Θα την θυμόμαστε πάντα. Πάλεψε με το χάρο μέχρι την τελευταία της στιγμή περήφανη χωρίς να μας πει για την αρρώστια της, για να μην μας στενοχωρήσει. Ετσι πάλεψε και για τις ιδέες της. Δύο φορές υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ και την τρίτη στενοχωρημένη μετα την παράδοση του Συριζα, όταν ο αγαπημένος της φίλος Δημήτρης Στρατούλης της πρότεινε να βάλει με την ΛΑΕ του απάντησε :Δεν προλαβαίνω!
Είναι θαμένη στον Κάβαλο Λευκάδας το χωριό της μάνας της το γενος Κάτσενου.
Είναι θαμένη στον Κάβαλο Λευκάδας το χωριό της μάνας της το γενος Κάτσενου.
Από τον Δρόμο της Αριστεράς Στέλιος Ελληνιάδης
Το 2015, , έφυγε, ανάμεσα στα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, η Έφη που αγαπούσε πάρα πολύ την Κωνσταντινούπολη και λάτρευε τις κουτσουπιές στο Βόσπορο. Αγαπούσε την Ανατολή όλων μας, ήθελε να είμαστε όλοι οι λαοί φίλοι, να μην υποκύπτουμε στους εκβιασμούς των πολιτικών, των στρατιωτικών και των ολιγαρχών, να μην σκοτωνόμαστε μεταξύ μας.
Δύο άνθρωποι-λουλούδια, δύο από τα παραδείγματά μου, δύο από τις αποδείξεις μου ότι ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός, αφού προσωποποιείται, αφού ενσαρκώνεται και δεν μένει μόνο στη σκέψη, άρα υπάρχει. Ακέραιοι, γήινοι, ενεργοί και ονειροπόλοι, άγγελοι-εξάγγελοι του μελλοντικού κόσμου, που ευτυχώς, σκέφτομαι, βιώνοντας τις συνέπειες της φυσικής τους απώλειας, δεν είναι οι μόνοι.
Δύο άνθρωποι-λουλούδια, δύο από τα παραδείγματά μου, δύο από τις αποδείξεις μου ότι ένας καλύτερος κόσμος είναι εφικτός, αφού προσωποποιείται, αφού ενσαρκώνεται και δεν μένει μόνο στη σκέψη, άρα υπάρχει. Ακέραιοι, γήινοι, ενεργοί και ονειροπόλοι, άγγελοι-εξάγγελοι του μελλοντικού κόσμου, που ευτυχώς, σκέφτομαι, βιώνοντας τις συνέπειες της φυσικής τους απώλειας, δεν είναι οι μόνοι.
Από πολύ μικρός αναρωτιόμουν πώς να είναι οι άνθρωποι που ξεχώρισαν στην ιστορία για τις ιδέες τους, για τους αγώνες τους, για τη θυσία τους. Και χαίρομαι που τώρα, μεγάλος πια, έχω λύσει αυτή την παιδική μου απορία. Γιατί γνώρισα τέτοιους ανθρώπους και είδα πόσο ταιριάζουν σ’ εκείνους που γνωρίζουμε και θαυμάζουμε μέσα από τα γραπτά και τις αφηγήσεις. Μπήκα στο είναι των παλιών μέσα από την εμπειρία μου με τους σύγχρονούς μου. Άνθρωποι-λουλούδια σαν την Έφη έκαναν τους ήρωες μου πιο αληθινούς. Γιατί είμαι σίγουρος ότι πολίτες σαν την Έφη, ανιδιοτελείς, διακριτικοί, αθόρυβοι, πλημμυρισμένοι από αγάπη, μαχητές και οραματιστές και, κατά βάθος, μέσα στο μεγαλείο τους, απλοί, νορμάλ, μου θυμίζουν αυτούς τους κοινούς θνητούς που πολέμησαν στις γειτονιές τους ναζί, που ζώστηκαν τα άρματα και πήραν τα βουνά για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και τη δικαιοσύνη, που βασανίστηκαν στα κρατητήρια, εξορίστηκαν στα μακρονήσια και στάθηκαν με το κεφάλι ψηλά μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Το γλυκό κορίτσι από την Πρέβεζα κουβαλούσε μέσα του όλη αυτή την παράδοση των ατόφιων ανθρώπων-λουλουδιών. Από την ίδια πάστα μ’ αυτές τις αγέρωχες κοπέλες, όλο ευγένεια, στις βουνοπλαγιές, με τις χακί πατατούκες, που ήξεραν ότι είναι εύθραυστες αλλά δεν το έβαζαν κάτω, ταπεινές γυναίκες που η αγνότητα, η αυθεντικότητα και η πίστη στο δίκιο, τις έκανε πρότυπα. Και ταυτόχρονα, η Έφη ακτινοβολούσε με το καθαρό της βλέμμα το φωτεινό της μήνυμα για το μέλλον, ότι έτσι κι αλλιώς, αργά ή γρήγορα, η ανθρωπιά θα δικαιωθεί, η ομορφιά θα νικήσει και ο αγώνας δεν θα πάει χαμένος.
Ευαίσθητη, ωραία, ανοιχτόκαρδη, συντροφική, ολιγαρκής και αυτάρκης, ενθουσιώδης, αισιόδοξη, καλλιεργημένη, φίλη με όλη τη σημασία της λέξης, δεν μας άφησε να καταλάβουμε τη σοβαρότητα του προβλήματός της, για να μην μας στεναχωρήσει, κι ανέβηκε τον ανήφορο μόνη της, μέχρι τέλους. Τι εσωτερική δύναμη αυτό το τρυφερό πλάσμα!
Έφη, σεβγκιλίμ, σε κρατάω, φυλαχτό μου, και σ’ ευχαριστώ για όλα, αλλά, να ξέρεις, μου λείπει κιόλας το άρωμα από το γέλιο σου…
(Η ηθοποιός και αγωνίστρια Ευτυχία Τσαμποδήμου έφυγε ξαφνικά την Τρίτη, 29 Δεκεμβρίου 2015)
Στέλιος Ελληνιάδης
http://www.e-dromos.gr/
http://www.e-dromos.gr/
ΕΦΗ ΤΣΑΜΠΟΔΗΜΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΘΟΠΟΙΩΝ
Ή Έφη κάποτε αποφάσισε, μέσα από τα καταπράσινα μάτια της και το πράσινο ζακετάκι της, ότι το όνομά της, το προτιμά ολόκληρο. Ήθελε να την φωνάζουμε Ευτυχία!
Ή Έφη κάποτε αποφάσισε, μέσα από τα καταπράσινα μάτια της και το πράσινο ζακετάκι της, ότι το όνομά της, το προτιμά ολόκληρο. Ήθελε να την φωνάζουμε Ευτυχία!
Το χαμόγελο της Έφης δεν θα πάψει να μας συντροφεύει γιατί υπάρχει παντού γύρω μας, αφού αφιέρωσε πολύτιμο χρόνο της στο Σωματείο μας.
Ξεκίνησε από το Θέατρο Τέχνης, κατέθεσε την ψυχή της στο σανίδι και πίστευε ακράδαντα ότι ο ηθοποιός, πρέπει να αγωνίζεται για τα κοινά. Ο συνδικαλισμός, βέβαια, ήταν γι’ αυτής αγώνας ήθους και ποιότητας.
Υπήρξε και υποψήφια βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με τον Συνασπισμό.
Η Έφη ήταν ένα κορίτσι αιρετικά διακριτικό, βαθειά συναισθηματικό και ιδιαίτερα συγκροτημένο.
Ή Έφη κάποτε αποφάσισε, μέσα από τα καταπράσινα μάτια της και το πράσινο ζακετάκι της, ότι το όνομά της, το προτιμά ολόκληρο. Ήθελε να την φωνάζουμε Ευτυχία!
Κι έτσι θα την κρατήσουμε για πάντα στην ψυχή μας!
Ξεκίνησε από το Θέατρο Τέχνης, κατέθεσε την ψυχή της στο σανίδι και πίστευε ακράδαντα ότι ο ηθοποιός, πρέπει να αγωνίζεται για τα κοινά. Ο συνδικαλισμός, βέβαια, ήταν γι’ αυτής αγώνας ήθους και ποιότητας.
Υπήρξε και υποψήφια βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με τον Συνασπισμό.
Η Έφη ήταν ένα κορίτσι αιρετικά διακριτικό, βαθειά συναισθηματικό και ιδιαίτερα συγκροτημένο.
Ή Έφη κάποτε αποφάσισε, μέσα από τα καταπράσινα μάτια της και το πράσινο ζακετάκι της, ότι το όνομά της, το προτιμά ολόκληρο. Ήθελε να την φωνάζουμε Ευτυχία!
Κι έτσι θα την κρατήσουμε για πάντα στην ψυχή μας!
