Ψυχούλες παρατημένες στο δρόμο, που μερικές φορές νιώθουν μοναξιά, αφιλόξενες, κρυώνουν, πεινάνε, διψάνε, ζεσταίνονται και όμως οι βόλτες τους στο δρόμο συνεχίζουν και σε αρκετές περιπτώσεις αυτές τις βόλτες τις απολαμβάνουν. Σκέφτομαι τα καταφύγια των ζώων που βάζουν εκεί τα αδέσποτα σκυλιά και δεν μπορώ να πω ότι με κάνει χαρούμενο το γεγονός, ορισμένες φορές το θέαμα, θυμίζει… φυλακές ψυχών. Δεν μου έχει τύχει να δω σκυλάκι στο κλουβί που να είναι χαρούμενο, ή λυπημένο είναι, ή φοβισμένο, ή θυμωμένο. Έτσι τουλάχιστον έχει φανεί σε μένα. Υπάρχει θέμα με τα αδέσποτα στην Πρέβεζα, δεν ισχυρίζομαι το αντίθετο, έχουν γίνει επιθέσεις ειδικά όταν μιλάμε για αγέλη. Πως είναι ένα αδέσποτο σκυλάκι στο δρόμο; Πως μπορεί να είναι ένα παιδί, αδέσποτο στο δρόμο; Τι χαρακτήρα θα διαμορφώσει; Τι θα βιώνει και πως θα επιβιώνει; Πως θα αντιδρά;
Ο άνθρωπος είναι ανώτερο ον από τα ζώα; Από την αρχή του σ’ αυτό τον κόσμο έχει συμβιώσει με τα ζώα με αρμονία, έτσι δεν είναι; Σε μια προβληματική κοινωνία πως ζητάμε να μην υπάρχουν καταστάσεις αψεγάδιαστες στο ζωικό βασίλειο; Συνεργάζομαι χρόνια με την Μαρία και αν είχε τη δυνατότητα θα είχε υιοθετήσει πάνω από 100 αδέσποτα.
Βλέπω εκείνο το σκυλάκι στην Πρέβεζα που προχωρά στα τρία του πόδια και το θαυμάζω. Οι παρέες μου ήταν πάντα από την… τάξη των αδέσποτων και έχω διακρίνει σ’ αυτά απίστευτη φιλικότητα, ευγνωμοσύνη, δεν έχουν όλα τον ίδιο χαρακτήρα κι αυτό είναι φυσικό. Με τον “Μπέμπη” έκλαψα και πόνεσα πολύ όταν πέθανε.
Όλα όμως έχουν το δικαίωμα σε μια καλή ζωή, όπως έχουν όλα τα πλάσματα. Βλέπω την αγάπη που έχει η Αγγέλικα για τον σκύλο της και πόσο την αγαπά κι αυτός, βλέπω πόσο υπέροχες είναι αυτές οι ψυχούλες, με τους ανθρώπους.
Θέλω να πω ένα μεγάλο μπράβο που αυτές τις μέρεςτης Καραντίνας λόγω του Κορονοϊού η “Παρέμβαση για τα ζώα στην Πρέβεζα”, παρότι μένει σπίτι, βρίσκει τους χρόνους για να ταίζει τα αδέσποτα και τους… αδέσποτους χαρακτήρες. Το καταλαβαίνω κάθε φορά που πάω να ταίσω τον …Λάρυ και δεν ψήνεται και πολύ για φαγητό, αλλά θέλει και πάλι τις εξόδους του. Σήμερα πρέπει να τον τάισε η Λαμπρινή ή η Αγαθή.
Μιλάμε για φατσούλες, μιλάμε για ψυχές που εκδηλώνουν με υπέροχους τρόπους τα συναισθήματά τους και την αγάπη τους. Τα αδέσποτα ζώα δεν χρειάζονται μόνο την προσοχή μας, αλλά και την προστασία τους από μας.
Υπάρχουν βέβαια και οι τυχερές ψυχές όπως είναι η Ήρα του Βασίλη του Σταύρακα που για μένα ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά, μόλις την αντίκρυσα. Έχω αγαπήσει τη Λίζα, την Μέγκυ, την Κανέλα, αλλά και την Ήρα πολύ! Ή Ήρα λοιπόν είναι του Βασίλη, κάθε φορά που περνάω και είναι έξω και πάω να της μιλήσω, κάνει χαρούλες, τρέχει πάνω-κάτω, έρχεται κοντά μου να τη χαϊδέψω και να της μιλήσω γλυκά. υπέροχο πλάσμα.
Στην επόμενη φωτό είναι ο… Τσάρλυ (έτσι τον έχω ονομάσει εγώ, είναι στο Τσαβαλοχώρι και επειδή είχε μια… παρεξήγηση με τον Λάρυ, κάθε φορά που περνώ μου γαυγίζει με θυμό, αλλά τον αγαπώ κι ας μην το μάθει ποτέ…
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα για τα αδέσποτα την 4η του Απρίλη, το δικό μου μήνυμα είναι : Αγάπη, αυτή είναι που υπερνικά τα πάντα. Αγαπήστε τα αδέσποτα, υιοθετήστε ένα αδέσποτο και θα εκπλαγείτε από την αγάπη που θα εισπράξετε.
Η φιλοζωία, είναι μια καθημερινή στάση ζωής και πολιτισμού, που καθημερινά κερδίζει όλο και περισσότερο κόσμο. Με αφορμή αυτή τη μέρα, σκέψου πόσο σημαντικό είναι να πάρεις υπό τη φροντίδα σου, ένα αδέσποτο ζώο.
Η 4η Απριλίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της φροντίδας των αδέσποτων ζώων, με πρωτοβουλία των Ολλανδικών φιλοζωικών οργανώσεων το 2010. Οι λόγοι είναι: Η υπενθύμιση ότι εκατομμύρια αδέσποτα ζώα ζουν σε άθλιες συνθήκες, και οι δράσεις που μπορούν να συμβούν για τη φροντίδα τους.
Αδέσποτα σκυλιά και γατιά κυκλοφορούν παντού, στους δρόμους, σε πλατείες και στα πεζοδρόμια. Αναζητούν καταφύγιο και προστασία από το κρύο και τη βροχή, ψάχνουν για τροφή μέσα σε κάδους απορριμμάτων ή περιμένουν σε κάποια είσοδο. Όλα αυτά τα ζώα, προσπαθούν να επιβιώσουν σε ένα μη φιλικό περιβάλλον.
Σπύρος Πλέουρας
