Από τη Γεωργία Χριστίνα Κανελλοπούλου, Ψυχολόγο – Οικογενειακή Σύμβουλο
Και ξαφνικά προσγειώνεσαι στην ενήλικη ζωή, έχοντας μαζί σου μία αποσκευή. Είναι αυτή η αποσκευή που κουβαλάς από τότε που θυμάσαι τον εαυτό σου. Τι περιέχει αυτή; Όνειρα, στόχους, προσδοκίες, γνώσεις, ικανότητες, επιτυχίες, απογοητεύσεις, φόβους, επιδοκιμασίες, επικριτικές φωνές και άλλα πολλά. Για να γεμίσει αυτή η αποσκευή, χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια, αρκετές καταστάσεις. Έφτασες να είσαι από μικρό παιδί, έφηβος και από έφηβος τώρα ενήλικας. Και τρομάζεις, τρομάζεις πολύ γιατί κάπου εκεί στην εφηβεία νόμιζες πως ξεκαθάρισες την βαλίτσα σου, πέταξες όσα δεν ήθελες και κράτησες αυτά που σε ικανοποιούσαν. Είσαι, όμως σίγουρος ότι κράτησες τα σωστά; Άφησες χώρο στη βαλίτσα για νέα πράγματα, στόχους, εμπειρίες, συναισθήματα; Πέταξες όλα εκείνα που δεν θα χρειαστείς;
ΣΕ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ, ΗΤΑΝ ΠΑΡΟΝΤΕΣ Η ΚΑΙ ΑΠΟΝΤΕΣ ΔΥΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ, ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΟΥ.
Ήταν αυτοί που πάσχιζαν με έμμεσο ή άμεσο τρόπο να σου γεμίσουν ή να σου αδειάσουν την βαλίτσα από ό,τι αυτοί θεωρούσαν περιττό. Ήταν αυτοί που σε επιβράβευαν σε μία επιτυχία σου, γεμίζοντας με αυτοεκτίμηση την αποσκευή ή αυτοί που προσδοκούσαν πολλά από σένα, δημιουργώντας χώρο για φόβους και ενοχές. Ήταν αυτοί που σου κρατούσαν το χέρι, που σε συμβούλευαν στις εύκολές και δύσκολες στιγμές. Αυτοί που τελικά κάποιες φορές για όσα επέλεξες ή δεν επέλεξες θα αναφωνήσουν “Είδες που στα έλεγα εγώ;”.
Υπάρχουν, όμως και εκείνοι οι ενήλικες που θα ήθελαν να είχαν γεμίσει τις βαλίτσες τους με άλλες αλήθειες, αυτές που ξέχασαν να τους πουν οι γονείς τους, αυτές που ούτε οι ίδιοι οι γονείς γνώριζαν ή ασυνείδητα έκρυψαν. Στην ερώτηση “Τι θα ήθελες να σου έχουν πει οι γονείς σου για τη ζωή που δεν σου το είπαν;”, οι απαντήσεις ποικίλλουν, είναι μοναδικές και όλους κάπου μας αγγίζουν. Τι απαντήσατε εσείς σε αυτή την ερώτηση;
Η ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΗ, ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ.
“Ότι υπάρχουν φοβίες, που αν δε τις ζήσω, δε μπορώ να φανταστώ καν ότι υπάρχουν! Ότι η ζωή είναι σκληρή, πολύ σκληρή και μόνο όταν το συνειδητοποιήσει κανείς αυτό.. Παύει να είναι”
“Ότι οι άνθρωποι δε θα σου φερθούν πάντα το ίδιο καλά με εσένα..”
“Ότι η ζωή δε θα σε ανταμείψει υποχρεωτικά, επειδή είσαι καλό παιδί!”
“Το ότι ο κόσμος είναι απαθής και ζει κλεισμένος μέσα στο ψέμα του”
“Ό,τι ο κόσμος που μας περιτριγυρίζει είναι και κακός τελικά…..!!!!!”
Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌΤΕΡΟ ΟΠΛΟ ΣΟΥ. ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΣΟΥ, ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΔΕΧΕΣΑΙ, ΝΑ ΣΕ ΘΑΜΑΥΜΑΖΕΙΣ.
“Το να εμπιστεύεσαι και να πιστεύεις στον εαυτό σου….”
“Ζήσε παιδί μου τη ζωή σου και ας φας τα μούτρα σου! Η ζωή είναι γεμάτη υπέροχη μαθήματα και εμείς θα είμαστε μαζί σου σε αυτά. :)”
“Να κοιτάζουμε να είμαστε πρώτα εμείς ευτυχισμένοι για να μπορούμε να την προσφέρουμε στους άλλους.”
“Δεν χρειάζεται να υποδύεσαι τον τέλειο άνθρωπο. Όταν κάνεις λάθος, παραδέξου το, δεν είναι ντροπή. Αυτοσαρκάσου, αποδέξου τις αδυναμίες σου και πάντα να προσπαθείς να βελτιώνεσαι.”
“Δεν υπάρχουν πρέπει στη ζωή. Ζήσε τη ζωή σου όπως εσύ τη θες .Άδραξε κάθε στιγμή και κάθε ευκαιρία.”
“Nα αγαπώ και να προσέχω πρώτα από όλους τον εαυτό μου , να χαρώ την ζωή μου ό,σο είμαι νέα, να διεκδικώ τα θέλω μου , να εκφράζω τα συναισθήματά μου …….πολλά θα ήθελα να μου έχουν πει , μα περισσότερα να μην έχουν κάνει !!!!”
“Να έχεις πάντα φωνή και άποψη. Να βγαίνεις μπροστά να την λες. Αξίζεις. Να το διεκδικείς.”
“Ότι δεν χρειάζεται «να είσαι πάντα η καλύτερη » και να μη φοβάμαι να αποτύχω. Αντιθέτως να χαίρομαι και να παίρνω δύναμη από κάθε αποτυχία που βιώνω αφού αυτή θα με οδηγήσει στην αυτοβελτίωση. Επίσης, δεν έχει σημασία τι έγινες ή θα γίνεις στη ζωή σου, αλλά η προσπάθεια του να γίνεις κάτι. ☺️(εντάξει το δεύτερο μου το είχαν πει αλλά θα ήθελα να το ακούω πιο συχνά)”
“Οι δικές σου ανάγκες ως προτεραιότητα δεν είναι εγωισμός” (..το κατάφερα ομως χάθηκε χρόνος) 😉”
3. ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΗΡΩΕΣ, ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ, ΚΑΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ, ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΝΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΙ.
“Πως είναι κ αυτοί άνθρωποι !!”
“Οι γονείς μας κάναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν. Πολλές φορές αυτό μπορεί να ήταν πολύ λίγο για εμάς. Όμως χρειάζεται πάντα να κοιτάμε πως μεγάλωσαν οι ίδιοι και τι έζησαν εκείνοι ως παιδιά. Θα ήθελα να μου είχαν πει ότι ο κόσμος είναι Παραδεισένιος και ότι όταν αποδέχεσαι και αγαπάς τον εαυτό σου, εκπέμπεις απέραντη αγάπη και αυτό μόνο θα συναντάς στο δρόμο σου! Δεν το ήξεραν όμως. Έτσι τους το μαθαίνω τώρα εγώ!”
“Να ήτανε ειλικρινείς σε όλα τα στάδια τις ζωής μού χωρίς να με προστατεύουν πάντοτε για το τί θα δω η τι θα ακούσω Επίσης να με αφήνανε να κάνω λάθη.”
4. ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ. Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ.
“Να μην επωμιστώ αυτό που ενδεχομένως επωμίστηκαν από τους δικούς τους. Να γίνω άνθρωπος εντελώς διαφορετικός από εκείνους όσων αφορά τα λάθη τους κ να μην επιτρέψω στα παιδιά μου αύριο να συμπεριφέρονται σε μένα όπως εγώ σε εκείνους τώρα.
Το κλειδί της επιτυχίας είναι φυσικά να μη γίνω εγώ σαν αυτούς για να μην επιβαρύνω τα παιδιά μου.”
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΗ, ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΟΜΟΡΦΗ. ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΧΡΗΜΑ, ΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΤΟ ΣΕΞ, ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΕ ΧΑΛΑΡΗ ΜΑΤΙΑ.
“Χαλαρά , γιατί η ζωή είναι λίγη και η καλή ζωή ακόμα πιο λίγη!!”
“Τίποτα δεν είναι δεδομένο”
“Τiς αλήθειες της”
Οι γονείς τελικά πολλά σου είπαν πολλά δεν σου είπαν, πολλά ανακάλυψες μόνος σου, πολλά θα μάθεις στη συνέχεια της ενήλικης ζωής σου. Μήπως ήρθε η στιγμή να αναλογιστείς και την αντίθετη ερώτηση “Τι εσύ δεν έχεις πει ποτέ στους γονείς σου που θα ήθελες να τους πεις;”
Εύχομαι το δικό σου ταξίδι στην ενηλικίωση να είναι μαγικό, μοναδικό, να σε φέρει πιο κοντά στις αλήθειες σου, να σε κάνει να αγαπήσεις και να αγαπηθείς. Να πιστέψεις σε σένα. Να συγχωρήσεις τους γονείς σου. Μα πάνω απ’ όλα να συγχωρήσεις τον εαυτό σου. Το αξίζεις!
Πηγή: The Psy Trap