Ένας άνθρωπος δεν φεύγει ποτέ, όταν ζει στην καθημερινότητά μας, όταν υπάρχει στη σκέψη, το μυαλό και την καρδιά μας. Και μπορεί όπως όλων το σώμα μας, να φθείρεται, αλλά η ψυχή, το πνεύμα, υπάρχει. Όπως τα καλά μας πνεύματα, μπορεί να μη τα βλέπουμε, όμως υπάρχουν. Έτσι κι ο Θωμάς, υπάρχει και μας βλέπει από ψηλά. Ήμουν στην Πάτρα, τότε όταν είχα μάθει, για το δυστύχημα με τον Θωμά Ντούσκο. Μια φωτογραφία όμως στην φωτογραφική έκθεση του πατέρα του Σπύρου Ντούσκου, μας θύμισε γιατί αυτό το υπέροχο, καλόκαρδο παιδί, με τό τόσο χιούμορ, δεν φεύγει ποτέ από κοντά μας. Υπάρχουν βέβαια και φωτογραφίες με τον Θωμά σε μεγαλύτερη ηλικία, όμως κι αυτό είναι ένα γλυκό φωτογραφικό στιγμιότυπο! Σπάνιος χαρακτήρας, εξαιρετικό παιδί, είχε την ικανότητα, να μιμείται και να είναι πάντα ο αγαπημένος της παρέας μας, στο γυμνάσιο της Πρέβεζας. Ήταν ικανότατος και στη φωτογραφία, είναι σίγουρο Θωμά, ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν, δε σε ξεχνάμε ποτέ, Θωμά…
