Δευτέρα, 23/06/2025 | 17:34

Πρέβεζα τζαζ φεστιβάλ-Του Σπύρου Σίσκα

175 Προβολές
Σπύρος Πλέουρας | 13/05/2025, 9:39 πμ | 0 σχόλια

Ατροφικός εαυτός του Ρωμιού πού αδυνατεί
να προχωρήσει στην ψυχική του ανασυγκρότηση
καθηλωμένος σε μια παραδοσιοκρατία.
Ελλάδα, πέτρα ασάλευτη.

Σ.Ρ. Πλησιάζουν οι μέρες που η Πρέβεζα θα οργανώσει για 23¨¨ συνεχόμενη χρονιά
το φεστιβάλ τζαζ μουσικής (ξεπερνώντας προσδοκίες και προβλέψεις για την βιωσιμότητά του), φιλοξενώντας μουσικά γκρούπ απ;oτήν Ελλάδα και την Ευρώπη,ένα φεστιβάλ πού το έχει αγκαλιάσει ένα μεγάλο κομμάτι της πόλης, ενώ νέες ηλικίες προστίθενται όλα αυτά τα χρόνια δίνοντας το απαραίτητο οξυγόνο στον θεσμό.
Ετσι έχει δημιουργηθεί μία παράδοση πολιτισμού (μουσικής κυρίως) από ανθρώπους πού διψούσαν να συνομιλήσουν και να συνδιαλλαγούν με μουσικές
φόρμες έξω καί πέρα από την ξενοφοβική παραδοσιοκρατία.
Παράδοση πού ξεκινά γιά να αναφέρω ενδεικτικά από το μακρινό ΄60 με ροκ μπάντες (kidnappers) με ροκ συναυλίες μέσα στην χούντα (σινε Ακταίον),
με τζαζ συναυλίες το ΄80 (διημερο τζαζ στο Ωδείο της Νικόπολης, με τους Ούγγρους αδελφούς Lakatos και Μηνά Αλεξιάδη) με swing messengers στην Θεοφάνειο, Bakti jazz quintet στην Οαση, διημερο ροκ στην Κυανή Ακτή, με κορυφαία εκδήλωση το διήμερο στο Ακτιο και μεγάλες μουσικές συναυλίες που συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας με Eric Burdon, Stranglers,Buena Vista, Αγγελάκας,Σαββόπουλος, και άλλοι πολλοί και σπουδαίοι, εκδηλώσεις πού προκαλούν έκπληξη λαμβάνοντας υπ΄ oψιν την γεωγραφική θέση καί την πληθυσμιακή κατάσταση της πόλης όπως και την γενικότερη πολιτιστική κατάσταση της χώρας.
Είναι αυτό το κομμάτι της πόλης πού φωνάζει σε πολιτικά κόμματα και πολιτιστικούς φορείς να βγούν από την εθνική τους αυταρέσκεια και να επαναπροσδιορίσουν την σχέση τους με τον λαϊκό πολιτισμό και να αντιληφθούν ότι παράδοση χωρίς επαναστατικότητα είναι απολίθωμα, και όπως έλεγε ο Χατζιδάκης ¨¨καλές είναι οι ρίζες αλλά πρέπει να βγάζουν κλαριά¨΄
Η Πρέβεζα οσονούπω θα βάλει πάλι τα ΄΄καλά¨΄ της για να γίνει πάλι μιά κοοσμοπολίτισσα πού θα κοιτάξει πάλι προς την θάλασσα, χωρίς φόβο,
με δίψα για καινούργιους αυτοσχεδιασμούς, σε ένα άλλο είδος
συντονισμού και εσωτερικής ακρόασης και μιά σχέση βαθύτερης και ουσιαστικότερης επαφής με αυτό που συμβαίνει πέρα απο τα συνορά της.
Για να μας κάνει πάλι χαρούμενους.

ΥΓ Θενκς κ¨Μήτσιε!
Ευχαριστούμε Γιώργο

 

 

Σχολιάστε εδώ

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.

Παρόμοια άρθρα