Απλά ζητήματα, ζητήματα καθημερινότητας τα οποία όμως είναι ουσιαστικής σημασίας για οικογένειες που ζουν στην Πρέβεζα, ζητούν λύσεις. Αυτές τις μέρες της καραντίνας που οι γονείς βγαίνουν με τα παιδάκια τους για λίγο, για να ξεσκάσουν κι αυτά, για να βρεις πιστοποιημένη παιδική χαρά είναι σαν να ψάχνεις ψύλλους στα άχυρα.
Κι όμως υπάρχουν οικογένειες μη έχοντας επιλογές με κάποιους τρόπους και με πολύ μεγάλη προσοχή προσπαθούν να αφήσουν τα παιδάκια τους σε περιοχές που μοιάζουν με παιδικές χαρές.
Δε συζητάμε για συνοικίες, δρόμους, που αγριόχορτα έχουν μεγαλώσει και πυκνώσει και δεν έχει πάει συνεργείο καθαριότητας του δήμου Πρέβεζας και αυτό μας το λένε σε καθημερινή βάση δημότες, αλλά θα αναφερθούμε σήμερα στο ζήτημα “Παιδική Χαρά” στο δήμο Πρέβεζας που τείνει να γίνει “Παιδική θλίψη”.
Δεν επιδιώκει ο δήμος να αποσπάσει πιστοποιήσεις για τις παιδικές του χαρές; Και πως το επιδιώκει όταν παιδικές χαρές στην Πρέβεζα είναι στην κατάσταση που βλέπετε στις φωτογραφίες;
Σε λίγο ο Απρίλης φεύγει και έρχεται ο Μάης, επιτέλους ο δήμος ας μεριμνήσει για καθαρισμούς και σε παιδικές χαρές και σε πολλά σημεία της πόλης, που δεν είναι και στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, απεναντίας…
Οι φωτογραφίες είναι από την παιδική χαρά δίπλα στο δημοτικό κηποθέατρο Πρέβεζας μια … ανάσα απόσταση δηλαδή από την Κυανή Ακτή!)και τραβήχτηκαν την Τετάρτη 29 Απριλίου, είναι κατάσταση αυτή που να χαροποιεί Πρεβεζάνους γονείς και πολίτες της Πρέβεζας;
Οι Οικογένειες (όχι μόνο στο δήμο Πρέβεζας, αλλά παντού) που έχουν παιδάκια θέλουν να μπορούν με εύκολους τρόπους να τους προσφέρουν λίγη ψυχαγωγία και γι’ αυτές τις αθώες ψυχούλες αξίζει να μεριμνήσει ο δήμος Πρέβεζας. Οι Οικογένειες αξίζουν παιδική χαρά και όχι παιδική θλίψη….
Σπύρος Πλέουρας
Και πολύ καλά τα λες τόσα παιδιά τι θα κάνουν όλο το καλοκαίρι που να τα πηγαίνουμε στο δρόμο θα παίζουν εκεί μόνο έχουμε πρόσβαση και πουθενά αλλού. Εμείς είμαστε στο Νεοχωρι μας είπαν να ξεχάσουμε παιδική χαρά και γυπεδο λόγια αρμόδιου του Δήμου. Εμείς είμαστε αρκετές οικογένειες με πολλά παιδιά έχουμε το φόβο κάθε απογευμα που βγαίνουν έξω γιατί είναι στον δρόμο δεν έχουν που αλλού να πάνε.