Σαν βόμβα έσκασε η είδηση την Πέμπτη 16 Αυγούστου 2018, το απόγευμα, ότι ένας νέος έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 27 ετών. “Δεν είναι αλήθεια”, “Είναι ράδιοαρβύλα” οι φράσεις που ως μηχανισμοί αμύνης υποδέχονται μια τόσο τραγική είδηση. Ήταν τουλάχιστον 12 χρόνια πριν (με πρωτοσέλιδα και συνεχείς αρθογραφίες από την έντυπη, την εφημερίδα ΤΟΜΗ στην Ενημέρωση), όταν ένα θέμα ταμπού, μια κοινωνία δεν τολμούσε να αγγίξει και μπήκαμε μπροστά και μιλήσαμε με ειδικούς, με εκπροσώπους υγείας, με ασθενείς και πιστέψαμε ότι στην Πρέβεζα, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα κέντρο ή έστω ένα παράρτημα κέντρου, που θα μπορούσε να σώσει πολλούς νέους. Όπως και έγινε. Η αρχική αντιμετώπιση ακόμα και από τότε φορείς (ορισμένους) κάθε άλλο παρά ενθραρρυντική ήταν κι όμως μιλώντας με γονείς και βλέποντας την αγωνία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους, ο δρόμος μας ήταν μονόδρομος… Δεν υπήρχε καν σκέψη για κάτι διαφορετικό ή για στάση, αλλά μόνο συνέχεια… Έγιναν και κάποια εγκαίνια σε γνωστό χώρο που γίνονται εκδηλώσεις στην Πρέβεζα : Ο Διευθυντής του ιδρύματος με ευχαρίστησε και προσωπικά (αν και δεν είχα παραστεί…) δημόσια και όλα έδειχναν ότι βάζουμε φρένο στους θανάτους πολλών νέων κι αυτό ως ένα πολύ μεγάλο βαθμό, λειτούργησε όλα αυτά τα χρόνια. Είμαστε στο 2018, μία μέρα μετά τον Δεκπενταύγουστο και μια τέτοια είδηση, ακόμα και σε αυτόν τον τομέα, αφενός σοκάρει, γιατί μιλάμε για έναν νεότατο άνθρωπο και αφετέρου, απογοητεύει για μια σειρά από συγκεκριμένους παράγοντες. Ποτέ δεν αφήσαμε ζητήματα-ταμπού μικρών κοινωνιών, να μας καθορίσουν άλλη στάση. Σε μια μικρή κοινωνία ο πόνος είναι πάντα πιο μεγάλος, όπως και οι σχέσεις των ανθρώπων, σχέσεις καλών γειτόνων, σχέσεις φίλων που μοιράζονται, που δεν γίνεται να μείνουν ανεπηρέαστοι από τον πόνο του δίπλα. Μακάρι τέτοιες ειδήσεις να είναι “Ράδιο Αρβύλα” να μην είναι αληθινές το μήνυμά μας είναι όμως ένα :”Αφήστε τους νέους να ζήσουν”!!!
Σπύρος Πλέουρας
