Παρασκευή, 29/03/2024 | 15:54

Οι γιορτές, τα “γλυκά λάθη”,το Καρναβάλι και η Πίτσα που μας έκαψε… του Σπύρου Πλέουρα

790 Προβολές
Σπύρος Πλέουρας | 29/12/2021, 4:29 πμ | 0 σχόλια

Τέτοιες μέρες ήταν και τότε, Άγιες μέρες των Χριστουγέννων και λίγες μέρες πριν την πρωτοχρονιά. Ο Χρόνος και τότε έτρεχε και η η προσπάθεια ήταν να μην τον χάσεις και κυρίως όχι απλώς να μη χάσεις στιγμές, αλλά να τις αγκαλιάσεις σφιχτά. Όταν αμετανόητα βαδίζεις στους δρόμους που σε εξιτάρουν σε όλη την πορεία, η ζωή σου μοιάζει με .. Ντεζαβού!

Άλλες εποχές, άλλα μυαλά, σκέφτεσαι θέλοντας να δώσεις άλλοθι στον εαυτό σου για τα … γλυκά σου λάθη. Ήταν οι εποχές που το “Θέλω” δεν καταλάβαινε… Χριστό! Και το πρώτο άλλοθι που πήγες να δώσεις στον εαυτό σου πάει περίπατο γιατί και τον χρόνο να γύρναγες πίσω :” έλα μωρέ, πάλι τα ίδια θα γινόντουσαν.” Γιορτές ωραίες που μόλις έφταναν πλησίαζε και το Καρναβάλι που πήγαινε με όλα και ταίριαζε με όλα ή σχεδόν με  όλα, στην Πάτρα. Η ιδέα ήρθε από ένα πολύ καλό φίλο “θα πάμε και στην Πίτσα Παπαδοπούλου απόψε!” Okey! Μπαίνουμε σε ένα από τα πιο όμορφα Μπουζουκοειδή της Πάτρας, χαμός. Είχε και το “Τζάμπα καίει η λάμπα” η Πίτσα τότε, που είχε και λίγο Καρναβαλικό ρυθμό αλλά: “Τζάμπα καίει η λάμπα ρε φίλε; Είναι στίχος αυτός;”. Την ώρα που μπαίνουμε ακούγονταν το “Θα κάνω ότι μου αρέσει τελικά” και δώστου ζεμπεκιές και σαμπάνιες και λουλούδια και στροφές και δε συμμαζεύεται από το πλήθος. Τελειώνει το κομμάτι και ακούγεται η φωνή της Πίτσας  στην αρχή χωρίς μουσική: “Δε τα χορταίνω πια τα χάδια σου και δε μου φτάνουνε τα βράδια σου να σε χορτάσω.” “Πω πωω τι φωνάρα είναι αυτή” η πρώτη αντίδρασή μας και επειδή είναι και η φάση γενικού σκαναρίσματος στην καλλιτέχνιδα έρχεται και το συμπλήρωμα: “Και τι χειλάρες είναι αυτές!”.

 

 

Μετά από αυτό το  ψυχολογικό ντοπάρισμα, η βραδιά στα κλαμπς όταν μας είδαν από την υπόλοιπη παρέα, ήταν αλλιώτικη. “Τι έχουν πιεί αυτοί απόψε;” η ερώτηση. “Τους έκαψε η Πίτσα” η απάντηση! Ποιός Καίγεται απόψε και μύρισε η πόλη αγάπη; Κάπως έτσι, για να παραφράσουμε και τον Γιάννη!  Από τη Φάτνη και τον Χριστουγεννιάτικο στολισμό στην Πλατεία Γεωργίου, οι λίγες μέρες ξεκούρασης στην Πρέβεζα και μετά πλημμύριζε ο τόπος Χρώματα, Αποκριάτικα χρώματα.

Αυτές τις μέρες το πάγωμα από την επέλαση της omikron έχει εξαπλωθεί, σε όλα τα μήκη και πλάτη. κι όταν παγώνει η καρδιά, παγώνει και η σκέψη, αλλά και οι συμπεριφορές. Για τέτοια είμαστε; Αντίσταση μέχρι τέλους, μέχρι να νικήσουμε ενωμένοι αυτή τη σκληρή δοκιμασία που περνάμε τα τελευταία σχεδόν δύο χρόνια. Το μήνυμα πάντως το είχε δώσει έγκαιρα ο Σ. στη Σπηλιάδου, λίγο πριν το πρώτο Lock Down τον Μάρτη του 2020, όταν μετά από ένα μπουκάλι Τσίπουρο, φώναζε στην οδό Σπηλιάδου 1.30 τη νύχτα: “50-50 θα τον βρω και θα τον αντιμετωπίσω ή εγώ ή αυτός.” Εννοούσε τον κορονοϊό, όμως επειδή οι φωνές ήταν τέτοιες που ξύπνησαν κατοίκους της συγκεκριμένης οδού, την άλλη μέρα διατυπώθηκε από κάτοικο η απορία: “Ποιός ήταν αυτός που φώναζε χθες τη νύχτα, 50-50; Τι εννούσε;” Απορία μου, αμαρτία μου…

Κόντρα σε όλους τους ανέμους, τον εφιάλτη των αμέτρητων κρουσμάτων του κορονοϊού με την ελπίδα ότι αυτο που ζούμε είναι ένα κακό όνειρο και δεν θα αργήσει η στιγμή που θα ξυπνήσουμε, πορευόμαστε με προσοχή, χωρίς καμία χαλάρωση και έχουμε μάτια, αυτιά, μυαλό και καρδιά ορθάνοιχτα, γιατί ετοιμάζονται να μας την “πέσουν” από παντού με κάθε τρόπο. Όσοι με διαβάζετε χρόνια μέσα από τέτοια κείμενα, είτε από την έντυπη, είτε από τη Διαδικτυακή ΤΟΜΗ στην ενημέρωση, ξέρετε ότι δεν παρεκκλίνω από το μότο μου. Θετικές σκέψεις,  Θετική ενέργεια, Πίστη,  καμία υποχώρηση μπροστά στην ασχήμια και την αρνητικότητα και υπομονή! Εύχομαι η χρονιά με τα τρία δυάρια να είναι η χρονιά που θα αλλάξει τα πάντα προς το καλύτερο, χρόνια πολλά καλή χρονιά σε όλους και σε όλες! Φινάλε σε αυτό το editorial θα κάνω με Σπύρο Ποταμίτη: «Σπείρε αγάπη κι ας μη θερίσεις. Έτσι, για να μοσχοβολάει ο τόπος»

Σχολιάστε εδώ

Η διεύθυνση του email σας δεν θα δημοσιευθεί.

Παρόμοια άρθρα