Ο μήνας που ενώνει την άνοιξη με το καλοκαίρι, η εποχή που σε προδιαθέτει για όλα όσα έρχονται το αθάνατο, ενίοτε και θεότρελο ελληνικό καλοκαιράκι.
Ο ΓαΜάης που τραγουδά η Μάρω και πάντα αυτή η εποχή του χρόνου για μια περιοχή σαν τη δική μας, είναι πάντα ιδιαίτερη, πάντα ξεχωριστή.
Αν και στο ξεκίνημα υπάρχει αυτή η συννεφιά (ή και βροχές κάπου) της Μεγάλης Παρασκευής, δεν είναι αυταπάτη ότι τα καλύτερα αυτού του μήνα είναι μπροστά μας.
Αυτό βέβαια που εγώ έχω πάθει είναι ότι κάνω λάθη κάθε μήνα του χρόνου κάθε… χρόνο ξανά. Τα γλυκά λάθη είναι αυτά που μας κρατάνε ζωντανούς και που δεν μετανιώνουμε γι’ αυτά.
Και νομίζω ότι τα μεγαλύτερα λάθη στη ζωή μου, τα έκανα σωστά… Εντάξει και τον χρόνο να γύριζα πίσω πάλι τα ίδια θα γίνονταν…
Στο “Χαμένη Άνοιξη” που είχα γράψει τους στίχους εκείνες της αλήστου μνήμης εποχές, σημείωνα “Μα κάποιο Μάη θα σε ξαναβρώ..” πέρασαν χρόνια από τότε και αμετανόητοι κυνηγάμε όνειρα που δεν παραδίνονται και δεν βάζουν στάλα νερό στο κρασί τους.
Κι ας το σύμπαν σερβίρει φόβους για τον Κορονοϊό , πολέμους, ένδεια, πείνα.: “Ρε εμείς δεν πεθάναμε από έρωτα, από πείνα θα πεθάνουμε;”
Μάϊος ωραίος μήνας και καλό μήνα σε όλους και σε όλες εύχομαι μέσα από την καρδιά μου. Ο Κορονοϊός φεύγει, η αγάπη έρχεται και γενικά εκείνο το ξεσάλωμα εκείνων των εποχών. Η ερωτική μας αναρχία που έλεγε ένας αγαπημένος και σε εποχές που είμασταν και λίγο Βουαγιού και Φλανέρ, αλλά όσο και να βελτιωνόμαστε – κι αυτό είναι κατάκτηση- εννοώ σε επίπεδο συμπεριφορών και χαρακτήρα, υπάρχει πάντα εκείνη η τρέλα, που δεν μας αφήνει να ησυχάσουμε ούτε καν “Τα ήσυχα βράδια” κι ας παίζει το τραγούδι της ερήμου…
Ναι γιατί δεν γίνεται να έχουν περάσει κοντά δύο δεκαετίες και να συνεχίζεις να χαρίζεις τα δώρα σου και μία και δεύτερη και τρίτη φορά, κάτι γίνεται στο μυαλό σου και στον οργανισμό σου. Η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή, γι’ αυτό μην καταπιέζεις τον ίδιο σου τον εαυτό.
Όσο έχουμε ακόμα αδρεναλίνη, νομίζω είμαστε στο σωστό δρόμο, άλλωστε “Don’t Grow up it’s a trap”. Είτε είναι Μάης είτε άλλος μήνας, υπάρχει τίμημα και για τις επιλογές και για το ρίσκο, αλλά δεν γίνεται να ζεις έξω και μακριά από τα πράγματα και τα σκηνικά που κάνουν τη ζωή νόστιμη και πικάντικη. Και πόσο τελικά αντέχεις να είναι τα πράγματα χλιαρά και χωρίς κάτι που να τα αναταράξει; Μιλάμε για ζωή, όχι απλά για επιβίωση…
Μάιος και στον ευλογημένο από τον Θεό και ευνοημένο από τη φύση τόπο μας, η φύση έχει αρχίσει να γιορτάζει κι ας είναι κόντρα ο καιρός στο ξεκίνημα. Εδώ όλους τους ανέμους είχαμε κόντρα και πάλι προχωρήσαμε, σε λίγες συννεφιές στην αρχή του Μάη θα κολλήσουμε;
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές μιας και δεν ετοιμάσαμε φέτος Μαγιάτικο στεφάνι, ετοιμάζουμε ένα μετάλλιο για έναν καλό φίλο, ο οποίος το αξίζει και με το παραπάνω.
Με… δόξα (ή λόξα;) και τιμή,
Αυτός ο Μάης να μας φέρει πίσω ότι στερηθήκαμε τους δύο προηγούμενους και να φέρει μόνο χαρές σε σας και τα αγαπημένα σας πρόσωπα.
Πολλές ευχές για ότι κι αν κάνετε σας εύχομαι μόνο τα καλύτερα.
Σπύρος Πλέουρας
