Παρασκευή, 29/03/2024 | 07:28

Πρέβεζα: Θαλάσσιες μεταφορές τις δεκαετίες 50-60-του Χαράλαμπου Γκανάλα

1417 Προβολές
Σπύρος Πλέουρας | 02/09/2022, 4:50 μμ | 0 σχόλια

Θαλάσσιες Μεταφορές

Στην περιοχή Αμβρακικού κόλπου και κοντά σε αυτόν.

Βλέποντας στην ταχύτητα σήμερα της επικοινωνίας,
της μεταφοράς προσώπων και υλικών στο σήμερα μου
ήρθε η σκέψη στο κοντινό παρελθόν και συγκεκριμένα
στις θαλάσσιες μεταφορές που εξυπηρετούσαν όσους
ζούσαν γύρο από τον Αμβρακικό και κοντά σε αυτόν.
Προ εξήντα ετών που θυμάμαι δεκαετία 1950-1960
υπήρχε μεταφορά για τις διάφορες ανάγκες μέσω του
Αμβρακικού με μαούνες ή καΐκια.
Η Πρέβεζα σαν μεγαλύτερη πόλη της περιοχής και
λιμάνι ταυτόχρονα ανέπτυξε θαλάσσιες γραμμές
μεταφοράς με Λευκάδα – Βόνιτσα και Κορωνησία.
Από πότε ξεκίνησαν όλα αυτά δεν γνωρίζω και πιο
παλιούς από μένα που ρώτησα δεν ήξεραν.
Κάθε λιμάνι είχε μία γραμμή ανταπόκρισης με την
Πρέβεζα.
Έτσι για την Λευκάδα ήταν ένα επιβατικό καΐκι
«βενζίνα» έτσι τα ονόμαζαν όλα τα επιβατικά οι τότε
κάτοικοι.
Το ίσιο άλλο καΐκι «βενζίνα» για Βόνιτσα και
Κορωνησία.
Η διάρκεια διαδρομής ήταν περίπου γύρω στο 1960
μία και μισή ώρα «ενενήντα λεπτά».

Ξεκινούσαν από τα μικρά λιμάνια με προορισμό την
Πρέβεζα στις 8 ο και μετέφεραν πρόσωπα και εφόδια και
πράγματα μικρού βάρους (για Νοσοκομείο – γιατρούς –
εμπορικές συναλλαγές μέχρι νύφες και γαμπρούς
αντίστοιχα).
Αυτά τα μικρά επιβατικά δεν μπορούσαν να
μεταφέρουν ογκώδη και βαριά πράγματα. Για αυτά
υπήρχαν άλλα καΐκια, θα το αναφέρουμε πιο κάτω.
Η αναχώρηση από Πρέβεζα για την επιστροφή ήταν
στις 12.30 έμπροσθεν της σημερινής καφετέριας
ΖΟΓΚΑΡΗ.
Όπως γίνεται αντιληπτό ο ταξιδιώτης είχε μόνο τρεις
(3) ώρες για να τελειώσει τις υποχρεώσεις του και να
προλάβει την «ΒΕΝΖΙΝΑ» για την επιστροφή.
Αν δεν προλάβαινε τότε δυστυχώς ήταν
υποχρεωμένος να περιμένει την επόμενη ημέρα 12.30
για να γυρίσει στο τόπο του.
Αυτό ίσως ήταν το λιγότερο διότι το δρομολόγιο
γινόταν ασχέτως «ΚΑΙΡΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ» κρύο – βροχή
και φουρτούνας και όπως γίνεται αντιληπτό υπήρχε
ταλαιπωρία και ΚΙΝΔΥΝΟΣ.
Ευτυχώς από ότι γνωρίζω δεν σημειώθηκε κανένα
ναυτικό ατύχημα στη διάρκεια όλων των ετών
μεταφοράς.
Στο τέλος της δεκαετίας του 1950 διακόπη η
ανταπόκριση από και προς ΚΟΡΩΝΗΣΙΑ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι τον ΙΟΥΝΙΟ του 1963
γυρίστηκε η Ελληνική ταινία «ΑΜΟΚ» σκηνοθεσία
Ντίνου Δημόπουλου και ηθοποιούς ZOΡΑΝ ΤΣΑΠΕΛΗ –
ΣΠΥΡΟ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ – ΦΛΩΡΕΤΑ ΖΑΝΝΑ – ΖΕΤΑ
ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ – ΝΙΚΗ ΤΡΙΑΝΤΑ – ΦΥΛΙΔΗ και άλλους στην
ΚΟΡΩΝΗΣΙΑ και συγκεκριμένα στο νησί ΒΟΥΒΑΛΑ ως
επίσης και στα ιβάρια (ιχθυοτροφεία στις εκβολές του
ΛΟΥΡΟΥ ποταμού. Η μεταφορά ηθοποιών και υλικών
για την παραγωγή της ταινίας έγινε με καΐκι, από
ΠΡΕΒΕΖΑ – ΚΟΡΩΝΗΣΙΑ και αντιστρόφως οπότε ήταν
αναγκαίο.
Εκείνα τα χρόνια υπήρχε ταυτόχρονα και η θαλάσσια
διαδρομή από ΠΕΙΡΑΙΑ προς ΙΤΑΛΙΑ με σταθμό
ανταπόκρισης και στη ΠΡΕΒΕΖΑ.
Μετά τα δρομολόγια αυτά έγινε η μεταφορά του
μεγάλου μεταναστευτικού κύματος ΕΛΛΗΝΩΝ ιδιαίτερα
ΗΠΕΙΡΟΥ προς ΓΕΡΜΑΝΙΑ – ΒΕΛΓΙΟ αρχές της δεκαετίας
του 1960.
Όταν όμως η μεταφορά ήταν για ογκώδη και
ταυτόχρονα βαριά εμπορεύματα τότε αυτήν την
απαίτηση την εκτελούσαν αλλού είδους πλεούμενα.
Οι ΜΑΟΥΝΕΣ Κ΄ ΚΑΪΚΙΑ εμπορευμάτων μετέφεραν
εσπεριδοειδή – σιτηρά – λαχανικά – φρούτα μέχρι και
αιγοπρόβατα από το λιμάνι της Βόνιτσας προς το λιμάνι
της ΣΑΛΑΩΡΑΣ, στα νότια Νομού Άρτας, και
αντιστρόφως.

Άλλο είδος μεταφοράς ήταν η πρώτη ύλη για
οικοδομικές εργασίες (χαλίκι – πέτρα).
Πήγαινε το καΐκι στο πλάι στην παραλία και από εκεί
οι εργαζόμενοι ανέσυραν από την ακτή πέτρες, τις
μετέφεραν στο καΐκι και από εκεί στη Πρέβεζα τις
ξεφόρτωναν στο χώρο που είναι η «café alila» σήμερα.
Αντίστοιχα το χαλίκι για την κατασκευή
τσιμεντοκονιάματος το έπαιρναν από τις ακτές και με
τον τσίγκινο ντενεκέ (αυτόν τον χρησιμοποιούμε για την
μεταφορά τυριού –λαδιού σήμερα) το μετέφεραν στο
καΐκι βάρος συνολικό γύρω στα 30.000 κιλά συνολικά.
Διάρκεια όλης της εργασίας 6-7 ώρες (μεταφορά
δρομολογίων φόρτωση – εκφόρτωση) . Τα είδη
χαλικιού ήταν τρία (3).
Το χοντρό από τις νότιες ακτές Αμβρακικού (Ακτές
ΧΑΛΙΚΙ – ΣΠΑΡΤΟ- Κ’ ΤΡΙΑ ΑΔΈΛΦΙΑ).
Το άσπρο το οποίο το έπαιρναν από τις βόρειες ακτές
της ΛΕΥΚΑΔΟΣ (σημερινή ακτή ΓΥΡΑ).
Και το Μαύρο από την παραλία Μονολιθίου Μύτικα
Πρέβεζας.
Μεταφορείς με τα καΐκια που έκαναν αυτή την
εργασία ήταν οι Γκανάλας Σπύρ. Ντερμάρης Σωτηρ.
Αφοί Βρεττού κ’ Γιώτης Χαρίδημος.
Από την ακτή σήμερα «café alila» τα υλικά τα
μετέφεραν με άμαξες ιπποκινητές (άλογα) και το
άφηναν στις υποψήφιες οικοδομές προς ανέγερση.

Εκεί οι οικοδόμοι το χρησιμοποιούσαν ως πρώτη ύλη
τσιμεντοκονίαμα. Αυτοί οι μεταφορείς ήταν οι
Αλφαντάκης Απόστ. Δράκος Κωνστ.- Θαλασσινός Σωκρ.
– Καραστάθης Μιχ- Κολιαδήμας Βασιλ.
Με την έναρξη νταμαριού του Αγίου Θωμά αρχές
δεκαετίας 1960 όλα αυτά έλαβαν τέλος και αυτά τα
επαγγέλματα σιγά σιγά πήραν την κατηφόρα και
τελείωσαν.
Όμως εκείνη την εποχή ήρθαν τα πάνω κάτω με την
έναρξη της πορθμειακής γραμμής ΑΚΤΙΟΥ – ΠΡΕΒΕΖΑΣ
διάρκεια ταξιδιού 10’ (δέκα λεπτών) με πρώτο ferry
boat η ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗ και μετά ακολούθησαν το
ΜΙΧΑΛΑΚΗΣ , ΘΩΜΑΣ και άλλα.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την διακοπή των
θαλάσσιων συγκοινωνιών διότι δρομολογήθηκαν
γραμμές ΚΤΕΛ από ΑΚΤΙΟ προς ΒΟΝΙΤΣΑ και ΑΚΤΙΟ προς
ΛΕΥΚΑΔΑ και αντιστρόφως (διάρκεια ταξιδιού 30’
λεπτά) με (4) τέσσερα δρομολόγια ημερησίως.
Αυτό το σύστημα επικοινωνίας μεταφοράς υλικών –
ανθρώπων δεν κράτησε πάρα πολύ διότι το 2002 έγιναν
τα πάνω κάτω με την διάνοιξη του υπόγειου τούνελ
(σήραγγας) ΑΚΤΙΟΥ – ΠΡΕΒΕΖΑΣ. Με μιας τα ferry boat
διέκοψαν την λειτουργεία τους οι εργαζόμενοι έμειναν
άνεργοι αλλά από την άλλη η μεταφορά ανθρώπων και
υλικών έγινε παιχνίδι, εύκολα γρήγορα και
ασφαλέστερα.

Όλα τα παραπάνω έρχονται να επιβεβαιώσουν το
ρητό που λέει :
Στον πλανήτη ΓΗ ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΤΙΠΟΤΕ

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ.
Από εμένα έτσι απλά

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ (ΜΠΑΜΠΗΣ ) ΓΚΑΝΑΛΑΣ

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2022
ΠΡΕΒΕΖΑ

Φωτό: Γ.Α.Κ. Πρέβεζας

Σχολιάστε εδώ

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.

Παρόμοια άρθρα