Το ποδόσφαιρο, απ’ την αρχική του σύγχρονη εμφάνισή του (στα τέλη του 18ου αιώνα), αποτέλεσε μια διαφυγή των ανθρώπων απ’ τα υπόλοιπα καθημερινά του προβλήματα διαβίωσης.
Άμεσα συνδέθηκε με τον λαό, κι η βδομαδιάτικη (κυριακάτικη) συνάντηση ομάδων στα γήπεδα, αποτέλεσε γιορτινή εκτέλεση εκδηλώσεων των ανθρώπων σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στην σύγχρονη εποχή, συνεχίζει να αποτελεί εξίσου σημαντική στιγμή για όλους μας, το ραντεβού στο πράσινο τερέν και βοηθούμενο απ’ την ραγδαία εξέλιξη των ΜΜΕ, το εβδομαδιαίο ραντεβού, μετατράπηκε σε καθήλωση 3-4 ημέρες της εβδομάδας του συνόλου της ανθρωπότητας, μπροστά σε μια οθόνη για να παρακολουθήσουμε ποδοσφαιρικούς αγώνες.
Παράλληλα βέβαια, υπάρχει και απεριόριστη ίδρυση και λειτουργία, ποδοσφαιρικών ακαδημιών για την εκμάθηση των μυστικών της λατρεμένης στρόγγυλης θεάς. Η ταχύτατη εξέλιξη των συνθηκών στα γήπεδα (συνθετικά τερέν, βοηθητικά όργανα προπόνησης και γενικότερα επιστημονική εξέλιξη της προπονητικής), επιβάλει ανάλογα ερωτήματα στους γονείς αρχικά, αλλά κατόπιν σε όλους μας, που ασχολούμαστε με το άθλημα του ποδοσφαίρου, «Πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος του Προπονητή», «Αποτελεί ή όχι ΠΡΟΤΥΠΟ ο Προπονητής για τους νεαρούς ποδοσφαιριστές;»
Σε αυτά τα ερωτήματα λοιπόν, ήρθε η ώρα να δώσουμε ο καθένας, από το πόστο που έχει στην διαδικασία εκμάθησης, αλλά και την λειτουργία του ποδοσφαίρου.
Είναι νομίζω κοινή αντίληψη σε όλους μας, ότι ο Προπονητής, είναι ο άνθρωπος που θα πάρει από το «χέρι» τους μικρούς ποδοσφαιριστές, να τους μυήσει στον υπέροχο κόσμο του ποδοσφαίρου. Είναι αυτός που μέσα από σωστή καθοδήγηση, θα ανακαλύψει και θα αναπτύξει τις κινητικές ικανότητες και επιδεξιότητες του κάθε παιδιού. Είναι αυτός που θα προσπαθήσει να επεκτείνει την προσωπικότητα του κάθε αθλητή, μέσα από προπόνηση, μέσα από συμβουλές. Είναι ο κύριος παράγοντας, η βασική κολώνα του οικοδομήματος του ποδοσφαίρου.
Φυσικά δεν θα πρέπει να ξεχνούμε ότι δεν αποτελεί τον μοναδικό παράγοντα ανάπτυξης. Μαζί με τους γονείς, τους συλλογικούς παράγοντες, απαραίτητα το κράτος-πολιτεία, αλλά και τους ίδιους τους αθλητές, είναι οι 5 βάσεις που στηρίζεται σήμερα το οικοδόμημα του ποδοσφαίρου. Οφείλουμε δηλαδή να αναγνωρίσουμε πως για να είναι στέρεη η ανοικοδόμηση του ποδοσφαίρου σήμερα, θα πρέπει να στηρίζεται στους παραπάνω παράγοντες (κολώνες).
Λόγω της πολύχρονης μου ενασχόλησης με την εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση των νεών ποδοσφαιριστών (Πτυχιούχος Καθηγητής Φυσ. Αγωγής, αλλά και διπλωματούχος Προπονητής της ΓΓΑ αρχικά και μετέπειτα της ΕΠΟ), θα ήθελα, μέσα από αυτές τις γραμμές, να αναπτύξω την σπουδαιότητα του χαρακτήρα, την χρησιμότητα των γνώσεων και την βαρύτητα που εκπέμπει ο προπονητής στην εύπλαστη ηλικία των νεαρών αθλητών. Είναι αναμφίβολα ο ΜΕΝΤΩΡΑΣ, που τα παιδιά, θα καθρεπτίζουν επάνω του, την κάθε τους ποδοσφαιρική κίνηση, την κάθε ποδοσφαιρική τους ικανότητα ή επιδεξιότητα.
Λόγω λοιπόν της μεγάλης σπουδαιότητας του ρόλου του προπονητή στις μικρές ηλικίες, στις υποδομές, ο κάθε ένας από εμάς, που επιθυμούμε να έχουμε τον ρόλο του προπονητή, να μην ξεχνάμε ότι οφείλουμε συνεχώς να επιμορφωνόμαστε, να είμαστε πρωταρχικά παιδαγωγοί, ψυχολόγοι και μετά προπονητές.
Είναι απαραίτητο στην σύγχρονη εποχή, να έχουμε συνεχή επιμόρφωση στις προπονητικές μας γνώσεις, να επιζητούμε γνώσεις παιδαγωγικής και αθλητικής ψυχολογίας για να ανταποκριθούμε στον μέγιστο βαθμό και σε συνάρτηση των σύγχρονων αναγκών του ποδοσφαίρου.
Στην σημερινή δύσκολη από ψυχολογικής άποψης (λόγω πανδημίας του κορονοιού), είναι διπλή η προσπάθεια που θα πρέπει να καταβάλουμε, στην ορθότερη αγωνιστική πρόοδο των μικρών μας αθλητών, όχι μόνο στον αγωνιστικό τομέα, αλλά και στην βελτίωση της ψυχολογίας τους, έναντι των ερεθισμάτων που δέχονται τα παιδιά, εντός και εκτός των γηπέδων.
Τα σημεία που κατά την εκτίμησή μου, οφείλουμε όλοι μας να δίνουμε την απαραίτητη έμφαση, είναι τα παρακάτω;
-
- Επιβραβεύουμε κάθε θετική τους ενέργεια και με την μέθοδο της ανατροφοδότησης (με διακριτικότητα), διορθώνουμε τα όποια ενδεχόμενα λάθη τους. Δίνουμε έτσι ευκαιρία στην συνέχεια της προπόνησης να διορθώνονται, δίχως να αισθάνονται ότι από τις παρατηρήσεις μας, υστερούν έναντι των άλλων παιδιών.
- Εφαρμόζουμε τα καταλληλότερα προγράμματα εκμάθησης και προπονητικής επιβάρυνσης, εναρμονιζόμενα πάντοτε στην ηλικία και τις ανάγκες κάθε τμήματος, έτσι ώστε να μην δημιουργούνται ψυχολογικές παρενέργειες ή αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία τους και την αγωνιστική τους συμπεριφορά.
- Δεδομένου του ότι αποτελούμε πρότυπο για τα παιδιά, οφείλουμε να είμαστε πάντοτε αθλητικά ντυμένοι, καθαροί και με επιλεγμένο (σωστό) αθλητικό εξοπλισμό. Δεν ξεχνούμε ποτέ, ότι οι μικροί μας αθλητές, εμπνέονται από εμάς, παραδειγματίζονται από εμάς και εφόσον απαιτούμε από αυτά την αρτιότερη αθλητική συμπεριφορά, απαιτείται από εμάς να είμαστε παραδείγματα.
- Έχουμε πάντοτε θετική διάθεση, μπαίνοντας στο γήπεδο. Ξεχνούμε έξω από αυτό, κάθε οικογενειακού ή προσωπικού προβλήματος που τυχόν αντιμετωπίζουμε. Η καλή μας διάθεση θα μεταφερθεί στα παιδιά, ενώ αντίθετα κάθε αρνητική μας ενέργεια, ελλοχεύει τον κίνδυνο να καταστρέψουμε ότι καλό έχουμε μέχρι τότε χτίσει.
- Οδηγούμε τους μικρούς μας αθλητές, στην φιλοσοφία της ελεύθερης- δημιουργικής σκέψης και έκφρασης, έτσι ώστε μέσα από την σχετική ελευθερία, να επινοήσουν τον τρόπο παιχνιδιού τους και της αρμονικής συνεργασίας με τους συναθλητές τους.
- Μέσα από την δική μας επιστημονική κατάρτιση, κατευθύνουμε τους μικρούς στην αθλητική ηρεμία και την καλή ποδοσφαιρική συμπεριφορά μέσα στο γήπεδο, αλλά και κατ’ επέκταση έξω από αυτό.
- Μέσω της δικής μας προπονητικής συνέπειας (έγκαιρη προσέλευση, μεθοδικότητα, εργασία), της κοινωνικότητας μας, της κόσμιας και πολιτισμένης συμπεριφοράς μας, οδηγούμε τα παιδιά, σιγά-σιγά στην μετατροπήτους σε σπουδαίους και άρτια καταρτισμένους ποδοσφαιριστές. Δεν υπάρχουν στο λεξιλόγιό μας, φράσεις όπως «Τρέξε ρε», Εάν δεν κάνεις αυτό, θα σε σκίσω», «Είσαι άχρηστος» «άμα έρθω εκεί θα σου βγάλω τα αυτιά ».κλπ.
- Η σχέση μας με τους γονιούς, οφείλουμε να είναι αμφίδρομη και τα στοιχεία που δίνονται στους γονείς από εμάς τους προπονητές, να εκλαμβάνονται (αφομοιώνονται), να προσδίδουν τα δικά τους αντίστοιχα στοιχεία και μέσα απ’ αυτή την κυκλική σχέση, να μεταφέρονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στους μικρούς ποδοσφαιριστές. Αυτό φυσικά είναι και το ζητούμενο μας.
- Δεδομένου το ότι οι σημερινές ακαδημίες, είναι εργαλεία μαζικού αθλητισμού και όργανα οικονομικής εξάρτησης των γονέων των παραγόντων και του ίδιου του ποδοσφαίρου, εμείς δεν θα πρέπει να παρασυρόμαστε από τους παράγοντεςαυτούς. Εμείς δουλεύουμε με όλα τα παιδιά, όχι μόνο με τα πιο ικανά, όχι μόνο με αυτά που διαθέτουν μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια. Υπάρχουν ασφαλώς οι διαβαθμίσεις (πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει 1 ταλέντο, τι ικανότητες ποδοσφαιρικές έχει το κάθε παιδί, τι βαθμό αντίληψης και αξιολόγησης των ερεθισμάτων που δέχονται κλπ.), εμείς όμως οφείλουμε να εργαζόμαστε με το σύνολο των παιδιών.
Δουλεύουμε χωρίζοντας ανάλογα τα παιδιά, προσφέροντας στο κάθε παιδί, αυτό που περιμένει από εμάς, αλλά και αυτό που μπορεί να αφομοιώσει και να αναπτύξει.
- Τέλος εκπαιδεύουμε τα παιδιά, να είναι πρωταρχικά καλοί φίλαθλοι. Μαθαίνοντας τους, μέσα από το παιχνίδι, το «ευ-αγωνίζεστε», τους καθοδηγούμε στον σεβασμό του αντιπάλου, στην εκτίμηση της νίκης αλλά και της ήττας. Παραδειγματίζουμε στις μικρές ηλικίες, τους καθοδηγούμε, όταν ενηλικιώνονται να εναντιώνονται σε κάθε είδους βία, έχοντας ως τελικό σκοπό την εξάλειψη των σημερινών φαινόμενων βίας σε όλα τα επίπεδα.
ΠANAΓΙΩΤΙΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ CΟΑCHUEFA«A».
