Για την αποφυγή παρεξηγήσεων αναφορικά με την ομιλία του ο Κώστας Καλέντζης διευκρίνίζει ορισμένα σημεία μέσω διαδικτύου και ζητά τεκμηριωμένα από παίχτη του Αμπαλί να του εξηγήσει σε ποιο σημείο της ομιλίας του καταφέρθηκε εναντίον του αμπαλί.
Σας παραθέτουμε τον σχολιασμό του :
Παίχτης του αμπαλί ………………. Φίλοι δεν υπήρξε καμία αντιπαράθεση των μελών του ΑΜΠΑΛΙ με τη Λαϊκή συσπείρωση αλλά με ομιλητή τής εκδήλωσης που δεν έχει καμία σχέση με τη Λαϊκή συσπείρωση διότι καταφέρθηκε εναντίον του ΑΜΠΑΛΙ παρότι στο παρελθόν είχε ψηφίσει την ανάπλαση συμπεριλαμβανομενου τού Αμπαλι καί φυσικά καμία σχέση με την θέση στο βοτανικό πού αθλητές του ΑΜΠΑΛΙ δεν διεκδικούν καμμία αποκληστικοτητα τού χώρου ούτε το έχουν χρησιμοποιήσει αλλά στα υπάρχοντα γήπεδα
Κώστας Καλέντζης αγαπητέ φίλε σε παρακαλώ να μου τεκμηριώσεις σε πιο σημείο της ομιλίας μου καταφέρθηκα εναντίον του αμπαλί.
Ένα παλιό κείμενο όμως επίκαιρο ως απάντηση στο παραπάνω σχόλιο μετά τα γεγονότα στις 20/6/2020 στον Βοτανικό κήπο.
Στην αρχική διαμόρφωση της μελέτης Βοκοτόπουλου δεν θυμάμαι να υπήρχε αποτυπωμένος χώρος αμπαλί (μπορούν να απαντήσουν οι τεχνικές υπηρεσίες). Αν υπήρχε θα ήταν ο μικρός χώρος δυτικά του κέντρου Κυανή με το αμπαλί να παίζεται σε φυσικό χώμα. Τότε άλλα ήταν τα καίρια ζητήματα που μας απασχολούσαν.
ΕΜΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ 29/3/14
PAMEPREVEZA
… Και αφού χαράχτηκαν οι πεζόδρομοι και έπεσαν τα πρώτα υλικά τότε το ενδιαφέρον για το περιβάλλον φούντωσε και έγινε οργή έτοιμο να πνίξει όποιον ευθύνεται και υπέγραψε για ένα έργο που εδώ και χρόνια είχε αποφασιστεί, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και καταλογίζοντας ευθύνες στους υπογράφοντες, ενώ το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης έχουν όλοι όσοι αντιδρούν. Γιατί η άγνοια δεν συγχωρείται εάν ενδιαφέρεσαι πραγματικά για το συμβαίνει γύρω σου και μιλάς εκ μέρους μιας μικρής ή μεγάλης μερίδας των πολιτών αυτού του τόπου.
Και ενώ η μελέτη ήταν γνωστή και είχε παρουσιαστεί με τον τρόπο που παρουσιάστηκε κανείς δεν ενδιαφέρθηκε τότε να ασχοληθεί και αν την μελέτησε και εντόπισε τα λάθη και τα εγκλήματα, γιατί περίμενε τόσα χρόνια να εκδηλώσει την οργή του και μάλιστα προεκλογικά
Το παρακάτω δημοσίευμα το γράφω με αφορμή
* τον παραπάνω σχολιασμό που περιέχει μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση
* σχόλιο του έγκριτου επιστήμονα και συμπολίτη μας κου Λουκά Μιχάλη στη συνάντηση της Δευτέρας 25/3/14 στο εργατικό κέντρο
* σχόλια και μικροπολιτική καφενείου
Διαχρονικά οι θέσεις μου για υλοποίηση στην πράξη του χαρακτηρισμού του δάσους της Κυανής ως δάσος αναψυχής (δηλαδή κλείσιμο του δρόμου στα αυτοκίνητα), τεκμηριώνονται με δημοσιεύματα και κυρίως με την ημερίδα του 2003 που έγινε ως συνέπεια της δέσμευσης της τότε δημοτικής αρχής στην οποία συμμετείχα (2002-05). Στην παρουσίαση που έκανα ως Πρόεδρος του Συλλόγου Αγίου Γεωργίου θέσαμε αυτό το θέμα όπως και τη σύνδεση του δάσους με το ιστορικό κέντρο. Υπήρξαν και άλλα καθοριστικά ζητήματα για τη λειτουργία και την αναβάθμιση της κυανής ακτής ως πλαζ και μάλιστα μερικά υλοποιήθηκαν όπως δείξαμε και στον απολογισμό του Δήμου το 2004. Αναφέρω δύο: το χαμήλωμα των προβόλων και την κατασκευή του παραλιακού πεζόδρομου από Πανόραμα μέχρι Κάστρο Παντοκράτορα.
Η μελέτη Βοκοτόπουλου ανασύρθηκε από τα συρτάρια των υπηρεσιών ως η μοναδική μελέτη για να προλάβει ο Δήμος την ένταξη του έργου ανάπλασης στο Γ κοινοτικό πλαίσιο (μέτρο 3.2.1. ΠΕΠ Ηπείρου, 8ος 2004). Η επικαιροποίηση της μελέτης αυτής συνοδεύτηκε και με εναρμόνισή της στις τότε ανάγκες όπως περιγράφηκαν και στη προαναφερθείσα ημερίδα. Πχ εντάχθηκε ο παραλιακός δρόμος (Πανόραμα-Κάστρο) και οι αναπλάσεις των προβόλων (ξύλινη επένδυση κλπ). Ο ποδηλατοδρόμος φαίνονταν στο τοπογραφικό επί του αυτοκινητόδρομου. Ψήφισα και εγώ για τη ένταξη αυτού του έργου προς χρηματοδότηση από το Γ ΚΠΣ παρά την πάγια θέση μου για κλείσιμο του δρόμου της Κυανής. Εκ των πραγμάτων διαπιστώνω ότι ούσα και σήμερα μειοψηφία, η άποψή μου αυτή είναι ή μόνη που θα απέτρεπε τις σημερινές δυσάρεστες εξελίξεις αφού ο πεζόδρομος-ποδηλατόδρομος θα ανασχεδιάζονταν στον αυτοκινητόδρομο δηλαδή εκτός του δάσους. Παρά τα μέτωπα από την άσκηση των καθηκόντων μου στο Δήμο, είχα την ευκαιρία στις τεχνικές υπηρεσίες να θέσω ερωτήματα για εναλλακτικές προτάσεις στον ανασχεδιασμό του έργου (γιαυτό το θέμα από την ΤΥ έγινε αναφορά και στο πρόσφατο Δημ. Συμ.). Αυτό που δεν σκέφθηκα ήταν να αρνηθώ να ψηφίσω, δηλαδή να αρνηθώ την ένταξη του έργου στο Γ ΚΠΣ που ήταν και ο μόνος τρόπος υλοποίησής του.
Η εμπειρία μου από τη θητεία μου στο Δημ. Συμ. την τετραετία (2002-05) συμπυκνώνεται σε λίγες λέξεις που κατά καιρούς έχω δημοσιεύσει. «Η πόλη δεν έχει εμπεδώσει την αναγκαιότητα αυτονόητων αλλά θεμελιωδών αλλαγών για τη λειτουργία της ως ανθρώπινης πόλης». Δεν είχε λοιπόν νόημα να συμμετέχω ξανά (μετά το 2005) στην ενεργό πολιτική κάνοντας συμβιβασμούς αντίθετους με τις αρχές μου για να υπηρετήσω κατά τη δική μου άποψη πλειοψηφούσες μεν λαθεμένες δε αντιλήψεις. Σήμερα ως απλός πολίτης ασκώ το δικαίωμά να εκφράζω την άποψή μου και να παλεύω με συμπολίτες μου για ζητήματα που μας αφορούν.
Υγ 1
Τις επιπτώσεις από την εφαρμογή μιας μελέτης οι απλοί πολίτες δεν μπορούν να αντιληφθούν κοιτάζοντας τα τοπογραφικά της. Η τεχνική υπηρεσία, οι γεωπόνοι του τμήματος περιβάλλοντος, η δασική υπηρεσία μπορούν να έχουν μια βαρύνουσα άποψη. Όταν όμως ο σχεδιασμός υπακούει στη γενικότερη αντίληψη που είναι και πολιτική θέση των Δημοτικών Αρχών ότι δηλαδή ο αυτοκινητόδρομος της Κυανής είναι ιερός και απαραβίαστος, προφανώς όλες οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες με αυτό ως δεδομένο, δέχθηκαν την αρχική μελέτη με τις διαδρομές μέσα στο δάσος. Με την υλοποίηση του έργου φάνηκε το μέγεθος του προβλήματος που ξεσήκωσε την κοινή γνώμη.
Υγ 2
Οι επώνυμοι πολιτικοί και μη παράγοντες που για δικούς τους λόγους εστιάζουν στις εκάστοτε ευθύνες ας απαντήσουν στο καίριο διαχρονικό ερώτημα: είναι δυνατόν με οποιοδήποτε τύπο ανάπλασης το δάσος της Κυανής να είναι δάσος αναψυχής με τον αυτοκινητόδρομο στην καρδιά του? (μη ξεχνάμε ότι ο δρόμος αυτός πήρε πολλές ζωές συνανθρώπων μας).
Αν οι παρεμβάσεις των φορέων και οι αντιδράσεις των κατοίκων δεν κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση (κλείσιμο του δρόμου) τότε πιθανή αλλαγή με μονοδρόμηση και μεταφορά του ποδηλατόδρομου στο οδόστρωμα μπορεί να θεωρηθεί ως μία θετική εξέλιξη. Κατά την δική μου όμως πάγια θέση δεν υλοποιείται ο χαρακτήρας του δάσους ως δάσος αναψυχής.
Υγ 3
Η πολιτική και μάλιστα από πολιτικούς άνδρες πρέπει να ασκείται δημόσια και η αντιπαράθεση να είναι αντιπαράθεση ιδεών και επιχειρημάτων. Δυστυχώς όμως στη δύσμοιρη πόλη μας από κάποιους η πολιτική ασκείται με συκοφαντίες και χυδαιότητες σε επίπεδο καφενείου. Ο τρόπος αυτός βοηθάει κάποιους στη διεκδίκηση της εξουσίας όμως υποβαθμίζει το αξιολογικό κριτήριο της κοινωνίας μας στην επιλογή ικανών ανθρώπων που θα χαράξουν το δρόμο για ένα καλύτερο μέλλον.
Κώστας Καλέντζης
