Η Εργατική Πρωτομαγιά, ο Μάης των εργατών. Διαχρονικό σύμβολο αγώνα για μια καλύτερη ζωή, μια ζωή με αξιοπρέπεια.
Γεγονότα με παγκόσμιες συνέπειες, όπως η πανδημία και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, υπενθυμίζουν με τραγικό τρόπο ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Τη στιγμή που η τεχνολογική εξέλιξη και η επιστήμη δίνουν τη δυνατότητα, ώστε η ανθρωπότητα για πρώτη φορά στην ιστορία, να βελτιώσει το επίπεδο διαβίωσης για όλους, ο δεδομένος συσχετισμός δύναμης είναι εις βάρος της εργασίας, με αποτέλεσμα τεράστιος πλούτος και δύναμη να συσσωρεύονται σε ελάχιστους, να οξύνονται οι κοινωνικές ανισότητες και ολοένα μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας να αισθάνεται ότι δεν τον εκφράζει η δεδομένη κοινωνική συγκρότηση. Έτσι η κρίση του καπιταλισμού μετατρέπεται σε κρίση δημοκρατίας, σε κρίση θεσμών.
Στη χώρα μας έχουμε επιπλέον τις νεοφιλελεύθερες εμμονές της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, η οποία μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια κατάργησε όλες τις φιλεργατικές ρυθμίσεις της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, απορύθμισε πλήρως το εργατικό δίκαιο, συρρικνώνοντας παράλληλα το κοινωνικό κράτος. Τη στιγμή που οι πολίτες βιώνουν ένα πρωτοφανές κύμα ακρίβειας παντού, που δεν φτάνει το μηνιαίο εισόδημα για να πληρωθεί ο λογαριασμός του ρεύματος και χιλιάδες νοικοκυριά αντιμετωπίζουν ξανά με απελπισία, όπως στις εποχές των μνημονίων, το δίλημμα, αν θα πληρώσουν τους λογαριασμούς ή θα αγοράσουν τα προς το ζην, η κυβέρνηση Μητσοτάκη διορίζει τα παιδιά της, τακτοποιεί τους φίλους της, δίνει μπόνους στα golden boys, για να ακριβαίνουν κι άλλο το ρεύμα και να κάνουν πλιάτσικο στη δημόσια περιουσία.
Η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία με την αυτοσυνειδησία που συνδιαμόρφωσε η εξέγερση των εργατών του Σικάγου, μια μέρα σαν κι αυτή πριν από εκατόν τριάντα έξι χρόνια, έχει μπροστά της το διακύβευμα να παλέψει με ενότητα και αλληλεγγύη απέναντι στο νεοφιλελεύθερο πισωγύρισμα. Να παλέψει ξανά για να δώσει νόημα στις έννοιες αξιοπρέπεια και προκοπή.
