Είναι ντροπή όλο αυτό που συμβαινει στην Πρέβεζα με τα αδέσποτα και τον Δήμο να μην μπορεί να δώσει τόσο καιρό λύση στο ζήτημα. Η Δημοτική Αρχή Πρέβεζας του κ. Γεωργάκου, έχει αφήσει τόσο καιρό και σέρνεται αυτό το πρόβλημα και είναι σε χειρότερη φάση από οποιοαδήποτε άλλη φορά. Η σημερινή δημοτική αρχή Πρέβεζας διεκδικεί το βραβείο της χειρότερης διαχείρισης και αντιμετώπισης του ζητήματος των αδέσποτων σκύλων από οποιαδήποτε άλλη δημοτική αρχή υπήρξε στο δήμο Πρέβεζας . Συμπολίτης μας στο facebook έγραψε για “βραβείο ανοιχτής παλάμης” όμως ας κρατήσουμε ένα επίπεδο, εγώ δεν μπαίνω σ’ αυτή τη διαδικασία.
Όταν μια δημοτική αρχή τόσους μήνες δεν μπορεί να λύση στο πρόβλημα με τα αδέσποτα, είναι δυνατόν η ίδια δημοτική αρχή να μπορέσει να δώσει λύσης σε ζωτικής σημασίας ζητήματα; Εξαιρετικά δύσκολο δεν ακούγεται, αν όχι απίθανο;
Με τη σημερινή δημοτική αρχή να είναι κοντά στο να γράψει αρνητικό ρεκόρ, επιθέσεων αδέσποτων σε δημότες, ο συμπολίτης μας Νίκος Κώτσης, περιάγραψε στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook μια τρομακτική εμπειρία που βίωσε την Παρασκευή 8 Μάη, σας τη μεταφέρουμε αυτουσια και αυτολεξί :
Παρασκευή 8/5 προχθές, το βραδάκι κατά τις 9 παρά, περνάω περπατώντας από την κεντρική αγορά της Πρέβεζας ερχόμενος από κυανή ακτή, …. μια διαδρομή που συνηθίζω από τότε που άρχισε η καραντίνα και μετά. Μου αρέσει υπερβολικά η εικόνα της έρημης αγοράς στο ιστορικό κέντρο της πόλης, θυμίζει σκηνές από παραμύθια … . Προχθές λοιπόν με το που φτάνω στον Άγιο Χαράλαμπο, στο ρολόι μπροστά, πρώτα άκουσα τα ποδοβολητά στα στενά απ τις ταβέρνες μετά τα περίεργα γρυλίσματα (που έμοιαζαν πολύ με επιθανάτιες κραυγές) και σε κλάσματα δευτερολέπτου έρχεται και “τρακάρει” στα πόδια μου ολόκληρη αγέλη σκυλιών. Τα δύο (μάλλον δύο) σκυλάκια που ξέσκιζαν όλα τα υπόλοιπα, πιάστηκαν στα πόδια μου, γι αυτό και σχηματίστηκε νησάκι από σκυλιά γύρω μου. Στάθηκα ακίνητος και έκπληκτος και καταφοβισμένος και κοίταγα κάτω. Έβλεπα μόνο δόντια, σάλια, αίματα, ξεσκισμένες γούνες, αγριεμένα μάτια και απόκοσμα γρυλίσματα (τέτοια δεν έχω ξανακούσει από σκυλιά) και αμέσως προστέθηκαν τσιρίδες από μια κοπέλα που καθάριζε το απέναντι μαγαζί τύπου “βοήθεια, θα τον φάνε τον άνθρωπο!!” (Η αλήθεια είναι ότι κι από αυτή τρόμαξα το ίδιο ίσως). Τα σκυλιά με έσπρωχναν με τα κορμιά τους και τα πόδια τους σε σημείο να χάσω την ισορροπία μου και να κοντεύω να πέσω. Εγώ περίμενα να νιώσω την πρώτη γερή δαγκωματιά, επικρατούσε μια φρενίτιδα και στο μυαλό μου και στην πραγματικότητα. Έβλεπα απέναντί μου ανθρώπους να με κοιτάζουν άναυδοι και να μην κάνουν τίποτα, η άλλη να τσιρίζει και να κλαίει. Δεν ξέρω πόσο κράτησε, εμένα μου φάνηκε αιώνας, μέχρι που πρόλαβα να σκεφτώ ότι θα ντρέπονται οι δικοί μου άνθρωποι να πουν από τί πέθανα (…τον έφαγαν τα σκυλιά στο κέντρο της Πρέβεζας, Θεός σχωρέστον??). Φύγανε στο ίδιο στυλ δαγκώνοντας και γρυλίζοντας απόκοσμα, μέσα απ την αγορά και πήγαιναν προς τα δικαστήρια όλα μαζί. Εγώ με μια φόρμα βρεγμένη από σάλια και αίματα συνέχισα να προχωρώ, το δέρμα των χεριών μου πονούσε απ τον φόβο, είχα τάση για εμετό, εν πάση περιπτώσει προχώρησα, ξέφυγα, γλίτωσα. Δεν είχα καμία δαγκωματιά τελικά (από τύχη?) τα σκυλιά πάνω στη λύσσα τους δεν έβλεπαν μπροστά τους, μάλλον σαν δέντρο με είδαν, δεν μου όρμησαν, απλά βρέθηκα εκεί (αυτά τα λέω για να μην παρεξηγηθώ). Στη συνέχεια της αγοράς και μέχρι το τέλος της έβλεπα γονείς με παιδάκια στα καρότσια ή να τα κρατούν απ το χέρι κλπ. Σκέφτομαι λοιπόν σήμερα πιο ψύχραιμα, αν δεν ήμουν εγώ (ψύχραιμος, ψηλός και χοντρός) και έπεφταν όλα αυτά τα σκυλιά με τον τρόπο που έπεσαν σε ένα παιδί, σε ένα καροτσάκι με βρέφος, σε μια γιαγιάκα, σε έναν παππού, σε μια έγκυο γυναίκα, σε …, τί θα γινόταν? Τα ζώα τα αγαπώ και έχω στο σπίτι μου ζώα. Ξέρω συνειδητά ότι είναι φυσική αγελαία συμπεριφορά των κυνοειδών αυτό που έζησα εγώ κι ας κατατρόμαξα. Τι κάνουμε όμως γι αυτό ως άτομα, ως Δήμος, ως Ελληνικό Κράτος? Εγκληματίες αυτοί που τα παράτησαν, ναι, αλλά και πού να τους εντοπίσει κανείς. Τώρα τί γίνεται?? Ποιος ελέγχει ή όχι την κατάσταση? Μάλλον, απ΄ό,τι καταλαβαίνω, θα περιμένουμε να θρηνήσουμε θύμα θανάτου, για να πάρουμε μέτρα, όπως ακριβώς και στη σήμανση των δρόμων …. πρώτα σκοτώνεται ένας ή δύο και μετά βάζουμε εμφανή στοπ ή σαμαράκια!! Ντροπή! Τελειώνω με το εξής: Τα αδέσποτα δεν φταίνε!
