
σκευωρία εις βάρος του …
Παρατηρώ
την ημερομηνία αποστολής και αυτό μου εξηγεί , ότι το ποίημα γράφτηκε στα τέλη
Ιουνίου
και αυτό κατόπιν , όπως θα δούμε παρακάτω πέρασε δημοτικό συμβούλιο , με πλήρη
δραστηριότητα
του ποιητή …
Έχω
την εντύπωση , ότι στο ποίημα σνομπάρει μόνο την πόλη και δεν έχει ουδεμία
σχέση με την
μοιραία
απόφασή του .
Τελικά
το ποίημα με τίτλο ΠΡΕΒΕΖΑ προδημοσιεύτηκε 15-8-1930 στην ‘’ ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ ‘’και οι
λόγοι
αλλαγής
του τίτλου παραμένουν αδιευκρίνιστοι …
Το
ποίημα ΠΡΕΒΕΖΑ , ήταν μέχρι και το 1975 άγνωστο και απαρατήρητο , ώσπου την ίδια
χρονιά
(
έγινε  έλξη ) συνθετών και η Πρέβεζα στιγματίζεται
και ( μελωδικά ) πλέον …
Αξίζει
να σημειώσω , ότι ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης Μίκης Θεοδωράκης , μελοποίησε
δώδεκα
ποιήματα
του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη και δεν υπάρχει σε αυτά , το ποίημα ΠΡΕΒΕΖΑ .
Ο
Μίκης Θεοδωράκης και είναι προς τιμή του αυτό , μας έδειξε πως δεν θυσίαζε πόλεις
στην τέχνη
και
στα συμφέροντα …
Το
1970 μελοποιήθηκε για πρώτη φορά το ποίημα ΠΡΕΒΕΖΑ από τον Γιάννη Γλέζο με ερμηνευτή
τον
Θανάση Γκαϊφύλια , αλλά προσέκρουσε στην λογοκρισία της δικτατορίας  …
Το
1975 μελοποιήθηκε ξανά από τον Γιάννη Γλέζο και από τον Δήμο Μούτση , με
ερμηνευτές τους
Χρήστο  Λεττονό 
και από τον Γκαϊφύλια ξανα , αλλά πέρασε απαρατήρητο …
Το
1982 μελοποιείται πάλι από τον Γιάννη Γλέζο σε ρυθμό (εκρηχτικό )
SLOW ROCK με ερμηνευτή
τον
Βασίλη Παπακωνσταντίνου , το τραγούδι πλέον γίνεται γνωστό και (επίκαιρο) στο
πανελλήνιο .
Να
σημειώσω ότι , δεν μελοποιήθηκε το τελευταίο τετράστιχο του ποιήματος , αυτό ο μόνος
που
μπορεί
να μας το εξηγήσει , είναι ο μουσικοσυνθέτης Γιάννης Γλέζος .
Το
τραγούδι (ΠΡΕΒΕΖΑ ) πέρασε πλέον σαν μήνυμα , ότι ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης
βίωσε και
δεν
άντεξε το κλειστό και το αποπνικτικό περιβάλλον της επαρχίας …
Μα
, υπάρχει κράτος χωρίς επαρχία ;
Το
1982 , η Πρέβεζα είχε κάνει πολύ μεγάλα βήματα στην ανάπτυξη και αυτό με κάνει
πολλά να
υποθέτω
, στον επίμονο ζήλο των συνθετών και των ερμηνευτών …
Αλήθεια
, αυτοί οι συνθέτες και οι ερμηνευτές , γνώριζαν την κατανόηση του ποιήματος ;
Σε
αυτό πολύ αμφιβάλω …
Με
την ιδιότητα του στιχουργού και κατόπιν από αναγνωστική έρευνα , θα δώσω την
δική μου
κατανόηση
στο ποίημα και θα τοποθετηθώ , σχολιάζοντας σαν αναγνώστης .
Το
ποίημα ΠΡΕΒΕΖΑ , αποτελείται από έξι πλεχτά τετράστιχα κα ο ποιητής έχει άριστη
τεχνική
σε
αυτό , καθώς ολοκληρώνει το θέμα του σε δίστιχο και τεμαχίζει το ποίημα σε τετράστιχα
.
Πολλές
φορές αδυνατούμε να μπούμε στην σκέψη του ποιητή , αλλά με λεπτομερή ανάγνωση
και
αναλύοντας την προσωπικότητα και τον χαραχτήρα του , έχουμε πάντα μια καταπληκτική
προσέγγιση
στο θέμα …
Άλλωστε
υπάρχουν και επιστολές του , που αναφέρουν αρκετά στοιχεία πολύ  σημαντικά για
την
κατανόηση του ποιήματος .
(
ΕΠΑΡΧΙΑ ) – ( ΠΡΕΒΕΖΑ )
ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΡΓΙΕΣ ΠΟΥ ΧΤΥΠΙΟΥΝΤΑΙ
ΣΕ ΜΑΥΡΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑ ΚΕΡΑΜΙΔΙΑ …


Ο
ι κάργιες είναι οι (κουρούνες ) τα μαύρα και κακόηχα πουλιά , όπως τα
χαρακτήριζε ο ποιητής …
Σίγουρα αν έγραφε και για καναρίνια , πάλι
η λέξη ( θάνατος ) θα υπήρχε στο δίστιχο .
Αυτό
το δίστιχο , αρχές Ιουλίου  1928 πέρασε
από δημοτικό συμβούλιο και με ομόφωνη απόφαση
θανατώθηκαν
εκατοντάδες κάργιες  από στρατιώτες ,
αυτό το βεβαιώνει και κάτοικος της πόλης
σε
ντοκιμαντέρ του δημοσιογράφου και τηλεπαρουσιαστή Φρέντυ Γερμανού .
Το
επιτελείο στρατού , αρνείται να δώσει στοιχεία από το αρχείο του , για την (μάχη
του ελληνικού
στρατού
) με τις κάργιες …
Είναι
θλιβερό ένας ποιητής , που χρωματίζει τα ποιήματά του με χρώματα της φύσης και προβάλει
την
ζωή σαν πολυτιμότερο αγαθό , να είναι υπαίτιος και σκληρός θεατής σε αυτή την
τραγωδία …
Οι
ποιητές φημίζονται για την ευαισθησία τους και σίγουρα σέβονται , ότι γύρω τους
ανασαίνει ,
πως
ξεχώρισε ο ποιητής Καρυωτάκης σε αυτό ;
Αναρωτιέμαι
επίσης , που βρήκε την δύναμη ένας δημόσιος υπάλληλος να περνά ποίημά του σε
δημοτικό
συμβούλιο …
Τι
να σκεφτώ και τι να υποθέσω ;
Εδώ
πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία και κακώς που δεν υπάρχει αυτό στο βιβλίο
Γκίνες …
Το
έγραψα και θα το ξαναγράψω πάλι , ότι ο Κώστας Καρυωτάκης είχε την δύναμη και
τον τρόπο
ν
‘ αλλάζει καταστάσεις …
ΘΑΝΑΤΟΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΙΟΥΝΤΑΙ
ΚΑΘΩΣ ΘΑ ΚΑΘΑΡΙΖΑΝΕ ΚΡΕΜΥΔΙΑ .


Στο
ίδιο στενό που κατοικούσε ο ποιητής , υπήρχε μια γυναίκα που τα εστιατόρια της πόλης
τις
έδιναν
να καθαρίζει κρεμμύδια , από αυτό εμπνεύστηκε 
ο Καρυωτάκης και έδωσε μια περίεργη
μεταφορική
κατεύθυνση σε αυτό το δίστιχο …
Εδώ
είναι πολύ δύσκολο να προσεγγίσουμε με ακρίβεια την σκέψη του και μόνο υποθετικά
θα
την
ερμηνεύσουμε …
Η
ασθένεια του ποιητή  δεν του επέτρεπε ν ‘
αγαπήσει και ν ‘αγαπηθεί , αλλά και να ικανοποιήσει
τα
(αχαλίνωτα ) πάθη του , η κοινωνία στην πόλη ήταν πολύ μικρή …
Πάντα
είχε μια εικόνα ανωτερότητας από το γυναικείο φύλο , που την ένιωθε
κατωτερότητα όταν
η
γυναίκα τον απέρριπτε .
Τέλος
αυτό το δίστιχο ,το βλέπω σαν επίλογο στο ποίημα που έγραψε το 1922 (Ωχρά
σπειροχαίτη )
είναι
το ξέσπασμα πλέον του ποιητή πάνω σε αυτό που λάτρεψε τόσο πολύ , την ΓΥΝΑΙΚΑ!
ΘΑΝΑΤΟΣ ΟΙ ΛΕΡΟΙ ΚΙ ‘ ΑΣΗΜΑΝΤΟΙ
ΜΕ
ΤΑ ΛΑΜΠΡΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ .
Ο
Καρυωτάκης άνθρωπος των γραμμάτων ήταν , δεν γνώριζε πως αυτή η (ταλαιπωρημένη
)
πόλη
απελευθερώθηκε από τον τουρκικό ζυγό το 1912 και προσπαθούσε να ορθοποδήσει ;
Το
1928 δεν είχε μόνο η επαρχία τα χάλια της , αλλά και η Αθήνα …
Όλοι
είδαμε σε ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες , τους λερούς δρόμους – τις παράγκες
και με λίγα
λόγια την τρισάθλια  κατάσταση της πρωτεύουσας  …
Η επαρχία ήταν εγκαταλελειμμένη τότε και
για τον Καρυωτάκη , Ελλάδα σήμαινε μόνο Αθήνα 
Ο ΕΛΑΙΩΝΑΣ ΠΙΣΩ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΙ ‘ ΑΚΟΜΗ

Ο ΗΛΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕΣ ΣΤΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ
Σε
αυτό το δίστιχο ο ποιητής εκδηλώνει την κακή ψυχολογική του κατάσταση , αποκαλώντας
όχι
μόνο την θάλασσα , αλλά τον ελαιώνα και τον ήλιο θάνατο μες ’στους θανάτους …
Τα
πάντα γύρω του ο ποιητής τα ερμηνεύει με θάνατο , Παραβλέπει κάθε όμορφο γύρω
του και εθελοντικά με την σκέψη του περιτριγυρίζει σε μονοπάτια θανάτου .
Νομίζω
πως εδώ πλέον , καταρρέουν όλα τα λεγόμενα του ποιητή για την Πρέβεζα …
Όταν
αποκαλεί τον ήλιο θάνατο , τι περιμένουμε να μας πει για την πόλη , που πριν ακόμη
καλά
την
γνωρίσει την αποκαλούσε εξορία του …
Ο  ποιητής προσπάθησε να περάσει μήνυμα ,ότι Πρέβεζα
και θάνατος είναι δυο συνώνυμες λέξεις .
Το
ποίημα δεν θα έπρεπε να είχε τον μονολεχτικό τίτλο ΠΡΕΒΕΖΑ , αλλά την ψυχή του θέματος
,
που
είναι , ΘΑΝΑΤΟΣ ΜΕΣ ‘ ΣΤΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ …
                                                                                                                                                                                   
 ( 21 )
Όσο
για τον ελαιώνα που αναφέρει  , πρόκειται
για μια τεράστια έκταση που υπήρχε στην πόλη
με
ελιές που φυτεύτηκαν επί ενετοκρατίας .                                                                                                               
ΘΑΝΑΤΟΣ Ο ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΠΟΥ ΔΙΠΛΩΝΕΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΖΥΓΙΣΕΙ ΜΙΑ ΕΛΛΕΙΠΗ ΜΕΡΙΔΑ …

                                                                                   

Σε επιστολή του ο ποιητής , αναφέρει αυτό
το γεγονός
:
Ο
ειρηνοδίκης θεώρησε την μερίδα ελλιπή που του έφεραν στο ξενοδοχείο –
εστιατόριο ,
αφού
την τύλιξε σ ‘ένα καθαρό χαρτί , την ζύγισε στην αστυνομία και κατόπιν που γύρισε
την
έβαλε πάλι στο πιάτο του και την έφαγε … Αυτό το αναφέρει ο ποιητής σε επιστολή
του .
Όσο
για τον αστυνόμο  εννοεί , τον Κ .
Δευτεραίο από την  Λευκάδα  .
ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΑ ΖΟΥΜΠΟΥΛΙΑ ΣΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ
ΚΙ ‘ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ .


Τι πιο όμορφο από τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι
;
Και
όμως … ούτε αυτά αγάπησε , στο βλέμμα του ποιητή φάνταζαν και αυτά θάνατος ,
διότι τα
είχε
η Πρέβεζα …
Όσο
για τον δάσκαλο , ήταν επώνυμος της εποχής 
και διάβαζε εφημερίδα βαδίζοντας παράλληλα
μαζί
του .
ΒΑΣΙΣ ΦΡΟΥΡΑ ΕΞΗΚΟΝΤΑΡΧΙΑ ΠΡΕΒΕΖΗΣ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ Θ ‘ ΑΚΟΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΜΠΑΝΤΑ .
Μας είναι αρκετά γνωστό , η σχέση ( Καρυωτάκη
με το στράτευμα ) και ο ποιητής δεν παρέλειψε
να μεταφέρει αυτό στο ποίημα του .
Υπήρχε
στρατιωτική βάση με φρουρά και η πόλη αποτελούσε διοικητικό κέντρο , αυτό ο Κώστας
Καρυωτάκης το θεώρησε αδικαιολόγητο και το υποτιμά με τον τρόπο του …
Νομίζω
, ότι με ιδιότητα ποιητή δεν μπορείς να κρίνεις στρατιωτικά θέματα , η Πρέβεζα
με το λιμάνι
ήταν
πόλη στρατηγικής σημασίας και αυτό το είδαμε το 1940…
                                                                                                                                                                                  
 ( 22 )
Πέραν
αυτού , η παρουσία στρατού σε μια πόλη δίνει ζωή στην τοπική κοινωνία και
συμβάλει στην
οικονομία
του τόπου !
Κάθε
Κυριακή , η στρατιωτική μπάντα έπαιζε για το κοινό της πόλης και αυτό ήταν το μοναδικό
μέσο
διασκέδασης για τους κατοίκους .
Τότε
η Κυριακή , ήταν πολύ διαφορετική από την σημερινή , οι κάτοικοι φορούσαν τα γιορτινά
τους
, πήγαιναν στην εκκλησία , κατόπιν βόλτα στην παραλία και γέμιζαν τα λιγοστά
καφενεία .
ΕΠΗΡΑ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑΡΙΟ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
ΠΡΩΤΗ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΔΡΑΧΜΑΙ ΤΡΙΑΝΤΑ .

Φυσικά
ο ποιητής , δεν αναφέρεται σε αυτό το υπέρλαμπρο και διατηρούμενο κτήριο της
εθνικής τράπεζας Πρέβεζας !
Τριάντα
δραχμές εκείνη την εποχή , αντιστοιχούσε με έξι αναψυκτικά και δεν νομίζω ο
ποιητής
να
έκανε αυτή την κατάθεση , με το ποσό αυτό προσπάθησε να ομοιοκαταληχτήσει τον
στίχο …
Το
ποσό κατάθεσης ήταν αρκετά μεγαλύτερο και ο ποιητής ήταν συχνός καταθέτης !
ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΑΡΓΑ ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΥΜΑΙΑ
ΥΠΑΡΧΩ
ΛΕΣ ΚΙ ‘ ΥΣΤΕΡΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ …
Αυτό
το εμπνεύστηκε από το γαλλικό ποίημα ( Paul
Valéry ) .
(
Υπάρχω λες κι ‘ ύστερα δεν υπάρχω ) , μια φράση με θετικό και αρνητικό στοιχείο
Θαρρώ  ότι η θάλασσα , αφήνει το βλέμμα σου να πάει μακριά
και η ψυχή λύνεται απ ‘τα δεσμά
της
, ο ποιητής δεν άφησε να συμβεί αυτό …
ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΥΨΩΜΕΝΗ ΣΗΜΑΙΑ .
ΙΣΩΣ
ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΟΜΑΡΧΗΣ
Αυτό
αναφέρεται σε επιστολή – 22 Ιουνίου προς τον ξάδελφό του , ας δούμε τι έγραφε …
Απόψε το βαπόρι ήρθε σημαιοστολισμένο ,
μέγας θόρυβος στην νομαρχία με το ερώτημα
ποιος
ήταν μέσα … Ήταν ο νομάρχης ;
Επιτελους τωρα εξακριβώθει , ότι στο πλοίο επέβαινε
ο
σεβασμιότατος Ιωαννίνων ( την ευχή του να ‘ χεις ) και μετά πέσαμε πάλι στην
νάρκη μας .
                                                                                                                                                      
                                ( 23 )

Η
ερμηνεία σε αυτό το δίστιχο είναι αληθές , αλλά δεν είναι πλήρης …


Στην
φωτογραφία είναι το καράβι (ΓΛΑΡΟΣ ) , με το οποίο  ήρθε στην Πρέβεζα ο Καρυωτάκης  και
στο
ίδιο αναφέρεται για τον νομάρχη …
Ο
Καρυωτάκης εδώ , με πολύ έξυπνο τρόπο σατιρίζει δυο θέματα , στο πρώτο
ειρωνεύεται τον
νομάρχη
με την λέξη ( ΚΥΡΙΟΣ ) , το θεωρεί ντροπή να έρχεται ο νομάρχης με υψωμένη
σημαία …
Γνωρίζουμε
ότι είχε έρθει σε ρήξη μαζί του , όσο αφορά στο θέμα ( διανομής αγροτεμαχίων
των
μικρασιατικών
…)
Αναφέρει
το πλοίο , για να φανερώσει και να μεγαλοποιήσει την (εξορία του ) , διότι το
1928 δεν
υπήρχε
τότε οδική σύνδεση της Πρέβεζας  και ήταν
μόνο το πλοίο Γλάρος  , που ξεκινούσε από
τον
Πειραιά και έφτανε στην Πρέβεζα σε 24 ώρες .
ΑΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ , ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
ΕΝΑΣ ΠΕΘΑΙΝΕ ΑΠΟ ΑΗΔΙΑ …
ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΘΛΙΜΜΕΝΟΙ ΜΕ ΣΕΜΝΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ
ΘΑ
ΔΙΑΣΚΕΔΑΖΑΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ .
Πολύ
τολμηρή και πρωτότυπη σάτιρα για το 1928 , αλλά αυτή ήταν κομμένη και ραμμένη στα
μέτρα
της
κοινωνικής τάξης του ποιητή και όχι για τους απλούς κατοίκους της επαρχίας …
                                                                                                                                                                                  
   ( 24 )
Οι
επαρχιώτες από ανέκαθεν , σέβονταν και υμνούσαν τα αγαπημένα τους πρόσωπα που
έχαναν
και
γνώριζαν πολύ καλά , ότι ο νεκρός πεθαίνει μόνο όταν τον ξεχνούμε …
ΜΟΝΟ
ΕΤΣΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΩ , ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΠΡΕΒΕΖΑ …

– < > – –
Επιτέλους
φτάνω στο τέλος του γραπτού μου , χρειάστηκαν αρκετές ημέρες στην αναγνωστική
ερεύνα
, αλλά και για την γραφή του …
Δεν
αναφέρθηκα καθόλου στην καλλιτεχνική πορεία του ποιητή , αυτή είναι αρκετά γνωστή
μέσα
από
την ποιητική του συλλογή !
Προσπάθησα
να συλλέξω σημαντικά αποσπάσματα , για να έχω μια πλήρη εικόνα για τον ποιητή
Κώστα
Καρυωτάκη και με την ιδιότητα του αναγνώστη να τοποθετηθώ …
Έγραψα
και στην αρχή , ότι αρκετοί βιογράφοι πλάθουν τους δικούς τους θεούς και
προτρέπουν
τον
αναγνώστη να τους προσκυνήσει .
Τελικά
το συμπέρασμα μου είναι , ότι ο Κώστας Καρυωτάκης  ήταν ένας μεγάλος ποιητής , με πλήρη
δραστηριότητα
στον συνδικαλισμό και με πολυτάραχη ερωτική ζωή …
Δεν
είμαι αντικαρυωτακιστής και αυτό , νομίζω πως το πιστοποιεί η καλή ανάγνωσή σας
, θαρρώ
ότι
όπου με χρειάστηκε ο ποιητής να είμαι κοντά του , ήμουν !
Χρόνια
τώρα υπάρχει το ερώτημα  :
Ο
Καρυωτάκης , διαφήμισε η δυσφήμησε τον τόπο ;
H γνώμη
μου είναι, ότι η περιγραφή του για την πόλη , με αλλεπάλληλες αψυχολόγητες επιστολές
, δημιούργησαν την εντύπωση , ότι Πρέβεζα σημαίνει θάνατος …
Ευτυχώς
για την πόλη , που ο ποιητής (αναγκάστηκε ) να γράψει επιθανάτια επιστολή και με
αυτή
καταρρέουν
όλα τα λεγόμενά του για την Πρέβεζα …
Τρομάζω
να σκεφτώ , τι θα γινόταν αν δεν υπήρχε αυτή η επιστολή , όλοι θα ξεσπούσαν
ακόμη πιο
πολύ
σε μια πόλη , που είχε την ατυχία να γράψει τον επίλογο της ζωής του ο
Καρυωτάκης .
Φτάνω
πλέον στο τελευταίο μου σχόλιο , ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης με τα ( αχαλίνωτα
) πάθη
του
, συντόμευσε την ζωή του και με την συνδικαλιστική του δραστηριότητα , ( προκάλεσε
) την
χαριστική
βολή της , η Πρέβεζα δεν συνέβαλε σε αυτό , άλλοι πάτησαν την σκανδάλη .
Γνωρίζω
πως το γραπτό μου θα προκαλέσει αρκετούς …
Σεβαστή
η άποψη τους , μα θα πρέπει να σεβαστούν και αυτοί το τίτλο του γραπτού μου , που
είναι :
ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΜΑΙ
ΣΑΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ …




Σχολιάστε εδώ

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.

Παρόμοια άρθρα