Χρόνια τώρα… η ζωή δεν είναι τίποτε άλλο, παρά αυτό που σου συμβαίνει, ενώ κάνεις άλλα σχέδια. Τι κι αν ονειρεύεσαι, τι κι αν σχεδιάζεις, τι κι αν προγραμματίζεις, κάτι θα συμβεί και θα σου ανατρέψει τα πάντα. Η ανατροπή είναι σαφώς σε θλιβερά επίπεδα, όταν συνοδεύεται από ένα τραγικό γεγονός, όπως η φυγή ενός δικού σου ανθρώπου. Ενός ανθρώπου που τον συνοδεύει η πορεία του ή η διαδρομή του αν θέλετε, οι στιγμές του και τα βιώματά του συνολικότερα. Αυτόν τον άνθρωπο τον κρατάς πάντα στη ζωή, όταν κρατάς ως φυλακτό στην καρδιά και το μυαλό σου, συναισθήματα, εικόνες, γεγονότα που σε έκαναν να τον έχεις πολύ ψηλά στην καρδιά σου και την εκτίμησή σου. Κάποιες δυσάρεστες ειδήσεις μοιάζουν με μαχαιριά στην καρδιά και μια τέτοια είδηση, ήταν η φυγή του Θείου μου Φρίξου Μιχαηλίδη. Ενός ανθρώπου με το Α΄κεφαλαίο. Ο Φρίξος Μιχαηλίδης, εκπαιδευτικός στο επάγγελμα, άντεξε τις τυρανίες και τα βασανιστήρια, στα χέρια του Αττίλα, όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Κύπρο, το 1974. Μάλιστα έγραψε και βιβλίο με το τίτλο: “Αιχμάλωτος στα χέρια του Αττίλα” το οποίο επανακυκλοφόρησε δε θυμάμαι ακριβώς σε πόσες εκδόσεις. Πριν 15 χρόνια που συνεργαζόμουν με την εφημερίδα “ΤΟ ΒΗΜΑ της Πρέβεζας” του Δημήτρη Κατσιπανέλη, καθίσαμε και μου παραχώρησε συνέντευξη, με όσα βίωσε ως αιχμάλωτος. Μαρτυρίες που σοκάρουν όπως τις έζησε ένας άνθρωπος, που ξαναγύρισε μετά την αιχμαλωσία του, στην οικογένειά του, στάθηκε όρθιος και συνέχισε να μάχεται. Ο Φρίξος Μιχαηλίδης, είναι ο άνθρωπος, που κάθε παιδί, θα ήθελε να έχει πατέρα, κάθε εγγόνι, να έχει παππού, κάθε γυναίκα, να έχει σύζυγο, κάθε γαμπρός, να έχει πεθερό, κάθε ανιψίδι, να έχει Θείο, όπως προανάφερα, άνθρωπος με το Ά κεφαλαίο. Ότι και να γράψω γι’ αυτόν τον άνθρωπο, δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις και λόγια. Κουράγιο και δύναμη στην οικογένειά του, στους συγγενείς και τους οικείους του, μαζί με τα θερμά και ειλικρινή μου συλλυπητήρια. Καλό ταξίδι Θείε Φρίξο. Κάπως αλλιώς ονειρευόμουνα το ταξίδι μου στο νησί της Αφροδίτης, αλλά η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε να πάω να αποχαιρετήσω τον αγαπημένο μου Θείο. Τον πιο κοντινό μου Θείο. Για λίγες μέρες, θα απέχω από την εργασία μου, θα τα ξαναπούμε αφού επιστρέψω από την Κύπρο. Το σημερινό editorial, είναι γραμμένο στη μνήμη, ενός σπουδαίου ανθρώπου, του Φρίξου Μιχαηλίδη!
Σπύρος Πλέουρας
