Κάθε φορά που μετράς το καλοκαίρι με τα μπάνια στη θάλασσα που αγαπάς, κάθε φορά περιμένεις τον Αύγουστο για την κορύφωση της καλοκαιρινής τελετής της φύσης.
Όλοι οι μήνες του καλοκαιριού είναι ποιητικοί, το ίδιο και οι πρώτοι μήνες του Φθινοπώρου, αλλά ο Αύγουστος είναι κάτι το απερίγραπτα όμορφο και σαγηνευτικό.
Εντάξει με προσοχή, με αποστάσεις, με εμβολιασμούς, με αντισηπτικά, με μάσκες, έναν ακόμη Αύγουστο, όμως είναι τέτοιες οι γιορτές του και τα δώρα του, που όπως και να τον βιώσεις, αφήνεσαι γιατί ξέρεις καλά ότι έχει τους τρόπους και τις στιγμές να σε πηγαίνει πάντα στα καλύτερα.
Και το καταλαβαίνεις πριν ακόμα μπει, όταν έχει στήσει καρτέρι για να πάρει τη σκυτάλι από τον Ιούλιο και να σε ταξιδέψει όπως ξέρει ο πιο καυτός από όλες τις απόψεις, μήνας του καλοκαιριού.
Όλα γίνονται πιο καλοκαιρινά, είναι βλέπετε η γνησιότητα αυτού του μήνα ασύγκριτη. Η καλύτερη εποχή του χρόνου για μας είναι το καλοκαίρι, επειδή ο Αύγουστος εκτός από πιο καυτός μήνας του καλοκαιριού είναι ημερολογιακά και ο τελευταίος του, οι προσπάθειες καταλήγουν στο σφιχτό αγκάλιασμα, σαν να κρατάς ένα πολύτιμο φυλακτό που δε θες να αποχωριστείς με τίποτα.
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να είναι θλιβερή μωρό μου. Μου λείπουν οι άνθρωποι άλλων καλοκαιριών, που είναι κρίμα που δεν είναι εδώ και ακόμα πιο κρίμα που δεν είναι καν αλλού.
Ο Αύγουστος είναι ο δικός μας μήνας από πολλές απόψεις και κυρίως γιατί ο Οκταβιανός Αύγουστος που έχει συνδέσει το όνομά του με την Αρχαία Νικόπολη, την Ναυμαχία του Ακτίου και την ονομασία του μήνα, έζησε και μεγαλούργησε εδώ. Και περπατάμε αμέριμνοι στους δρόμους αυτού του τόπου που κάποτε έζησαν Βασιλείς και ζητιάνοι, αλλά τουλάχιστον ας θυμόμαστε, ας μνημονεύουμε και ας τιμούμε αυτούς που μπορούμε. Και ο Αύγουστος που μεγαλούργησε στη Αρχαία Νικόπολη, σημερινή Νικόπολη Πρέβεζας, θα έπρεπε να αποτελέί εξαιτίας αυτού του γεγονότος, τον όλες τις μέρες γιορτινό μήνα του τόπου μας και οι καθημερινές γιορτές, να γίνουν γνωστές σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Και στο μνημείο του Αυγούστου στη Νικόπολη να έχει πάντα την τιμητική του, αλλά ιδιαίτερα τον Αύγουστο να μεγενθύνεται. Είναι λίγο άδικο να ενσαρκώνουμε παγκόσμια ιστορία και να μην το προχωράμε να το φτάσουμε εκεί που πρέπει το πράγμα.
Editorial είναι κι εγώ βάζω δύσκολα στους εκλεγμένους του τόπου μας; Καμια φορά τυχαίνει και μέσα από έτοια κείμενα.
Στις τελευταίες μέρες του ο Ιούλης είναι αλήθεια ότι μας προετοιμάζει για τον ερχομό του Αυγούστου και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, ειδικά στο τέλος του, ο Ιούλης μοιάζει πολύ στον Αύγουστο.
Τα καλοκαιρινά αρώματα γίνονται πιο έντονα, η μυρωδιά του αντηλιακού, τα παιχνίδια στην άμμο (πως το λένε ρε γαμώτο εκείνο το γυναικείο άρωμα που κάθε φορά που το μυρίζω αναστατώνομαι; ).
Ο Αύγουστος αποτελούσε πάντα τον πιο καυτό, τον πιο αντιπροσωπευτικό μήνα του καλοκαιριού, το πιο γλυκό … καρπούζι
Που να ξεφύγουμε από εκείνες τις ιδέες, εκείνες τις σκέψεις που μας ακολουθούν κάθε Αύγουστο σαν να μη… πέρασε μια μέρα;
Όλα γύρω τρέχουν.
Τα αμάξια, τα παιδιά στην παραλία, ο χρόνος, οι στιγμές, οι άνθρωποι, οι έρωτες, η ζωή μας ολόκληρη.
Τρέχουν να μας προλάβουν ή να ξεφύγουν από μας;
Όλα περνάνε και φεύγουν∙ κι οι μέρες, κι οι μήνες, κι οι εποχές, να, και το καλοκαίρι ετοιμάζει δειλά-δειλά βαλίτσες.
Μα εσύ μένεις, εσύ δε θα φύγεις, δε θα πας πουθενά.
Μου χρωστάς∙ πάντα θα μου χρωστάς ένα ακόμα φιλί κι ύστερα είναι κι αυτός ο Αύγουστος που μου ‘χες τάξει να τον ζήσουμε μαζί. Γιατί οι αγκαλιές του Αυγούστου έχουν άρωμα από αντηλιακό, καρύδα κι ανανά και τα φιλιά γεύση από ήλιο κι αλάτι, που καίνε χείλη και καρδιές.
Οι μέρες μυρίζουν καρπούζι κι οι νύχτες γιασεμιά.
Οι πόλεις αδειάζουν κι οι καλοκαιρινές μεριές γεμίζουν, οι οθόνες μπαίνουν σε σίγαση και τα γέλια σπάνε τις άβολες σιωπές, οι άνθρωποι ερωτεύονται πιο δυνατά από ποτέ.
Γιατί είναι Αύγουστος κι όλα μπορούν να συμβούν.
Γιατί ό,τι κι αν γίνει θησαυρέ μου, για μία νύχτα στη ζωή μας τα είχαμε όλα κι ήταν Αύγουστος -το καλύτερο άλλοθι.”
Και τι άλλοθι, μοναδικό και αξεπέραστο. Και οι μάχες να γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι και να μη συμβιβαζόμαστε με τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από τον καλοκαιρινό μας εαυτό θα συνεχιστούν.
Αντέχουμε το βλέπω και το αισθάνομαι. Συνεχίζουμε όσο η τύχη και οι συγκυρίες μας το επιτρέπουν.
Τον καλό, τον παιχνιδιάρη εαυτό σου, μη μου πεις ότι τον έχεις ακόμα καταχωνιασμένο σε κάποια ντουλάπα;
Καλό μήνα σε όλους και σε όλες και φινάλε στο Αυγουστιάτικο editorial με ένα τραγουδάκι του Μιχάλη Ρακιντζή, που φανερώνει διαχρονικές αλήθειες της απτόητης φιλοσοφίας μας…
Χτύπησε εχθές η πόρτα
Eίχε περάσει η ώρα
ποιος είναι έτρεξα να δω
Ποιος να΄ναι τώρα μήπως
κάποιος γνωστός ή φίλος
Ήταν ο παλιός μου εαυτός
Κάτσε μου λέει κάτω
θέλω απλά να μάθω
γιατί συνέχεια με ξεχνάς
Άκουσε την καρδιά σου
Θυμήσου τα όνειρά σου
Κάνε αυτό που αγαπάς
Σήκω πάρε το κορίτσι σου
και ταξίδεψε και ταξίδεψε
Και τα όνειρα που κάνατε
Να τα ζήσετε, να τα ζήσετε
Πάμε μακριά και όπου βραδιαστούμε μένουμε
Σ’ένα sleeping bag , σε όποια παραλία θέλουμε
θάλασσα, αμμουδιά και ένας ουρανός τριγύρω μας
λέγαμε παλιά είναι όλη η γη το σπίτι μας.
