Για τον Πατέρα μου…
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους για την ειλικρινή συμπαράστασή σας στην ξαφνική απώλεια του πατέρα μου Μάκη Μαρκή.
Πέρα από την οδύνη και το πένθος που προκαλεί μια τέτοια απώλεια, πιστεύω πως θα πρέπει να μακαρίζουμε το Μάκη, γιατί έζησε μια γεμάτη και χαρούμενη ζωή –όχι χωρίς αντιξοότητες και δυσκολίες αλλά χωρίς μιζέρια- και του έλαχε ένας ευτυχισμένος θάνατος ανάμεσα στη γυναίκα του και στους φίλους του, στο αγαπημένο του βραδινό στέκι τα τελευταία χρόνια, το καφενεδάκι του Σήφη στο Πυροβολικό.
Γνώριζα καλά, αλλά τώρα αντιλήφθηκα ακόμα περισσότερο από τα σχόλια σας και τα λόγια σας, ότι ο πατέρας μου υπήρξε το χνάρι μιας ολόκληρης εποχής στην Πρέβεζα, μιας εποχής που δεν υπάρχει πια και μαζί της χάνονται και οι τελευταίοι άνθρωποι που τη χαρακτήρισαν
Ο Μάκης -αν και απόφοιτος δημοτικού μόνο-, είχε μια σπάνια κοινωνική μόρφωση, μια φυσική ευγένεια και μια τέτοια φιλοσοφημένη στάση για τη ζωή, που πολλοί από μας τους «γραμματιζούμενους» δεν καταφέρνουμε καν να αφουγκραστούμε.
Τον χαρακτήριζε η καλοσύνη, το αίσθημα της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ανιδιοτελούς προσφοράς προς τους φίλους του αλλά το συνάνθρωπό του εν γένει , η παντελής έλλειψη πονηριάς και υστεροβουλίας, η κοινοκτημοσύνη και η αλληλεγγύη, ο σεβασμός στον άνθρωπο, η παροιμιώδης αφηρημάδα του, το έμπρακτο ενδιαφέρον του για τους ηλικιωμένους και τα παιδιά, το χιούμορ και η πλάκα, η αγάπη του για τα ζώα, το πάθος του για την ΑΕΚ, και η λατρεία για όλα αυτά που αρέσουν σ’ έναν ερωτευμένο με τη ζωή άνθρωπο, δηλαδή τους φίλους και τις παρέες, τη μουσική, το χορό, το μερακλίδικο φαγητό, τα λουλούδια και τα δέντρα. Τέλος, η αμέριστη αγάπη και αφοσίωση στη σύντροφο της ζωής του την Αφροδίτη, σ εμένα το γιό του, στη νύφη του Άννα, που πάντα ένιωθε κόρη του, και στον εγγονό του Γεράσιμο.
Η γενιά του πατέρα μου μεγάλωσε στον πόλεμο και τη φτώχια, μα έζησε και ωραίες εποχές που τις χαρακτήριζαν ακόμα αξίες όπως η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός στη φιλία και η ανοιχτή καρδιά. Μαζί με τους ανθρώπους της γενιάς αυτής χάνεται κι ολόκληρη η εποχή, αλλά ας αισθανθούμε έστω και λίγο ευλογημένοι όσοι τη ζήσαμε και μας ανάθρεψε, και ίσως αυτή να ‘ναι και η αληθινή μας κληρονομιά από τους πατεράδες μας.
Ας μας ισκιώσει όλους στις δύσκολες εποχές που ζούμε η καλή του αύρα κι ας μας συνοδεύει η καλή του ανάμνηση.
Σας ευχαριστώ ξανά όλους και τον καθένα ξεχωριστά.
