Η περιοχή που δείχνει ασέβεια στην ιστορία της και τον πολιτισμό της, είναι καταδικασμένη να υποφέρει.
Συζητήσεις επί συζητήσεων έχουν γίνει και συνεχίζουν να γίνονται για τον μεγάλο Πρεβεζάνο Καλλιτέχνη του νέου κύματος Λάκη Παππά.
Ήταν από τους κυριότερους εκφραστές του νέου κύματος. Από τα πλέον γνωστά του τραγούδια ήταν «Πάει κι’ αυτή η Κυριακή», «Μη κουραστείς να μ΄αγαπάς», «Ήταν καμάρι της Αυγής», «Μανούλα μου», «Ο Έκτορας κι η Ανδρομάχη», «Έλα μαζί μου», «Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι».Ο Λάκης Παππάς γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1938 και έκανε την πρώτη του καλλιτεχνική εμφάνιση το 1959. Αναδείχτηκε στον καλλιτεχνικό χώρο με τη συμμετοχή του στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζηδάκη.
Πέθανε στις 26 Μαρτίου 2014, σε ηλικία 76 ετών, στην ΑΘήνα.
Έχουν περάσει 6 χρόνια, για τον άνθρωπο που έγραψε τη δική του ξεχωριστή ιστορία στο ελληνικό τραγούδι, για τον άνθρωπο που κρατούσε ζωντανό τον πολιτισμό στη μπουάτ, δίπλα από εκεί που είναι σήμερα το Δημοτικό καφενείο στην Κυανή Ακτή στην Πρέβεζα.
Θυμάμαι πως φοιτητής περνούσα από την Πάτρα, την πλατεία Μαρούδα και είδα, πως η Πάτρα στον μεγάλο Τόνυ Μαρούδα έφτιαξε και πλατεία Μαρούδα και του έφτιαξε και άγαλμα πάνω στην πλατεία, σε αντίθεση με την Πρέβεζα που δυστυχώς έχει ξεχάσει τον Λάκη Παππά και είναι τραγικό.
Ας ελπίσουμε ότι θα ιδρώσουν τα αυτιά εκεί στον Δήμο Πρέβεζας και θα αντιληφθούν πόσο σημαντικό είναι να τιμούμε τον πολιτισμό μας. Είναι τραγικό, είναι οδυνηρό το ότι η Πρέβεζα, έχει ξεχάσει τον Λάκη Παππά. Θα μου πείτε είναι και θέμα κουλτούρας και επιπέδου, στοιχεία που δυστυχώς φαίνεται να απουσιάζουν από ορισμένους ανθρώπους. Τιμώντας όπως επιβάλλεται τον Λάκη Παππά, τιμούμε όλες εκείνες τις γενιές που κράτησαν όρθιο τον πολιτισμό στην Πρέβεζα και το παράδειγμά τους πέρασε σαν σκυτάλη στις επόμενες γενιές, σ’ αυτούς που τουλάχιστον μπόρεσαν να αντιληφθούν…
