Το Τμήμα ΓΑΚ Πρέβεζας εκφράζει τις θερμές του ευχαριστίες στην κα Μαρία Σολακάκη για τη δωρεά αρχειακού υλικού στην υπηρεσία μας και στον συμπολίτη μας κ. Δημήτριο Κατηνιώτη που μεσολάβησε για αυτήν.
Η κα Σολακάκη δώρισε στην υπηρεσία μας έγγραφα σχετικά με τον θείο της Γεώργιο Σολακάκη του Δημητρίου από το Ηράκλειο της Κρήτης (εικ.1) που υπήρξε ένα από τα θύματα της ανατίναξης και βύθισης του Ναρκαλιευτικού «Πηνειός», πλοίου του Βασιλικού Ναυτικού.
Όπως είναι γνωστό, στις 24 Οκτωβρίου 1945 το «Πηνειός» προσέκρουσε σε νάρκη ενώ εκτελούσε εκκαθάριση του ναρκοπεδίου στη θαλάσσια περιοχή της Πρέβεζας. Επρόκειτο για μια αποστολή που είχε μεγάλη σημασία και για την πόλη μας καθώς θα εξασφάλιζε την ασφάλεια και του λιμανιού της. Η βύθιση του ναρκαλιευτικού επέφερε το θάνατο 22 ανδρών, εκ των οποίων μόνο 5 περισυνελέγησαν και ετάφησαν στο νεκροταφείο της πόλης ενώ για τους υπόλοιπους το Ιόνιο πέλαγος αποτέλεσε τον υγρό τάφο τους. Τα θύματα τιμήθηκαν μετά θάνατον με τον Πολεμικό Σταυρό 3ης Τάξης ενώ στους συγγενείς τους απονεμήθηκαν πολεμικές συντάξεις. Η Πρέβεζα τίμησε τη μνήμη αυτών των ανδρών τόσο με μνημόσυνα (εικ. 2) όσο και με την κατασκευή το 1969 του γνωστού «Μνημείου του Ναύτη» στο οποίο αναγράφονται τα ονόματα των πεσόντων.
Οι ενδιαφερόμενοι για μια πιο αναλυτική παρουσίαση των γεγονότων μπορούν να ανατρέξουν στο σχετικό κατατοπιστικό άρθρο του κ. Δημητρίου Κατηνιώτη που δημοσιεύτηκε στα «Πρεβεζάνικα Χρονικά».
Η δωρήτρια φύλασσε ευλαβικά ως πολύτιμα κειμήλια και με σεβασμό στη μνήμη του θείου της τα λιγοστά τεκμήρια της ναυτικής θητείας αλλά και της απώλειας του έφεδρου δίοπου Γεωργίου Σολακάκη: μια ναυτική φανέλα, λιγοστές φωτογραφίες, δύο προσωπικές επιστολές του προς τους γονείς του, επίσημη αλληλογραφία και κυρίως το δίπλωμα απονομής του Πολεμικού Σταυρού που συνοδεύει το ίδιο το μετάλλιο (εικ.3).
Είναι ευνόητο ότι τα παραπάνω κειμήλια έχουν ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για την δωρήτρια η οποία μεγάλωσε και έζησε σε μια οικογένεια στην οποία, όπως μπορούμε να φανταστούμε, θα ήταν ανάμεικτη η τιμή και η περηφάνια για την θυσία του ήρωα, συνυφασμένη άλλωστε με την κρητική λεβεντιά, με τον αναπόφευκτο ανθρώπινο πόνο για την απώλεια του νεκρού γιου και αδελφού. Για αυτό και είναι διπλά αξιέπαινη η απόφασή της να αποχωριστεί τα κειμήλια της, όταν έκρινε ότι θα ήταν περισσότερο σημαντικό αυτά να φυλάσσονται στον τόπο θυσίας του θείου της και σε έναν δημόσιο φορέα της πόλης, αποτελώντας πλέον κτήμα της Πρέβεζας και όχι μόνο της οικογένειάς της. Δεν μπορούμε να περιγράψουμε τη συγκίνησή μας για την πράξη της, την τιμή που νιώθουμε για την εμπιστοσύνη της προς την υπηρεσία μας και τέλος το υψηλό αίσθημα ευθύνης που αναλαμβάνουμε αποδεχόμενοι μια τέτοια δωρεά. Για αυτό αρκούμαστε σε αυτήν την έκφραση ευχαριστηρίων.
Κλείνοντας, ευελπιστούμε να βρει μιμητές το παράδειγμα της κα Σολακάκη αλλά και του κ. Κατηνιώτη, ο οποίος πρώτος πληροφορήθηκε για την ύπαρξη αυτού του υλικού, στο πλαίσιο της έρευνάς του, και μεσολάβησε για τη δωρεά των κειμηλίων στην υπηρεσία μας. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό άνθρωποι που κατέχουν αρχειακό υλικό ιστορικού ενδιαφέροντος ή που γνωρίζουν την ύπαρξη αντίστοιχων τεκμηρίων οπουδήποτε (σε γνωστούς τους ιδιώτες ή σε ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς) να προβούν στην γνωστοποίηση της ύπαρξης του υλικού αυτού με στόχο την ανάδειξή του.
Τα ΓΑΚ Πρέβεζας από την ίδρυσή τους έχουν συνεργαστεί με ευαισθητοποιημένους συμπολίτες που διαθέτουν αρχειακό υλικό και ανταποκρίθηκαν στις εκκλήσεις της υπηρεσίας για την επισήμανση και ψηφιοποίησή του. Είμαστε σίγουροι όμως ότι υπάρχουν και άλλα ιδιωτικά αρχεία ή και μεμονωμένα έγγραφα που παραμένουν κλειδωμένα ή ξεχασμένα, στερώντας μας από τις πολύτιμες πληροφορίες που μπορεί να προσφέρουν στην πληρέστερη τεκμηρίωση της ιστορίας της Πρέβεζας. Εμείς από την πλευρά μας δεν θα πάψουμε να το υπενθυμίζουμε αυτό στην τοπική κοινωνία, συνεχίζοντας να συλλέγουμε τις χαμένες ψηφίδες του μεγάλου ψηφιδωτού της τοπικής μας ιστορίας.
